สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 186

งานแต่งงานของหนานหยากับฉินเจียงหยวนจัดขึ้นที่โรงแรมเฟิงเย่ว์เป็นบริษัทภายในเครือของบริษัทตระกูลฉิน

ตระกูลฉินมีหน้ามีตาในเมืองหนาน ลูกชายแต่งงานมีภรรยา ความหรูหราที่ควรจะมีประธานฉินไม่ใจแคบอยู่แล้ว อีกอย่างการแต่งงานนี้คือการร่วมมือกันอย่างแข็งแกร่ง สามารถยืมหนานหยากับหนานหนิงไป่กุมบริษัทตระกูลหนานได้ แน่นอนว่าเขาต้องดีใจอยู่แล้ว

คนดังในเมืองหนาน เขาเชิญมาได้หมด เปลี่ยนแปลงเป็นงานเฉลิมฉลองธุรกิจ อยากจะถือโอกาสนี้เพื่อยกระดับค่านิยมของตระกูลฉินเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง

ตำแหน่งมหาเศรษฐีเมืองหนาน อยู่ใกล้พวกเขามากแล้ว ก็จะได้มาอย่างง่ายดาย!

สิ่งที่ทำให้ประธานกรรมการฉินรู้สึกแปลกใจเพิ่มขึ้นก็คือ คุณชายใหญ่ของตระกูลยวี่เมืองเป่ย กับคุณชายน้อยของตระกูลฟู่เมืองหรง ก็ได้มาเข้าร่วมงานแต่งงานด้วย

พูดความจริง ตระกูลฉินไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสองตระกูลนี้ คิดไม่ถึงว่าพวกเขาให้เกียรติมาร่วมงานด้วย ประธานกรรมการฉินสีหน้าเต็มไปด้วยความมีเกียรติ เขารู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าตระกูลของพวกเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว

คุณชายใหญ่ตระกูลยวี่ กับคุณชายน้อยตระกูลฟู่ ชอบเก็บเนื้อเก็บตัว น้อยมากที่จะปรากฏตัวในวงสังคม

ประธานกรรมการฉินยืนอยู่ที่บันไดรอต้อนรับด้วยตัวเอง เพราะเกรงว่าคนเบื้องล่างจะไม่รู้จักที่สูง ไม่ระวังทำให้คนหงุดหงิด งั้นก็คิดหาผลประโยชน์จากคนอื่นแต่กลับเข้าเนื้อตัวเอง

“พ่อครับ พ่อจะกังวลขนาดนี้ทำไม ไม่ใช่ประธานกรรมการยวี่กับนายท่านฟู่มาเองสักหน่อย”

ฉินเจียงหยวนไม่ชอบท่าทางอ่อนหัดของพ่อตัวเอง อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

ฉินเหวินจวินถลึงตาใส่เขา “แกเข้าใจกับผีสิ! คุณชายใหญ่ยวี่กับคุณชายน้อยฟู่ คนหนึ่งคือทายาทของตระกูลยวี่ อีกคนคือลูกชายคนเล็กที่นายท่านฟู่รักที่สุด เป็นตัวแทนของตระกูลยวี่และตระกูลฟู่ ถ้าหากตระกูลของพวกเราได้รับการสนับสนุนจากทั้งสองตระกูลนี้ ก็จะกลายเป็นผู้ที่ร่ำรวยที่สุดของเมืองหนานได้อย่างง่ายดาย!”

ฉินเจียงหยวนทำเสียงฮึดออกจากจมูก

“คุณชายใหญ่ตระกูลยวี่ พูดได้น่าฟัง แต่ก็เป็นแค่หลานชาย สายเลือดคั่นกลางรุ่นหนึ่ง ถ้าไม่ใช่ตระกูลยวี่รุ่นนี้ไม่มีรากหน่อที่ดีอะไร ก็คงไม่ถึงตายวี่จิ้นเหวินหรอก”

“สำหรับคุณชายน้อยตระกูลฟู่คนนั้น ใครไม่รู้ว่าเขาคือลูกชายที่ได้มาตอนอายุเยอะของนายท่านฟู่ รักก็ส่วนรัก ทรัพย์สินพวกนั้นของตระกูลฟู่ถูกพี่น้องด้านบนของเขายื้อแย่งไปจนเกือบหมดตั้งนานแล้ว ตอนนี้เขาก็แค่ทำงานแทนนายท่านฟู่ มีอะไรน่าหยิ่งยโส”

