สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 172

โรงพยาบาลไม่ไกลจากกองถ่ายมากนัก ตอนที่หนานซ่งไปถึง ซือตั๋วก็พยุงไม้เท้าออกจากห้องพักฟื้นพอดี

ผู้จัดการหรงฮวากับผู้ช่วยคอยเกลี้ยกล่อมอยู่ข้างๆ แต่ก็หยุดซือตั๋วไม่ได้

ซือเจ๋อสะพายกระเป๋าสีดำ แล้วยืนอยู่ไม่ไกลจากซือตั๋ว รู้ว่าห้ามพี่ชายไม่ได้ จึงทำได้แค่ตามติดอยู่ข้างหลัง กลัวเขาจะล้ม แล้วคอยพยุงตัวไว้

เสียงที่วุ่นวาย หยุดลงวินาทีที่หนานซ่งปรากฏตัว

"ประธานหนาน!"

ทุกคนเอ่ยทักทายหนานซ่ง แล้วคิดว่า : ตัวช่วยมาสักที!

หนานซ่งก้าวเดินมาด้วยเรียวขาเรียวยาว ข้างหลังมีกลุ่มคนชุดดำตามอยู่ เหมือนจะมาหาเรื่องอย่างนั้น ดูแล้วน่ากลัวมาก

"พี่สาว"

ซือเจ๋อกลัวหนานซ่งมาแล้วจะลงมือกับซือตั๋ว จึงรีบเอ่ยเรียกเธอ

หนานซ่งมาแล้วอยากจะลงมือกับซือตั๋วจริงๆ ไม่ฟังคำสั่งคุณหมอก็ต้องโดนสั่งสอนสิ แต่พอซือเจ๋อเรียกแบบนี้ ความโมโหของเธอจึงลดลงไป

เธอมองสำรวจซือตั๋ว "ไม่เลวเลยนี่ ลงมาเดินได้เร็วขนาดนี้ คงดีขึ้นเยอะเลย"

ซือตั๋วฟังความเสียดสีจากน้ำเสียงที่เย็นชาของเธอออก แล้วเม้มริมฝีปาก "ประธานหนาน ผมไม่อยากถอนตัวออกจากกองละครดั่งแสงจันทร์ในมหาสมุทร ไม่อยากถอนตัวจากตัวละครหันชัง"

คำพูดของเขาฟังเหมือนเกรงใจ แต่ความจริงหัวแข็งมาก แล้วแฝงไปด้วยความโมโห เหมือนกำลังโทษที่หนานซ่งเปลี่ยนคน โดยที่ไม่ถามความคิดเห็นเขาเลย

ถ้าไม่ใช่ซ่งเซียวที่โทรมาบอกเขาตั้งแต่เช้าว่าเขาจะมาเมืองชิง แล้วจะแสดงเป็นเฉินมู่ เขาก็คงไม่รู้ว่าหันชังที่เขาแสดงโดนจ้าวจิ้งเอาไปแสดงแล้ว

ซือเจ๋อที่อยู่ข้างหลังแอบดึงชายเสื้อซือตั๋ว ให้เขาอย่าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับหนานซ่ง ไม่ว่ายังไงหนานซ่งก็เป็นคนมีพระคุณที่ช่วยรักษาขาของเขา บวกกับที่พี่สาวจัดการแบบนี้ ก็ต้องมีเหตุผลของเธอแน่นอน

หนานซ่งไม่ได้โกรธ แต่กลับเอ่ยว่า "ตอนนี้นายอยากกลับไปถ่ายละคร? ได้สิ งั้นนายลองตีลังกาให้ฉันดูก่อน แล้วฉันจะปล่อยนายไป"

"……"

บรรยากาศเงียบกริบทันที

ตอนนี้แม้แต่ยืนซือตั๋วก็ยังยืนไม่ไหว จะตีลังกายังไง นี่กำลังหาเรื่องคนอื่นชัดๆ

แต่พอซือตั๋วได้ยินแล้วกลับเอาไม้เท้าไปให้ซือเจ๋อ "น้อง ช่วยพี่ถือหน่อย"

จะโชว์ตีลังกาจริงเหรอ

ซือเจ๋อร้อนรนใจ แล้วห้ามเขา "พี่ พี่อย่าทำแบบนี้!"

หนานซ่งส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด แล้วหันไปถามซือเจ๋อ "พี่ชายนายเกิดปีลาหรือเปล่า ทำไมถึงดื้อขนาดนี้?"

ซือเจ๋องง แล้วพยุงตัวซือตั๋วไว้ พร้อมส่ายหน้าตอบ "เปล่าครับ พี่เกิดปีม้าครับ"

"……"

หนานซ่งพูดไม่ออกกับความใสซื่อของเด็ก จนหลุดขำ เห็นซือเจ๋อห้ามพี่ชายไม่อยู่ จึงโบกมือให้บอดี้การ์ด แล้วจับตัวซือตั๋วไว้ จากนั้นก็พยุงกลับไปในห้อง

ห้านาทีต่อมา ห้องพักฟื้นจึงเงียบสงบลง

หนานซ่งเล่าเรื่องความเป็นมา พอหรงฮวาฟังแล้วค่อยเข้าใจ "หมายความว่า คุณไม่ได้จะให้ซือตั๋วถอนตัวออกจากกองละคร แต่อยากให้จ้าวจิ้งถอนตัวออกไปเอง?"

"อื้อ"

หนานซ่งเอ่ย "ฉันเกลียดคนที่ชอบลอบกัดที่สุด เขาทำให้ซือตั๋วบาดเจ็บขนาดนี้ ฉันจะปล่อยเขาไว้ได้ยังไง?"

ซือตั๋วเงยหน้ามองหนานซ่ง นึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อกี้ จึงรู้สึกละลายใจมาก จนหน้าดำหน้าแดง "ประธานหนาน ขอโทษนะครับ ผมเข้าใจคุณผิด"