สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 206

โจ๋เซวียนนั่งตรงข้ามกับหนานซ่งมองเธอทางด้านซ้ายพร้อมกับยวี่จิ้นเหวินทางด้านขวากับจี้อวิ๋นและฟู่ยวี่ต่อหน้าเธอ ผู้ชายสามคนล้อมรอบเธอรอบตัวเธอด้วยความหึงหวงอย่างมาก

หลังจากการหย่าร้างของไอ้ทึ่มนี้ดูเหมือนจะถูกจับในความชั่วร้าย ไม่เพียงแค่ทึ่ม แต่ยังเรียนรู้ที่จะเกลี้ยกล่อมผู้ชายด้วย!

เธอดูอารมณ์เสียมาก และจิบไวน์แดงจากแก้วของเธอ แต่เธอก็ทำหน้าตารังเกียจ "ฉันชิมดูแล้วมันก็เป็นรสชาติธรรมดาๆ รสชาติมันยังห่างไกลจากไวน์ที่ฉันดื่มที่ชาโตว์เดอปารีส"

ตอนไปปารีสมีฝรั่งรวยๆพาไป แต่จริงๆแล้วถ้าเทียบกับรสชาติของไวน์แดงแล้ว สิ่งที่ประทับใจเธออย่างล้ำลึกอยู่ที่ห้องเก็บไวน์ เทคนิคของเขา.....

ไวน์แดงที่งดงามเทลงบนตัวของเธอ เดรสสีขาวราวกับหิมะย้อมด้วยสีแดงจากไวน์ จากนั้นก็ค่อยๆซึมลงไปทีละนิด

โจ๋เซวียนกำลังจมอยู่ในความทรงจำในอดีตของเธอ แก้มของเธอเต็มไปด้วยรอยแดง แต่ต้นขาของเธอเจ็บอย่างรุนแรง เพราะโจ๋เยว่แอบบีบขาเธอ

เธอหายและรู้สึกผิด "คุณอา ทำอะไรน่ะ?"

โจ๋เยว่จ้องมาที่เธอและเตือนด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ "อย่าอวดในโอกาสนี้ มันจะเปิดเผยแต่ความตื้นเขินและความไม่รู้ของเธอ เลือกใครก็ได้ที่นี่ แล้วคุณจะมีไวน์มากกว่าที่คุณเคยดื่มและโรงบ่มไวน์ที่คุณมี ได้มาเยือน เลือกใครก็ได้เลยที่อยู่ที่นี่ เพราะมีไวน์และโรงบ่มไวน์มากกว่าที่เคยดื่มมาก่อน"

"......" ใบหน้าของโจ๋เซวียนแสดงความเขินอายเล็กน้อย แต่เธอไม่รู้ว่าเพราะ "การอวด" ของเธอในตอนนี้ ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะไวน์แผ่วลงไป

เสิ่นหลิวซูขมวดคิ้วโดยตรง และโจ๋เยว่ก็รีบสอนบทเรียนโจ๋เซวียน บอกให้เธอหุบปากและพูดน้อยลง

การชิมไวน์ไม่มีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดและรวดเร็ว แต่มารยาทบางอย่างก็ถูกกำหนดโดยอนุสัญญา ยิ่งผู้เข้าร่วมและคนที่มีความรู้มากขึ้นก็จะรู้โดยธรรมชาติ

ในสังคมที่เรียกว่าสังคมชนชั้นสูง ความมั่นใจและความฟุ่มเฟือยของคนชั้นสูงได้รับการปลูกฝังและเลี้ยงดูในลักษณะนี้

นักชิมเปิดไวน์ชนิดที่สองอย่างรวดเร็วและแนะนำอีกครั้ง

ฟู่ยวี่ไม่ต้องสอนหนังสือให้สังฆราชอีกแล้ว หนานซ่งเหลือบมองเขาเบาๆ "ต้องการให้ฉันช่วยเหรอ? ได้ คุณซื้อไวน์ให้ฉันสองขวด ส่งให้ฉัน"

เหมือนกับเป็นการอ้าปากพูดของสิงโต ฟู่ยวี่สมควรได้รับมันอย่างมีความสุข "ไม่มีปัญหา ผมจะส่งไปให้!"

หากเอาเปรียบผู้อื่น จะจงใจให้มารยาท หนานซ่งจะช่วยเขา

นักชิมพูดอีกครั้ง และหนานซ่งก็แปลอย่างมีระเบียบ "ไวน์นี้เรียกว่าไวน์แดงชิชิจิยะ เป็นความสง่างามประการแรกในสี่ของประเทศ I และมีชื่อเสียงเป็นราชาแห่งไวน์….."

เพราะไวน์นี้ทำมาจากพันธุ์บอร์กโดซ์ เช่น Cabernet Sauvignon และ Cabernet Franc และอีกหลากหลายชนิด ไวน์มีความเข้มข้นมาก และหนานซ่งรู้ว่าปริมาณการดื่มของเธอนั้นไม่ดีนัก ดังนั้นจึงชิมเพียงครู่หนึ่งแล้วคายลงในถังน้ำแข็ง

ไวน์ถูกพ่นออกมา และท่าทางที่สง่างามก็เป็นธรรมชาติโดยสมบูรณ์

ส่วนที่เหลือก็ถูกเทลงในถังน้ำแข็ง

โจ๋เซวียนเห็นว่ามันเหมือนกับเด็กอนุบาลจับเด็กที่กินอาหารไม่หมด เขายกมือขึ้นทันทีเพื่อยื่นเรื่องร้องเรียนและกล่าวโทษในอากาศ "คุณเป็นคนที่สิ้นเปลืองฟุ่มเฟือยแบบนี้ได้ยังไง!"

เธอเปรียบเสมือนกรรมการวินัยและวิพากษ์วิจารณ์อย่างเข้มงวดว่า "คุณหนาน ถ้าดื่มไม่เก่งก็เลือกไม่ดื่มหรือเทให้น้อยลงก็ได้ แม้จะไม่ใช่เหล้าองุ่นของตระกูลคุณ แต่ก็ทำเสียของแบบนี้ได้เหรอ?"

หลังจากที่ข้อกล่าวหาเสร็จสิ้นลงอย่างดังและรุนแรง ทุกคนก็เงียบไป

เมื่อมองไปที่โจ๋เซวียนมันเหมือนกับการดูสิ่งมีชีวิตนอกโลก

ผู้หญิงคนนี้เข้ามาได้ยังไง?

โจ๋เซวียนยืนอยู่ที่นั่นอย่างสง่างาม ตีความคำว่า "ตราบเท่าที่ฉันไม่อาย คนอื่นต่างหากที่ต้องอาย" และบรรยากาศก็หยุดนิ่งไป

หนานซ่งหัวเราะเบาๆ ไม่ขี้เกียจเกินไปที่จะอธิบาย

อันที่จริงไม่จำเป็นต้องอธิบาย เพราะทันทีที่ยวี่จิ้นเหวินหมุนถังน้ำแข็งต่อหน้าหนานซ่ง นั่นคืออุปกรณ์ถ่มน้ำลายที่อยู่ข้างหน้าเขา และเทไวน์เล็กน้อยลงในถ้วย