ฉินเหวินจวินมองลูกชายของเขาเหมือนมองคนโง่ ที่เข้มงวดกับเขาก็หวังที่จะให้เขาดีขึ้น เขาแทบอยากจะตบหน้าฉินเจียงหยวนสักครั้ง แต่เห็นว่าวันนี้เป็นวันมงคลของฉินเจียงหยวน จึงอดทนไว้

“คนอื่นไม่ดี แกเก่งสุด? เก่งที่สุด! อย่างน้อยคนอื่นเขาก็สามารถรับผิดชอบหน้าที่โดยลำพังได้ สร้างชื่อในวงการธุรกิจตั้งแต่อายุยังน้อย แกล่ะ? นอกจากจะสร้างข่าวซุบซิบให้ฉันแล้ว แกยังทำอะไรอีก?”

ฉินเจียงหยวนเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ คุณนายฉินเข้ามาทันเวลา “พอแล้ว ๆ วันมงคล ทำไมถึงทะเลาะกันอีก? อยากจะขายขี้หน้าเหรอ? รีบเข้าไปข้างใน งานแต่งจะเริ่มแล้ว”

คุณนายฉินดันลูกชายเข้าไปข้างใน ประธานกรรมการฉินโมโหจนปวดหัว ถ้าไม่ใช่ว่าอายุรุ่นนี้ไม่สามารถมีลูกได้แล้ว เขาอยากจะบ่มเพาะคนเล็กออกมา!

คนโตเห็นได้ชัดว่าไร้ประโยชน์ไปแล้ว ทำไมเขาถึงได้มีลูกที่ดื้ออะไรแบบนี้???

คนสำคัญขึ้นเวทีในตอนจบ

หนานซ่งกับหนานหลินโอ้เอ้มาสาย ในตอนที่มาถึงที่โรงแรม ยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่ก็มาถึงพอดี พวกเขาพบปะกันที่ประตูพอดี

“โอ้โห บังเอิญจัง”

ฟู่ยวี่ขยิบตาให้หนานซ่ง หนานซ่งทำเป็นไม่รู้จักไอ้นี่ แล้วจะพาหนานหลินเข้าไป

ประธานกรรมการฉินเห็นยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่ เขาดวงตาเป็นประกายทันที รีบร้อนลงมาจากบันได เกือบจะชนหนานซ่งกับหนานหลิน หนานซ่งรีบดึงหนานหลินมาด้านข้าง

“ไอหยา ประธานยวี่ ประธานฟู่ ผมรอพวกคุณอยู่นานแล้ว พวกคุณหาเวลามางานแต่งงานของลูกผมได้ เป็นเกียรติมากจริง ๆ ครับ”

ฉินเหวินจวินอยากจะจับมือทักทายยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่ เขายื่นมือออกไป แต่กลับไม่มีคนสนใจเขา แล้วเดินอ้อมเขาไป ขึ้นบันได พวกเขาขมวดคิ้วถามหนานซ่งอย่างเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน

“ไม่เป็นไรนะ? ไม่ได้โดนชนใช่ไหม?”

หนานซ่งเม้มปากเล็กน้อย “ไม่”

ฉินเหวินจวินมือค้างอยู่กลางอากาศอย่างเก้อเขิน จึงหดมือกลับ

เขาหมุนตัวกลับ ถึงได้เห็นการมีอยู่ของหนานซ่ง เขายิ้มหน้าเหยเก “ไอหยา นี่คือเสี่ยวซ่งไม่ใช่เหรอ หนูดูสิ ไม่ได้เจอกันหลายปีขนาดนี้ อาจำไม่ได้เลย เด็กผู้หญิงเปลี่ยนไปตลอดเวลาจริง ๆ…”

ยวี่เหวินจวินพุ่งเข้ามาอย่างเป็นกันเอง แต่กลับถูกยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่หมุนตัวมาขวางไว้ในเวลาเดียวกัน

ยวี่จิ้นเหวินหน้าตาเย็นชา “ประธานกรรมการฉิน รักษาระยะห่างหน่อยครับ”

ฟู่ยวี่ความหงุดหงิดเต็มใบหน้า “พอแล้ว ไม่ต้องตีสนิท ไม่ได้คุ้นเคยกันขนาดนั้น ประธานกรรมการฉิน ยื่นซองที่ไหน นำทางไปหน่อย”