สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 187

หนานซ่งตามไปหลังเวที แต่กลับไม่เห็นแล้ว

เธอขมวดคิ้ว

ชุดสูทจีนสีเทาอ่อน แท่งสูบบุหรี่แบบยาวของจีนที่ไม่ห่างจากตัว นี่คือมาตรฐานของปู่ เธอไม่มีทางจำผิด

นายท่านมางานจริง ๆ แต่งานแต่งงานยังไม่จบ นี่กลับไปแล้วเหรอ?

ไม่มาเจอหน้าเธอเลย คุณปู่นี่จริง ๆ เลยนะ

ยวี่จิ้นเหวินตามออกมา เดินมาถึงด้านหลังเวทีฝีเท้ากลับหยุดลง สีหน้าตะลึงนิดหน่อย เขาเห็นหน้าของหนานซ่ง เหมือนกับเด็กน้อยที่น้อยใจ

จมูกที่โด่งย่นเล็กน้อย ปากก็บึ้งเล็กน้อย…นี่เป็นอะไรไป?

“เกิดอะไรขึ้น? เธอเห็นผีเหรอ?”

ฟู่ยวี่ก็ตามมาติด ๆ พูดเสียงดัง เขาถูกยวี่จิ้นเหวินใช้สายตาตักเตือน จึงปิดปากเงียบ แล้วก็เห็นสีหน้าของหนานซ่งไม่ค่อยดี

หนานซ่งไม่สนใจพวกเขา ยืนนิ่งอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เธอเงยหน้า เงานั้นก็ไม่ปรากฏขึ้น ไม่กลับมา

“ประธานหนาน!”

กู้เหิงเดินเข้ามาหลังเวทีอย่างรีบร้อน มองไปที่ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับเทพเจ้า เขาตกใจ หลังจากหายใจดีแล้ว เขาก็เดินไปหาหนานซ่ง

เขาพูดรายงานเสียงเบา “นายท่านกลับมาที่บ้านเก่าที่หางจวง รับบัตรเชิญงานแต่งจึงมาที่เมืองหนาน…”

หนานซ่งมองเขาอย่างเยือกเย็น พูดเสียงเข้ม “ใช้ให้นายจับตาดูไว้ไม่ใช่เหรอ?”

“ขอโทษครับประธานหนาน ครั้งนี้ผมประมาทไป”

กู้เหิงก้มหน้าขอโทษ แล้วอธิบายอย่างละเอียด “ตอนที่สืบหาการเดินทางของนายท่านในสองวันนั้น คุณอยู่ที่เมืองชิงพอดี ตอนที่กลับเมืองหนานก็เกือบตกอยู่ในอันตราย ผมยุ่งจนลืมติดต่อกับคนที่สั่งงานไป”

หนานซ่งสีหน้าเคร่งขรึม “โบนัสสำหรับไตรมาสนี้นายไม่ต้องเอาแล้ว”

“…ครับ” กู้เหิงเสียใจ แต่ว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาจริง ๆ จึงไม่กล้าเถียงอะไร

หนานซ่งโมโหขึ้นมาก็ใจดำมาก “เมื่อกี้คุณปู่ปรากฏตัวแล้ว ใช้ให้คนไปตามหา ให้เวลานายหนึ่งวัน ถ้าหาไม่พบ โบนัสของปีนี้ นายก็ไม่ต้องเอา”

กู้เหิง “ครับ!”

ยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่ฟังอยู่ตลอด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าตกลงเรื่องอะไรกัน

หนานซ่งเพิ่งเดินออกไป ฟู่ยวี่ก็ขวางกู้เหิงไว้ “นายท่านอะไร? คุณปู่ของหนานซ่งเหรอ?”

“ขอโทษคุณชายทั้งสองด้วยครับ นี่คือเรื่องครอบครัวของประธานหนาน บอกไม่ได้ครับ”

กู้เหิงไม่กล้าเสียเวลา รีบสั่งให้คนไปตามหานายท่าน

ฟู่ยวี่มึนงงไปหมด เขาคาดเดา “น่าจะเป็นปู่ของหนานซ่ง พ่อของหนานหนิงไป่กับหนานหนิงจู๋ นายท่านยังมีชีวิตอยู่ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน?”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว “พูดไม่เป็น ก็หุบปากของนายซะ”

“…”

เมื่อกลับมาที่ห้องโถง งานแต่งงานดำเนินการมาถึงช่วงที่หวานแหววที่สุด ตอนนี้กำลังเปิดรูปภาพเจ้าสาวเจ้าบ่าวตอนเด็ก

ไม่รู้เหมือนกันว่าประเพณีงานแต่งแบบนี้เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดโดยรวมก็คือเอาคนสองคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยมาฝืนมัดเข้าด้วยกัน เรียกให้สวยงามว่า “พรหมลิขิต”

รายการนี้ หนานซ่งคุ้นเคยอยู่ ยวี่จิ้นเหวินกลับทนทุกข์ทรมานจากมัน มองดูภาพถ่ายที่กะพริบบนหน้าจอ ก็คิดถึงภาพงานแต่งในอดีต