สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 158

“พี่สี่ คิดยังไงถึงซื้อประกันให้น้องเล็ก? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

ไป๋ลู่ยวี๋หัวเราะอยู่ข้างๆ เขาไม่เข้าใจจริงๆ พี่สี่ของเขาจี้อวิ๋นกับเฉิงเซี่ยน ทำไมเป็นผู้ชายที่ซื่อขนาดนี้?

ผู้ชายซื่อๆที่คิดอะไรก็พูดออกมาแบบนี้ดีที่สุด!

ดวงตาของหนานซ่งและจี้อวิ๋นที่มองไป๋ลู่ยวี๋ ราวกับแสงเลเซอร์ ที่สามารถเผาให้เขากลายเป็นเถ้าถ่านได้

เมื่อเห็นเขาหัวเราะเยาะจนเกินไป จี้อวิ๋นเตะเขา "แล้วแกมีของขวัญให้น้องหกหรือเปล่า?”

เขาอยากรู้ว่าเขาจะมีแผนอะไร

ไป๋ลู่ยวี๋หัวเราะจนน้ำตาไหล เช็ดน้ำตาที่หางตา ส่งของขวัญจากพ่อให้เธอก่อน "นี่คืออั่งเปาที่เถ้าแก่ให้ นับดีๆ ฉันไม่เคยยักยอกนะ"

ไม่มีใครไม่ชอบเงิน หนานซ่งเห็นเช็ค รีบรับมาด้วยรอยยิ้ม "ขอบคุณพ่อหวู่!"

“ไอ้เด็กเห็นแก่เงิน มาดูของที่พี่เตรียมไว้ให้เธอดีกว่า”

ไป๋ลู่ยวี๋จับหัวของหนานซ่ง พาเธอออกไปข้างนอก จี้อวิ๋นเองก็ตามออกไปด้วย

หน้าประตูร้านสือเว่ย มีรถที่คลุมด้วยผ้าสีดำจอดอยู่ ไป๋ลู่ยวี๋หยิบกุญแจออกมาแล้วยื่นให้หนานซ่ง "เพิ่งนำเข้าจากต่างประเทศ ของเธอ”

จี้อวิ๋นขดริมฝีปากอยู่ข้างๆ "เหอะ ฉันคิดว่าอะไร ก็แค่รถสปอร์ต”

ไป๋ลู่ยวี๋ตอบว่า: "นี่ไม่ใช่รถสปอร์ตธรรมดา..."

เขายังไม่ทันพูดจบ หนานซ่งได้ก้าวไปข้างหน้าและเปิดผ้าสีดำออกแล้ว มันคือ ปอร์เช่ 911 สีเขียวมรกต เรืองแสงด้วยแสงสีเขียวสดใสภายใต้แสงระยิบระยับ

ไป๋ลู่ยวี๋รู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสีเขียว พูดกับหนานซ่งราวกับว่าเธอเป็นลูกของเขา "เป็นไง เท่ระเบิดเลยใช่ไหม!”

ใบหน้าของหนานซ่งเต็มไปด้วยคำว่า "พี่เล็ก รสนิยมของพี่แย่มาก”

ไป๋ลู่ยวี๋: "..."

"ฮ่า--" คราวนี้เป็นตาของจี้อวิ๋นที่หัวเราะเยาะไป๋ลู่ยวี๋

ทั้งๆที่ทั้งสองคนก็ไม่ต่างกัน แต่พวกเขายังหัวเราะเยาะกันและกัน และทำร้ายกัน สิ่งนี้เรียกว่า "พี่น้องจอมปลอม”

นอกจากสีของรถสปอร์ตแล้ว ไป๋ลู่ยวี๋ยังทำการปรับแต่งด้วย ถึงยังไงหนานซ่งก็ชอบมาก เธอลองเครื่องด้วยการเล่นดริฟท์ เครื่องแรงจนร่างกายลอย ราวกับกำลังจะโบยบิน

ซือเจ๋อเดินออกมาจากร้านพอดี เดินออกมาถึงหน้าประตูและเห็นฉากนี้ เขากรีดร้องออกมาด้วยความตะลึง ทำให้จี้อวิ๋นและไป๋ลู่ยวี๋ตกใจ

ใบหน้าของไป๋ลู่ยวี๋เต็มไปด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ "อาจารณ์ของนายเท่ไหม? ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอซิ่งรถ ฉันอยากจะคุกเข่าสรรเสริญเธอ"

หลังจากพูด เขาก็ถอนหายใจเล็กน้อย “น่าเสียดาย เธอไม่ได้ลงแข่งในสนามมานานแล้ว”

ดวงตาของซือเจ๋อถูกตรึงไว้ที่หนานซ่ง ไม่สามารถละสายตาไปได้

พี่สาวสวยเกินไปแล้ว

...

