สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 207

ลงไปหนึ่งชั้นจากห้องค็อกเทลและมีห้องน้ำชา

เสิ่นหลิวซูสั่งชาผู่เอ๋อ มีผลของอาการเมาค้าง บริกรเติมชา กลิ่นของชาหอมฟุ้ง สมองที่วุ่นวายดูเหมือนจะมีสติมากขึ้น

"เมื่อแก่แล้ว ต้องเรียนรู้ที่จะรักษาร่างกาย ดื่มชาให้มากขึ้น และดื่มเหล้าให้น้อยลง"

เสียงของเสิ่นหลิวซูกลมกล่อมและชัดเจน และเขาก็จิบชาเบาๆแสดงถึงความสง่างามอันเงียบสงบของผู้ที่เหนือกว่าระหว่างท่าทางของเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะฝ่ามือที่หยาบกร้าน ก็ไม่เหลือร่องรอยของการเกิดในชนบททั่วร่างกาย เขาใช้เวลาสามสิบปีในการทำความสะอาดร่างกายแบบเรียบง่าย

ตอนนี้หลังยุค 90 และหลังยุค 2000 พูดถึง "เสิ่นหลิวซู" สามคำ ไม่ใช่ "ลูกเขยของตระกูลยวี่" ในปากของยุค 70 และ 80 อีกต่อไป แต่เป็น "ผู้อำนวยการเสิ่น" ที่มีชื่อเสียงและอ่อนโยน

ยวี่จิ้นเหวินนั่งตรงข้ามเขาโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ หลังจากนั่งเป็นเวลานาน เขาไม่พูดอะไรสักคำ

พ่อลูกนั่งมองหน้ากันใกล้ๆ ยกเว้นริมฝีปากบางที่แทบไม่รู้สึก หน้าตาของยี่จิ้นเหวินไม่เหมือนพ่อ โดยเฉพาะคิ้วเหมือนยวี่เฟิ่งเจียวแม่ของยวี่จิ้นเหวิน

ความรวดเร็วและดุดันแบบนั้น เมื่อไม่พูดจาจะทำให้รู้สึกเหมือนถูกกดขี่

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเสิ่นหลิวซูไม่ค่อยพบกับลูกชายของเขา เพราะเขาสามารถมองเห็นเงาของยวี่เฟิ่งเจียวอดีตภรรยาของเขาในสายตาของยวี่จิ้นเหวินได้เสมอ

ลูกกระเดือกขยับเล็กน้อย ถามอย่างเป็นกันเองว่า "แม่ของแก ร่างกายแข็งแรงดีใช่ไหม?"

"ดีมาก" ในที่สุดยวี่จิ้นเหวินก็เปิดปากพูด ไม่ได้มีอารมณ์ไม่ดีหรืออะไรเลย

เสิ่นหลิวซูหยุดชั่วคราวแล้วถามว่า "ขาของเธอ ... "

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อยและขัดจังหวะเขาโดยตรง "คุณมาหาผมทำไม พูดมาตรงๆเถอะ"

"อารมณ์ใจร้อนของแก เหมือนแม่แกไม่มีผิด"

เสิ่นหลิวซูไม่ได้หงุดหงิด แต่กลับยิ้มด้วยอารมณ์ดี แล้วมองดูเขาอย่างอ่อนโยน "พ่อไม่ได้มีเรื่องอะไรก็นั่งคุยกันไม่ได้เลยสินะ?"

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาจากหน้าอกของเขาเท่านั้น

ว่ากันว่าลูกสาวของเขากำลังจูบพ่อของเขาและลูกชายของเขากำลังจูบแม่ของเขา

เมื่อเทียบกับแม่ที่เข้มงวด เห็นได้ชัดว่าพ่อที่อ่อนโยนนั้นมีความน่ารักมากกว่า เขาสามารถทำของเล่นชิ้นเล็กๆ ให้เขา คุกเข่าลงบนพื้นเหมือนขี่ม้า และแอบพาออกไปซื้อขนม เข้าห้องเล่นเกม เล่นเกมส์...

แม่เสือและพ่อแมวคือภาพครอบครัวในวัยเด็กของเขาอย่างแท้จริง

อันที่จริง ครอบครัวทั้งสามของพวกเขามีความสุขจริงๆอยู่พักหนึ่ง พวกเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไรกัน?

เริ่มจากอาชีพที่รุ่งเรืองของพ่อ เริ่มจากการรวมตัวของพ่อและแม่ หรือเริ่มจากคุณอาโจ๋เยว่ ของเพื่อนบ้านที่กลายมาเป็นเลขาส่วนตัวของพ่อ

เขาจำไม่ได้

เขาจำได้เพียงว่าพ่อกับแม่ของเขาไม่รู้ว่าพวกเขาทะเลาะกันเมื่อไร การทะเลาะวิวาทครั้งนี้กินเวลานานถึงสิบปี

เกือบตลอดช่วงวัยรุ่นของเขา