สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 21

เมื่อรู้ว่ายวี่จิ้นเหวินจากไปแล้ว หนานซ่งก็หายใจออกด้วยความโล่งอก แต่หัวใจยังคงเต้นแรง

เธอเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดชั้นหนึ่ง มองไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของยวี่จิ้นเหวิน ท่าทางโกรธเล็กน้อย เธอยกมุมปากขึ้นยิ้มเยาะ “ฉันนี่มันเก่งจริงๆเลย ทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้”

คนอย่างยวี่จิ้นเหวินมีชีวิตสุขสบายราวกับอยู่บนสวรรค์ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาคงไม่เคยถูกใครปฏิเสธไม่ต้อนรับ แต่กลับถูกเธอปฏิเสธ

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอมักจะเป็นฝ่ายที่เห็นสีหน้าที่เย็นชาของเขา แต่ตอนนี้ถึงคราวที่เธอจะแสดงสีหน้าเช่นนั้นกับเขาบ้าง

ว้าว ~ รู้สึกสบายใจจัง

หนานซ่งมองไปที่ด้านหลังของยวี่จิ้นเหวินที่จากไปด้วยความโกรธ พูดออกมาในใจ: ใครให้นายหย่ากับฉัน แล้วไปแต่งงานกับคนตอแหลล่ะ สมควรได้รับแบบนี้”

แม้ว่าเจี่ยงฟานจะเป็นคนสนิทของหนานซ่ง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าตลอดระยะเวลาสามปีหนานซ่งหายไปไหน เมื่อเห็นอารมณ์ของเธอต่างจากเมื่อกี้ เขาจึงหันจอภาพกลับมาดู อดไม่ได้ที่จะสงสัย

“คุณยวี่คนนี้ เขาเป็นประธานของบริษัทยวี่กรุ๊ปที่เมืองเป่ย ยวี่จิ้นเหวิน ใช่ไหม”

หนานซ่งตอบ "อืม" เบาๆ

เจี่ยงฟานยิ่งสงสัยมากขึ้น “บริษัทของเรากับบริษัทยวี่กรุ๊ปเป็นคู่แข่งกัน แม้ว่าเราจะทำอุตสาหกรรมเดียวกัน แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเราไม่เคยร่วมงานกันเลย แล้วยวี่จิ้นเหวินมาทำอะไร?”

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการแต่งงานของเธอกับยวี่จิ้นเหวิน ยกเว้นพี่ชายห้าคนของเธอ แม้แต่เจี่ยงฟานก็ไม่รู้

หนานซ่งเองก็ไม่อยากบอกเขา เธอกับยวี่จิ้นเหวินหย่ากันแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึง

“อย่าไปสนใจเขาเลย”

หนานซ่งปิดจอภาพ แล้วพูดว่า "ตามหัวข้อที่พูดถึงเมื่อกี้ มีหลายจุดที่ยังไม่ตรงตามแผน ต้องแก้อีก..."

***

ยวี่จิ้นเหวินนั่งอยู่ในรถระหว่างทางกลับ ใบหน้าของเขาบูดบึ้ง

วันนี้ท้องฟ้าในเมืองหนานไม่มีแดด มืดครึ้ม ทำให้อารมณ์ของคนมองเคลิ้มตาม ยวี่จิ้นเหวินเปิดหน้าต่างระบายอากาศ จุดบุหรี่เพื่อบรรเทาความหงุดหงิดของเขา

เหอจ้าวรู้สึกอึดอัด พูดไม่ได้คายไม่ออก "ประธานยวี่ คุณหนูใหญ่ของตระกูลหนานคือคุณผู้หญิงจริงๆเหรอ? เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า คุณหนูใหญ่ของตระกูลหนานเย่อหยิ่ง ไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ จะเป็นคุณผู้หญิงได้อย่างไร? คุณผู้หญิงอ่อนโยนมาก โดยเฉพาะต่อหน้าคุณ อ่อนโยนเหมือนลูกแมว ทุกครั้งที่เห็นคุณ เธอจะเข้ามาหาคุณด้วยรอยยิ้ม..."

ไม่รู้ว่าเพราะนิโคตินหรือเปล่าที่ทำให้มึนหัว ด้วยคำพูดของเหอจ้าว รอยยิ้มของหนานซ่งเปล่งประกายในภวังค์ของยวี่จิ้นเหวิน สดใสและงดงามราวกับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง แยงตาของผู้คน

ความมึนเริ่มเกิดขึ้นในหัว ความเจ็บปวดที่รู้สึกเสียวซ่าทำให้เขากลับสู่ความเป็นจริง เสียงของผู้ช่วยดังเข้ามาในหูของเขา ยวี่จิ้นเหวินพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด "หุบปาก!"

เหอจ้าวสัมผัสได้ถึงความโกรธอันมหึมาของเจ้านาย ทำให้สถานการณ์เงียบลงทันที

เงียบงันราวกับป่าช้า

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำลายบรรยากาศที่เคร่งขรึม

ยวี่จิ้นเหวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบเบาๆ : "ฮัลโหล"