สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 123

ตอนที่หนานซ่งออกมาจากงานสัมมนาแลกเปลี่ยน กู้สดใสก็รออยู่หน้าประตูแล้ว

"บอสหนาน คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?"

ใบหน้ากู้เหิงมีแต่ความกังวล หนานหลินก็ชะโงกหน้าออกมาจากรถ แล้วมองหนานซ่งอย่างเป็นห่วง "พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหมคะ?"

เธอชะโงกตัวออกมาจากรถเกือบครึ่งตัว แล้วโดนหนานซ่งดันศีรษะเข้าไป

"พวกเธอมาได้ยังไง ไปเดตกันไม่ใช่เหรอ?"

ใบหน้ากู้เหิงกับหนานหลินแดงเล็กน้อย จากนั้นก็ตามมาด้วยความรู้สึกผิด

เป็นผู้ช่วยใกล้ชิดของหนานซ่ง เวลาทำงานกู้เหิงกับหนานซ่งตัวติดกันตลอด คืนนี้หนานซ่งอนุญาตให้เขาหยุด ให้เขาพาหนานหลินไปดูหนังกินข้าว จะได้พัฒนาความสัมพันธ์กัน

ระหว่างที่ดูหนัง กู้เหิงก็ได้รับข่าวว่าหนานซ่งมีเรื่องกับคนอื่นในโรงแรม จึงรีบพาหนานหลินมาทันที

พอขึ้นรถแล้ว หนานซ่งก็เล่าเรื่องคร่าวๆ รู้ว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ กู้เหิงกับหนานหลินที่เป็นห่วงมากค่อยโล่งอก

ระหว่างทางที่กลับไป หนานซ่งก็แอบแซวว่าพวกเขาเดตกันเป็นยังไงบ้าง

หน้าของทั้งสองคนแดงมาก ในความเขินอายก็แฝงไปด้วยความสุข ทุกอย่างไม่ต้องพูดออกมาก็รับรู้ได้

หนานซ่งก็เคยมีความรู้สึกนี้ จะไม่รู้ได้ยังไง จึงยิ้มแล้วไม่ถามต่อ

พอถึงสวนกุหลาบ กู้เหิงก็เดินมาเปิดประตูให้หนานซ่ง หนานซ่งจึงเอ่ยสั่งเขาว่า "ข้อมูลของซูอิงกับซือตั๋ว กลับไปนายไปจัดการด้วย แล้วส่งมาให้ฉัน"

กู้เหิงอึ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงตอบรับ

บอสหนานไม่เคยทำเรื่องไร้ประโยชน์ ปกติคนที่เธอจะขอข้อมูลต้องเป็นคนใหญ่คนโตในวงการธุรกิจ ไม่เคยสนใจคนที่ไม่สำคัญ กู้เหิงรู้ดี เธอต้องลงมือทำอะไรอีกแล้ว

……

คืนนี้หนานหนิงไป่กับหนานหยาไม่อยู่บ้าน สวนกุหลาบจึงเงียบสงบกว่าปกติ อากาศก็สดชื่นขึ้นมาทันที

งานแต่งของหนานหยากับฉินเจียงหยวนใกล้เข้ามาแล้ว หนานหยาก็ไม่อยากอยู่สวนกุหลาบด้วย จึงเอาแต่ไปหาฉินเจียงหยวน ถึงแม้เธอจะไม่อยากไปจากสวนกุหลาบ แต่เธอโดนหนานซ่งจัดการจนหลาบจำแล้วจริงๆ

ตั้งแต่ที่หนานซ่งกลับมาแล้ว แผลบนตัวเธอก็ไม่เคยหายดีเลย เหมือนโชคร้าย รู้สึกซวยมาก

หนานหนิงไป่ก็รู้สึกเหมือนกัน

ทั้งสองพ่อลูกก็คิดอยู่ว่าควรไปกราบไหว้พระบนเขา ดูว่าเอาตุ๊กตามาสาปแช่ง ทำให้หนานซ่งทุกข์ทรมาน พวกเขาจะได้สะใจ

พ่อบ้านจ้าวให้ครัวเตรียมอาหารมื้อดึก หนานซ่งกับสดใสหลินก็รักษาน้ำใจแล้วกินบัวลอยไปหลายลูก

กินบัวลอยอยู่ หนานหลินก็เอาแต่แอบมองหนานซ่ง

"อยากพูดอะไรก็พูดเถอะ"

หนานหลินยิ้มเก้อ แล้วจับหูอย่างทำตัวไม่ถูก "พี่ใหญ่ รุ่นพี่กู้สารภาพรักกับหนูแล้ว"

หนานซ่งกลืนบัวลอยลงไป แล้วพูดเหมือนรู้อยู่แล้ว "หมอนั่นก็เร็วเหมือนกันนะเนี่ย เธอตอบตกลงหรือยัง?"

"ยังค่ะ" หนานหลินส่ายหน้า ใบหน้าที่สดใสมีความลังเล "หนูกลัวกระทบกับงานของเขา แล้วก็……หนูเพิ่งเริ่มทำงาน ไม่มีเวลาไปมีแฟน เลยอยากจะรอก่อน"

หนานซ่งตอบ"อื้อ" "ทำตามความคิดของตัวเองดีแล้ว ผู้หญิงต้องพึ่งพาตัวเอง ถึงเวลาจะได้มีความมั่นใจ"

"หนูรู้ค่ะ"

แววตาหนานหลินเป็นประกาย แล้วเหมือนนึกถึงอะไรบางอย่าง แววตาจึงหม่นหมอง กัดริมฝีปาก แล้วเอ่ยอย่างลังเล "พี่ใหญ่คะ อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันปัจฉิมแล้ว มหาลัยให้ผู้ปกครองมาเข้าร่วมด้วย พี่ใหญ่……มาได้ไหมคะ?"

"วันไหน?"

"วันมะรืน วันที่เจ็ดค่ะ"

หนานซ่งเช็ดปาก น้ำเสียงเรียบนิ่ง "ได้ เดี๋ยวพี่จัดเวลา แล้วให้วันนั้นมีเวลาว่าง"

น้ำเสียงเธอนิ่งเฉย แต่หนานหลินกลับดีใจจนเกือบจะกระโดดขึ้น "พี่ใหญ่ พี่จะมาร่วมงานปัจฉิมของหนูจริงๆเหรอคะ?"