สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 124

ทุกคนไม่มีใครคาดถึงเลยว่าหนานซ่งจะมา แม้แต่เฮ่อเซินก็คาดไม่ถึง จึงรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก

วินาทีที่ซือตั๋วเห็นหนานซ่ง แววตาก็อ่อนโยนลงทันที

ถึงแม้เมื่อคืนนี้เขาจะไม่ค่อยได้สติ แต่ก็ยังจำหลายๆอย่างได้ ถ้าไม่ใช่หนานซ่งที่มาได้ทันเวลา แล้วจัดการคนชุดดำสองคนนั้น เขาอาจจะไม่รอดจากพวกเขาก็ได้

แล้วอีกอย่าง วินาทีที่เขาล้มลงไป เธอเป็นคนพยุงเขาไว้

ซือตั๋วไม่รู้ว่าควรอธิบายความรู้สึกแบบนั้นยังไง

เหมือนคนที่กำลังจะตกเหว แล้วมีคนยื่นมือมาช่วยไว้อย่างกะทันหัน เหมือนคนที่ตกลงไปในที่มืด แล้วอยู่ๆก็เห็นแสงสว่าง

"เธอมาได้ยังไง?" เฮ่อเซินเดินไปหา แล้วอยากจะกอดเธอตามความเคยชิน แต่หนานซ่งกลับหลบหลีก

เธอเงยหน้า แล้วมองไปทางซูอิง แล้วเอ่ยว่า "พี่สาม พี่ก็ต้องระวังหน่อย ทั้งๆที่รู้ว่าใครบางคนจะหึง ยังไม่จำอีก"

ซูอิงรู้ว่า"ใครบางคน"ที่พูดถึงคือเธอ ใบหน้าจึงแดง แล้วทำตัวไม่ถูก

พูดมาก็แปลก

ทั้งๆก่อนหน้านั้นติดใจมาก แต่พอรู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องทางสายเลือดกัน ความเป็นศัตรูในใจกลับหายไปหมดเลย เหมือนไม่เคยมีอย่างนั้น

เฮ่อเซินเห็นท่าทางที่น้องสาวพูดแซว ทั้งทำตัวไม่ถูกแล้วอยากขำ จึงไม่กอดเธออีก แล้วแค่จับศีรษะเธอ

จากนั้นก็แลกมาด้วยสายตาที่อาฆาตของหนานซ่ง

ซ่งเซียวมองหนานซ่งตาค้าง จนลูกตาจะหลุดออกมา แล้วเดินไปใกล้อย่างไม่รู้ตัว

เขาเป็นคนเข้าสังคมเก่ง แล้วสนิทกับคนง่าย ถึงแม้จะเคยเจอหนานซ่งแค่ครั้งเดียว แต่เมื่อคืนก็ถือว่าพวกเขาเคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้ด้วยกันแล้ว งั้นก็ถือว่าเป็นเพื่อนสนามรบเดียวกัน!

"นี่เพื่อน……อ้อไม่สิ ประธานซ่ง……ไม่ใช่ ประธานหนาน!"

พอซ่งเซียวเอ่ยพูดก็พูดติดอ่าง พูดติดๆขัดๆ จนเกือบจะกัดลิ้นตัวเอง แล้วพูดว่า "สรุปคุณเป็นประธานซ่งหรือประธานหนาน?"

หนานซ่งรู้สึกประทับใจซ่งเซียว จึงยิ้มให้เขา แล้วแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ "ฉันชื่อหนานซ่ง คุณเรียกฉันว่าประธานหนานก็ได้ค่ะ หรือว่าจะเรียกประธานซ่ง แล้วแต่คุณเลยค่ะ”

รอยยิ้มของคนสวย เป็นอาวุธที่ทำให้คนอื่นตั้งรับไม่ไหว

ซ่งเซียวใจละลายไปกับรอยยิ้มหนานซ่ง แล้วปากก็ไปเร็วกว่าสมอง จึงพูดออกไปว่า "คุณสวยขนาดนี้ ทำไมต้องทำตัวขี้เหร่ด้วย?"

คนอื่นอย่างทำให้ตัวเองสวย แต่เธอกลับอยากทำให้ตัวเองขี้เหร่

ผู้หญิงที่ใบหน้ามีแต่ฝ้ากระเต็มหน้าเมื่อคืน วันนี้กลับเป็นผู้หญิงที่ยิ้มสวยเหมือนนางฟ้า นี่คนละคนชัดๆ

"นายเอาแต่ถามทำไมๆ ทำไมคำถามเยอะขนาดนี้วะ”

เฮ่อเซินยกมือขึ้นมาดีดกะโหลกซ่งเซียว ไม่ให้เขาถามอีก เขารู้ว่าน้องสาวตัวเองไม่ค่อยมีความอดทน ถ้าโดนถามเยอะจะหงุดหงิด อย่ามองแค่ว่ายิ้มแล้วเข้าถึงง่าย ถ้าทำหน้าขรึมน่ากลัวมาก

พวกเขาที่เป็นพี่ชายยังกลัว อย่าพูดถึงคนนอกเลย

ซือตั๋วรู้จักหนานซ่ง เขาเคยเจอเธอที่งานของนิตยสารจุดศูนย์ แต่ว่าตอนนั้นเขาแสดงอยู่บนเวที แล้วเธอก็นั่งอยู่แถวหน้าสุด

เขาจำได้ว่าคืนนั้นเขาแสดงดีมาก แสดงออกมาด้วยสุดความสามารถ ไม่รู้เพราะว่าเห็นความชื่นชมในสายตาเธอหรือเปล่า เลยรู้สึกมีกำลังใจ

"ประธานหนาน เมื่อคืนขอบคุณที่คุณช่วยนะครับ ไม่งั้นผมคงไม่รอด"

ซือตั๋วโค้งตัวเล็กน้อย แล้วขอบคุณหนานซ่งจากใจจริง

"แค่เรื่องเล็กๆ แต่บุญคุณที่ติดค้างฉัน คุณต้องชดใช้กลับมา" หนานซ่งแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของนักธุรกิจ