สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 248

แม้ว่ายวี่เฟิ่งเจียวกำลังยิ้ม แต่สิ่งที่เธอพูดก็เย็นชามาก

เสิ่นหลิวซูเงียบ ริมฝีปากบางของเธอกดเข้าหากันแน่น

เขาเป็นคนรักในศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก ตอนนี้อยู่หน้ากลุ่มรุ่นน้อง ยวี่เฟิ่งเจียวไม่เห็นแก่หน้าตัวเองแม้แต่น้อยและไม่สามารถยับยั้งสีหน้าได้

"คุณจำเป็นต้องใช้คำพูดทำร้ายคนอื่นทำให้คนอื่นทำตัวไม่ถูกแบบนี้ไหม?"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา การแสดงออกของหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินก็มืดลง เกือบจะในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและทรุดตัวลง ขวางกั้นยวี่เฟิ่งเจียว

"ผู้อำนวยการเสิ่น" หนานซ่งเปิดปากพูด "วันนี้เกิดอะไรขึ้นดูไม่เกี่ยวอะไรกับคุณมากนัก คุณยืนหยัดเพื่อคุณโจ๋เยว่ กล้าถามเหรอว่าคุณเป็นอะไรกับเธอ? คุณคือสมาชิกในครอบครัวของเธอโดยตรงหรือไม่?"

ประโยคหนึ่งดูเหมือนจะฉีกผิวหนังบางๆของเสิ่นหลิวซูออกทันที เขาเม้มปากและไม่มีอะไรจะพูด

โจ๋เยว่ทักทายเขา จับแขนของเสิ่นหลิวซูอีกครั้ง และประกาศอย่างเคร่งขรึม "ถึงแม้ว่าหลิวซูของฉันยังไม่ได้แต่งงาน แต่เรามีความสัมพันธ์แบบแฟนกันที่จริงจัง เขาออกหน้าแทนฉัน ทำไมจะไม่ล่ะ?"

"ความสัมพันธ์แบบแฟนกันที่จริงจังเหรอ?"

หนานซ่งหัวเราะ "คุณผู้หญิงโจ๋เยว่ ที่คุณโดนกลั้นแกล้งบนอินเทอร์เน็ตยังจำได้อีกไหม? บุคคลที่สามอย่างคุณ ในอดีตจะทำลายความสามัคคีของครอบครัวคนอื่นและขโมยสามีจากคนอื่นได้ยังไง มีประวัติย่อแนวนอนมากกว่าหนึ่งโหลบนอินเทอร์เน็ตและมีการบันทึกไว้อย่างชัดเจน ถึงคุณจะขาวสะอาดบริสุทธิ์ คุณคิดว่าคุณกลายเป็นดอกบัวขาวที่งอกขึ้นจากตะกอนแต่ไม่เปื้อนได้จริงเหรอ? ก็จริงที่คุณเป็นดอกบัวขาว แต่น่าเสียดายที่มันถูกแช่จากคูน้ำเหม็น ภายนอกคุณดูบริสุทธิ์ไร้ที่ติ แต่ใจขอคุณมืดมิดและสกปรก คุณมันช่างน่ารังเกียจมาก"

"........"

ซูยินดูเหมือนจะหูยาว และเขาก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำเหล่านี้จากระยะไกล

ทักษะคำสาปของอาเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นานมานี้หนานซ่งเพิ่งด่าซูยินไปเป็นเวลานาน และเมื่อทักษะการจัดภาษาของเธอมีมากมาย เธอก็แน่วแน่มากขึ้นในการด่าโจ๋เยว่

ทุกที่ทุกเวลา คุณไม่จำเป็นต้องเขียนแบบร่างเมื่อต้องด่าเมียน้อย คำพูดที่ไม่น่าฟังก็มาหมด

ใครที่ทำสามประการแล้วจะถูกตรึงไว้ที่เสาแห่งความอัปยศตลอดชีวิตของเขา และใครก็สามารถมาแช่งด่าได้

อย่างไรก็ตาม คนที่อายุน้อยกว่านั้นไม่มีความภาคภูมิใจในตนเองและไม่จำเป็นต้องมีภาระทางจิตใจใดๆ

ใบหน้าของโจ๋เยว่ที่ถูกเยาะเย้ยโกรธจนเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและสีขาว แต่เธอยังคงกัดฟันเพื่ออดทน

อย่างแรก ตอนนี้เธออยู่ในตำแหน่งที่อ่อนแอและไม่ควรขัดแย้งกับหนานซ่งในขณะนี้ ประการที่สองต่อหน้ายวี่เฟิ่งเจียวเธอมักจะเล่นเป็นผู้ถูกรังแก ไม่เช่นนั้นเธอจะให้โอกาสเสิ่นหลิวซูปกป้องเธอได้อย่างไร แสดงความกล้าหาญของเขาล่ะ?

แต่เธอทนได้ โจ๋เซวียนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

ตั้งแต่เข้าไปในสถานีตำรวจ ป้าและหลานของพวกมันถูกคนจากทุกสาขาอาชีพทุบตีอย่างบ้าคลั่ง พวกมันรังแกกันโดยสิ้นเชิง!

และสิ่งที่หนานซ่งพูดเมื่อกี้ ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนโดนสาปแช่ง ราวกับว่าเป็นอาของเธอ แต่เธอรู้สึกว่าหนานซ่งกำลังสาปแช่งเธอ

"คุณด่าใครน่ะ?"

โจ๋เซวียนรีบวิ่งไปข้างหน้าและอยากจะตบหน้าหนานซ่ง

หนานซ่งยกเปลือกตาของเธอ มองไปที่โจ๋เซวียนและยิ้มอย่างประชดประชัน "ฉันก็ไม่ได้ด่าคุณนะ คุณร้อนตัวอะไร?"

โจ๋เซวียนลืมตาขึ้น "ใคร ใครร้อนตัวกัน? ฉันแค่ไม่เข้าใจพฤติกรรมรังแกของคุณ! ตอนแรกเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเล็กเท่าเมล็ดงา ทำไมคุณต้องขุดเรื่องนี้มาพูดทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ต้องการทำให้ใครอับอาย?"

"ฉัน......"

โจ๋เซวียนที่แข็งทื่อต่อหน้าหนานซ่งเสียอารมณ์ต่อหน้ายวี่จิ้นเหวินอย่างสมบูรณ์ และเสียงของเธอก็อ่อนลง "ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น นี่เธอไม่ได้.....ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรเหรอ?"

"นั่นเป็นเพราะฉันอยู่ที่นั่น!"