ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 86

อิงฟ้าเข้ามาถึงบริเวณกองถ่าย ก็เหลือบไปเห็นนับหนึ่งกำลังนั่งอ่านบทด้วยท่าทีสงบในขณะที่ช่างกำลังทำผมให้อยู่

เธอถึงกับเอามือขยี้ตา นึกว่าตัวเองตาฝาดไป แต่พอมองดีๆ ก็ถึงกับเอ่ยพึมพำออกมาอย่างคาดไม่ถึง ว่าจะเจอนับหนึ่งที่นี่

" อีนับหนึ่ง! "

ตั้งแต่รับเล่นละครเรื่องนี้ เธอไม่เคยสนใจเลยว่าใครรับบทเป็นตัวละครไหนและไม่รู้ว่ามีนับหนึ่งอยู่ด้วย

[ ใครกันที่เป็นคนเลือกนังนับหนึ่งมาเล่นละครเรื่องนี้น่ะ แล้วเธอเล่นเป็นตัวประกอบตัวไหนกัน ทำไมช่างทำผมถึงได้ดูใส่ใจเธอขนาดนั้น ]

เธอลอบพึมพำในใจพร้อมกับจ้องหน้านับหนึ่งที่นั่งหลุบตาอ่านบทอย่างสงบโดยไม่สนใจใคร

จากนั้นเธอก็ก้าวเข้าไปหานับหนึ่งแล้วเอ่ยแซะขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่งอย่างวางท่า

" นึกไม่ถึงว่าเธอจะสามารถไต่เต้าเข้ามาอยู่ในวงการบันเทิงได้ด้วย

สงสัยคนที่อยู่เบื้องหลังเธอ คงจะลุ่มหลงในตัวเธอมาก

ถึงกับทำให้เธอได้เล่นละครของผู้กำกับชื่อดังอย่างคุณบวรศักดิ์ได้

อืม...ดูแล้วผู้ชายของเธอ คงจะมีอิทธิพลไม่น้อยเลยสินะ ถึงได้ผลักดันจนเธอได้เล่นละครเรื่องนี้ "

นับหนึ่งยิ้มเย็นขึ้นมาที่มุมปากอย่างเงียบๆ ตาหงส์คู่งามของเธอดูเหวี่ยง ดูร้ายจนน่าขนลุก

จากนั้น เธอก็วางบทละครในมือลงบนโต๊ะ แล้วเหลือบมองอิงฟ้าด้วยหางตาแบบแรงๆแล้วเอ่ยแซะกลับอย่างมีชั้นเชิงด้วยสีหน้ายิ้มร้าย

" คุณอิงฟ้ารู้เส้นทางการเข้าวงการบันเทิงด้วยวิธีเอาตัวเข้าแลกดีจังเลยนะคะ แถมยังรู้ด้วยว่าต้องพึ่งพาบารมีผู้ชายที่มีอิทธิพล "

เอ่ยจบเธอก็ทำหน้าครุ่นคิดแล้วเอ่ยต่อว่า

" อืม...ฟังจากที่คุณพูดแล้ว มันเหมือนว่า คุณเคยใช้วิธีแบบนั้นในการเข้าวงการเลยค่ะ

ถึงไม่รู้เลย ว่าการเข้าวงการ มันสามารถเข้าได้ด้วยหน้าตาและความสามารถของตัวเอง โดยไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าแลกก็ได้

เมื่อก่อน ฉันเคยได้ยินเขาพูดกันว่า คนที่คิดว่าคนอื่นเป็นแบบนั้นแบบนี้

นั่นเป็นเพราะเขาเคยเคยทำแบบนั้นมาก่อน เลยคิดว่าคนอื่นจะต้องเป็นเหมือนเขา

เอ...หรือว่า คุณอิงฟ้าจะทำอย่างที่เคยยอมรับตามข่าว เมื่อหลายปีก่อนจริงๆคะ

ถึงคิดว่าฉันจะใช้วิธีการเอาตัวเข้าแลกเหมือนกับที่คุณเคยยอมรับในคลิปเสียงน่ะค่ะ "

เอ่ยจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะขึ้นมาแล้วจิ้มนิ้วลงบนจอโทรศัพท์ ตรงปุ่มปิดบันทึกข้อความเสียง

สายตาอิงฟ้าเหลือบมองไปตามมือของนับหนึ่งแล้วจ้องหน้าจอโทรศัพท์จนแววตาเบิกกว้างอย่างแข็งกร้าวด้วยความเจ็บใจ

ที่ไม่ทันสังเกตโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะ เธอคิดไม่ถึงว่านับหนึ่งจะกล้าใช้วิธีเดิมๆ แอบบันทึกเสียงของเธอไว้เหมือนครั้งก่อน จึงเอ่ยออกมาเสียงเบา

" นังนับหนึ่ง เธอกล้ามาก "

เธอกดเสียงต่ำเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโกรธจัดอย่างไม่พอใจ

นับหนึ่งเบะปากอย่างเย้ยหยันแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับรอยยิ้มอันเยือกเย็นบนใบหน้า

" ฉันกล้าหรือเปล่า คุณอิงฟ้าก็น่าจะรู้ดีที่สุดนะคะ "

" แก! "

อิงฟ้ากำมือแน่นด้วยความโมโห ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อนับหนึ่ง

พอช่างทำผม ทำผมให้นับหนึ่งเสร็จ เธอก็หันไปมองอิงฟ้าแล้วเลิกคิ้วขึ้นถาม

" ทำไมคะ คุณอิงฟ้าจะตบฉันอีกเหรอคะ "

เอ่ยจบเธอก็ยิ้มเยาะออกมาอย่างเย้ยหยันแล้วเอ่ยต่อ

" หึ หากคุณอิงฟ้าอยากจะตบฉันอีกล่ะก็ คงต้องคิดให้มากขึ้นกว่าเดิมแล้วล่ะค่ะ "

จากนั้นเธอก็ก้าวเข้าไปใกล้อิงฟ้าด้วยท่าทีสุขุมแล้วเอ่ยกระซิบเสียงต่ำอย่างน่ากลัวพอให้ได้ยินเพียงสองคน

" เพราะฉันไม่ใช่นับหนึ่งคนเดิม ที่เธอสามารถกดขี่ ข่มเหง รังแกได้ตามใจชอบอีกแล้ว