ยวี่จิ้นเหวินมาถึงสวนกุหลาบ

เดิมทีเขาตั้งใจจะจองอาหารค่ำใต้แสงเทียนที่ร้านอาหารในตรอกโบราณหนานเฉียว เพื่อฉลองวันเกิดให้หนานซ่ง

ไม่คาดคิดเมื่อเขาไปถึงครึ่งทาง เหอจ้าวก็แจ้งเขาว่า ร้านสือเว่ยมีคนจองแล้ว

ยวี่จิ้นเหวินพูดอย่างสงบ "ต่อให้ราคาจะสูงกว่าสิบเท่า ก็แย่งการจองมาให้ได้”

เหอจ้าวเจรจากับผู้จัดการร้านอาหาร และผลลัพธ์ก็คือ--

“ประธานยวี่ ผู้จัดการร้านบอกว่าไม่ใช่เรื่องของเงิน คืนนี้ที่ร้านมีแขกคนสำคัญ ต่อให้จ่ายแพงกว่าร้อยเท่าก็เอาไม่อยู่ คุณคงต้องทำใจเปลี่ยนวัน หรือร้านอาหารอื่น"

ประตูสวนกุหลาบปิดต่อหน้าต่อตาของยวี่จิ้นเหวิน

“เฮ้ย นี่นายทำอะไรของนาย นี่คือการต้อนรับของตระกูลหนานงั้นเหรอ?” เหอจ้าวตะโกนอย่างโกรธจัด และถูกยวี่จิ้นเหวินลากที่คอจากไป

หลังจากขึ้นรถ ยวี่จิ้นเหวินบอกคนขับไปที่ตรอกโบราณหนานเฉียวด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ถ้าหนานซ่งไม่อยู่บ้าน เธอต้องไปร้านสือเว่ยแน่ๆ ยอมจ่ายเงินมากมายเพื่อจองร้านอาหาร แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ถูกปฏิเสธ มีเพียงเธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์นี้

เธอจองร้านอาหาร เพื่อฉลองงานวันเกิดของเธองั้นเหรอ?

ทำไมเขาถึงไม่รู้

ความใจร้อนผุดขึ้นในใจ ยวี่จิ้นเหวินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาฟู่ยวี่ ทันทีที่เชื่อมต่อ เขาก็ถามอย่างตรงไปตรงมาว่า "แกอยู่งานเลี้ยงวันเกิดของเสี่ยวซ่งไหม?”

ฟู่ยวี่ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันอยากไป แต่ไม่มีสิทธิ์ เธอบอกว่าคืนนี้เป็นมื้อค่ำสำหรับครอบครัว ไม่ยอมให้ฉันไปด้วย คืนนี้เธอจะทำอาหารเองกับมือด้วย คิดถึงอาหารอร่อยที่เต็มโต๊ะ ฉันแทบจะเป็นบ้า”

ดวงตาของยวี่จิ้นเหวินหรี่ลง "เข้าใจแล้ว"

พูดจบเขากำลังจะวางสาย เสียงของฟู่ยวี่ดังขึ้นอีกครั้ง “ทำไม แกจะไปเหรอ? อย่าหาว่าเพื่อนไม่เตือน งานวันเกิดวันนี้พี่ๆของเธอทั้งหมดอยู่ที่นั่น ถ้านายไป งานเลี้ยงวันเกิด อาจจะกลายเป็นงานเลี้ยงหงเหมิน รักษาชีวิตให้ดี”

ยวี่จิ้นเหวินตอบด้วยน้ำสียงที่เย็นชา "ต่อให้จะเป็นงานเลี้ยงหงเหมิน ฉันก็จะไป”

เมื่อมองดูสายที่ถูกตัด ฟู่ยวี่ก็ถอนหายใจเบาๆ

รู้ทั้งรู้ว่าต้องตาย ก็ยังจะรนหาที่ตาย

ฟู่ยวี่แตะที่หน้าผากและอกของเขา ประสานมือขออธิษฐานและคร่ำครวญถึงยวี่จิ้นเหวิน “อาเมน”

เพื่อเห็นแก่เพื่อนสนิท เขาจะเป็นคนเก็บศพของเขาเอง