ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 9

พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จนับหนึ่งก็เดินออกมาจากห้อง

แล้วสวมใส่ชุดเดรสสีโอรสที่แม่เลี้ยงเอาให้ จากนั้นเธอก็เดินออกมาจากห้อง

ชุดบนตัวเธอเป็นเดรสสายเดี่ยว โชว์หลัง ผูกโบว์ด้านหลัง ชายกระโปรงเป็นแบบหน้าสั้นหลังยาว

โชว์ขาเรียวยาว ที่มีความขาวเนียนดุจไข่มุก ตัดกับสีชุด ส่งให้ผิวเธอดูขาวออร่า สวย สง่างามมาก

ทำเอารานีถึงกับตะลึงในความงามของเธอเลย จากนั้น แกก็ลุกขึ้นเดินมาหานับหนึ่งด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างพอใจ

" ว้าว นับหนึ่งของแม่สวยมากจ้ะ ถ้าเจ้านายของพ่อเห็นลูก จะต้องตะลึงแน่ๆ "

ในใจนับหนึ่งอยากจะเบ้ปากใส่แรงๆ แต่ต่อหน้ากลับทำได้เพียงยิ้มหวานออกมาอย่างใสซื่อ

แม้เธอจะเป็นคนน่าเหวี่ยง แต่เวลาเธอยิ้ม มันเหมือนโลกทั้งโลกสดใสไปหมด

" ได้เวลาแล้ว เราไปกันเถอะจ้ะ "

" ค่ะ "

แล้วรานีก็โอบเอวเธอเดินออกไปขึ้นรถที่รออยู่หน้าบ้าน รานีเอาใจใส่เธออย่างดี พูดจาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอด

แต่มันไม่ได้ทำให้นับหนึ่งรู้สึกอะไรเลย เธอรู้สึกเสียใจมากกว่าที่มีพ่อแบบธำรง

ที่ทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง ต้องรับบทหญิงสาวผู้ใสซื่อ ว่านอนสอนง่าย

พอเธอเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ปรากฏว่ารานีไม่ตามขึ้นมาด้วย

แต่กลับปิดประตูแล้วโบกมือให้เธอด้วยสีหน้ายิ้มๆมองเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ซ่อนความชั่วร้ายไว้ภายใต้ดวงตา

นับหนึ่งตกใจมาก เพราะมันไม่เป็นตามที่เธอคาดไว้ นอกจากจะไม่ได้เจอพ่อที่งานแล้ว แม่เลี้ยงก็ส่งเธอขึ้นรถกับใครก็ไม่รู้ เพียงลำพัง

เธอหันไปจะเปิดประตูลงจากรถ แต่คนขับกลับเอ่ยขึ้นเสียงเย็น

" คุณอิงฟ้า อย่าเปลืองแรงเปิดเลยครับ เมื่อตัดสินใจรับงานแล้ว

ก็นึกถึงตำแหน่งของพ่อคุณเข้าไว้ รับใช้ท่านประธานดีๆ

บางทีท่านอาจจะเมตตา เลี้ยงดูปูเสื่อทำให้คุณสุขสบายไปชั่วชีวิตก็ได้ "

นับหนึ่งโมโหมากจึงทุบไปที่กระจกทีหนึ่ง จากนั้นก็นั่งนิ่งเงียบอย่างเชื่อฟัง แล้วคนขับรถก็ขับออกไป

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคนที่เจ้านายของพ่อต้องการคือ อิงฟ้า ไม่ใช่เธอ

แต่แม่เลี้ยงต้องการให้พ่อของเธอได้เลื่อนตำแหน่ง เลยส่งเธอมาแทนแล้วหลอกทางโน้นว่าเธอคืออิงฟ้า

[ สองแม่ลูกนี่ชั่วร้ายกว่าที่คิดมาก ต่อให้เราดีแค่ไหน มันก็ไม่เห็นความดีเรา

คอยดูเถอะ สักวันฉันจะให้พวกมันสองคนชดใช้กรรมที่มันทำให้หมด ]

คนขับรถเห็นนับหนึ่งนั่งนิ่งเงียบจึงแอบมองเธอผ่านกระจกหลัง

แต่พอเห็นใบหน้าขาวใส เรียวเล็ก เขาถึงกับตะลึงในความสวยออร่าของนับหนึ่งจนแทบจะไม่สามารถละสายตาได้

[ ไม่แปลกใจเลยที่ท่านประธานต้องการเธอ เธอสวยมากจริงๆ มีเสน่ห์ดึงดูดผู้คนได้ง่ายมาก ]

นับเหนึ่งเหลือบไปเห็นคนขับรถกำลังมองเธออย่างไม่ยอมละสายตาจากเธอ เธอจึงเอ่ยขึ้นเสียงเย็นอย่างไม่สบอารมณ์

" คุณมองพอหรือยัง ฉันเพิ่งจะอายุ 18 ยังไม่อยากเสียโฉมหรือตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์หรอกนะ "

คนขับรู้สึกอายที่ถูกจับได้ จึงรีบละสายตาจากนับหนึ่งแล้วมองไปยังถนนข้างหน้า

พร้อมกับปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เย็นชาดังเดิมแล้วเอ่ยเสียเย็นด้วยแววตาไร้อารมณ์

" ขอโทษครับ หวังว่าคุณอิงฟ้าคงไม่ถือสาคนขับรถอย่างผม "

นับหนึ่งฉีกยิ้มแวบหนึ่งก่อนจะกลับมาชักหน้าเหวี่ยงดังเดิมแล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

" ฮื่อ...ฉันไม่ใช่อิงฟ้าค่ะ แล้วก็ไม่ต้องพูดชื่อนี้ให้ได้ยินอีก อารมณ์เสีย เข้าใจมั้ย "

คนขับรถไม่เชื่อ เขายิ้มเย็นแล้วเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

" คุณเข้าใจเล่นนะครับ แต่ไม่เป็นไร คุณจะใช่คุณอิงฟ้าหรือเปล่าผมไม่รู้

ผมรู้แค่ว่าคุณคือลูกสาวคนเดียวของนายธำรง และเป็นคนที่ท่านประธานต้องการตัว "

พอได้ยินแบบนั้นนับหนึ่งจึงนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองใช้นามสกุลแม่

และไม่เคยไปปรากฏตัวต่อหน้าผู้อื่นในฐานะลูกสาวของพ่อเลย

มีแต่ในโรงเรียนเท่านั้นที่รู้ว่าเธอคือลูกสาวของนายธำรง มีแม่เลี้ยงใจร้ายที่ทำหน้าที่ผู้ปกครองชื่อรานี

พอนึกขึ้นมาแล้วมันทำให้เธอรู้สึกเสียใจและน้อยเนื้อต่ำใจจนหน้าซึมไปเลย

แล้วคนขับรถก็พาเธอไปถึงโรงแรมหรู จากนั้นก็เลี้ยวเข้าไปในโรงแรมแล้วขับขึ้นไปตามทางรถเพื่อไปในที่จอดรถส่วนตัว