สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 272

เมื่อได้ฟังว่าคือโจ๋เซวียน ทุกคนหันหน้าไปมองทางยวี่จิ้นเหวินพร้อมกัน

ยวี่จิ้นเหวินหน้าตาเฉยชา เหมือนกับไม่สนใจโจ๋เซวียน แค่ถามขึ้น “ผู้ชายคนนั้น สกุลเฉียวใช่ไหม?”

หนานซ่งกับลั่วโยวสีหน้าเปลี่ยนไปพร้อมกัน

“นายรู้ได้ยังไง?”

พวกเธอได้ยินโจ๋เซวียนเรียกหนุ่มหนวดเคราคนนั้นอย่างชัดเจนว่า “คุณชายเฉียว”

ยวี่จิ้นเหวินเม้มปาก ใบหน้าเย็นชาราวกับลมที่พัดบนหน้าผา

เพื่อให้แน่ใจว่ามีความส่วนตัวในระดับหนึ่ง บ่อน้ำพุร้อนกลางแจ้งของคลับแยกจากกันด้วยฉากกั้น ใช้แผ่นฉนวนกันเสียงนำเข้าจากต่างประเทศทั้งหมด แม้ในที่กลางแจ้ง ก็มีฉนวนกันเสียงในระดับหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เสียงที่ดังเกิน พวกลูกค้าก็ไม่มีทางได้ยินได้เห็น

ถึงจะได้ยิน ได้เห็นจริง ๆ ก็ไม่สนใจ

ในยุคนี้ สนใจแต่เรื่องของตัวเอง เวลาแห่งความสุขของตัวเองมันสั้นมาก ใครจะไปสนใจเรื่องของคนอื่น?

ได้ยินข้อร้องเรียนของคู่รักคู่นั้น ยวี่จิ้นเหวินกับเฉวียนเยี่ยเชียนตรวจสอบรายชื่ออย่างรวดเร็ว เห็นชื่อของ “โจ๋เซวียน” มีคนใช้ชื่อของเธอทำบัตรสมาชิก VIP ระยะยาว แต่วันนี้เพราะว่ามีกิจกรรมคู่รัก ในตอนที่โจ๋เซวียนเข้ามาก็เขียนชื่อของคู่รักเพิ่มเข้าไปด้วย ไม่ได้เขียนชื่อเต็ม เขียนเพียงแค่สกุล...เฉียว”

วันนี้ยวี่เจียหางอยู่ที่คลับพอดี จำคุณชายเฉียวคนนั้นได้แม่นอยู่

“ตอนที่เขามาพาบอดี้การ์ดมาเยอะแยะ ดูเหมือนกำลังถ่ายภาพยนตร์อยู่ยังไงยังงั้น แถมยังสั่งว่าไม่ให้ใครรบกวน เขาพาบอดี้การ์ดมาเอง ผมก็เลยไม่ได้จัดผู้รักษาความปลอดภัยกับพนักงานไป...ไม่งั้น พวกพี่สะใภ้ก็คงไม่ถูกลักพาตัวไป”

ยวี่เจียหางเสียใจอย่างมากที่หนานซ่งกับลั่วโยวเกิดอันตรายแบบนี้ในพื้นที่ของตัวเอง

คุณท่านยวี่สองโมโหจนสั่งสอนลูกชายของตัวเองไปยกหนึ่ง แล้วสั่งให้เขาปิดคลับ

ที่อันตรายแบบนี้ ถึงจะหาเงินได้เยอะก็ไม่จำเป็น

ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ ก็วุ่นวายมาก

ต้องแจ้ง 119 แจ้ง 110 ยวี่เจียหางก็ตกใจมากเช่นกัน

หนานซ่งกับลั่วโยวเล่าต้นสายปลายเหตุอย่างละเอียด ทุกคนเงียบอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

ไป๋ลู่ยวี๋ลูบคาง แสดงสีหน้าแบบเดียวกับนักสืบโคนัน

“เรื่องนี้...รู้สึกเหมือนเหตุบังเอิญ แต่ก็ไม่ใช่เหตุบังเอิญ”

ฟู่ยวี่พยักหน้า “ฉันก็รู้สึกแบบนี้”

นี่ยังต้องให้พวกนายรู้สึกเหรอ?

เฉวียนเยี่ยเชียนมองดูด้วยความรังเกียจ “พูดอะไรที่มีประโยชน์หน่อยได้ไหม?”

ไป๋ลู่ยวี่กับฟู่ยวี่ไม่ยอมแพ้

ใครว่าไม่มีประโยชน์?

ถ้าไม่ใช่พวกเขา ใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ชั้นเยี่ยมเพื่อค้นหาร่องรอยของหนานซ่งกับลั่วโยว พวกเขาจะตามไปได้ทันเวลาขนาดนั้นเหรอ?

แต่ที่นั่งอยู่ตรงนี้คือพี่ชายทั้งหมด คนใหญ่คนโต หาเรื่องไม่ได้ จึงทำได้แต่พูดในใจ

“ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ”

หนานซ่งเสียงอู้อี้ พูดเสียงเบา แต่กลับทำให้ใจของทุกคนลุกขึ้น

เธอหน้าซีดเซียว สิ่งที่เธอพูดนั้นแน่นอน

“เจอโจ๋เซวียน บางทีอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นภายหลัง หนุ่มสกุลเฉียวลักพาตัวพวกเรา ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ”

ยวี่จิ้นเหวินดวงตาเคร่งขรึม

เขาไม่ค่อยแน่ชัด ว่าคุณชายคนนั้นที่ชื่อ “คุณชายเฉียว” เป็นอะไรกับโจ๋เซวียน

แต่หลายปีมานั้นตอนที่โจ๋เซวียนอยู่ที่ต่างประเทศ ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่

“ศัตรูมักโคจรมาเจอกันจริง ๆ”

ลั่วโยวคิดถึงภาพตอนที่เห็นโจ๋เซวียนที่บ่อน้ำพุกลางแจ้ง ก็รู้สึกรังเกียจ หันหน้าไปมองทางยวี่จิ้นเหวิน

“เมื่อก่อนนายสเปคแบบไหนกัน แม้แต่ผู้หญิงอย่างโจ๋เซวียนก็ยังไปชอบได้ นายควรจะไปล้างตาหน่อยนะ”

เธอพึมพำเสียงเบา มันมาจากความโมโหของเพื่อนร่วมงาน “โชคดีที่นายไม่แต่งงานกับเธอ ไม่อย่างงั้นตอนนี้บนหัวนาย มีหมวกสีเขียวแล้วไม่รู้กี่ใบ เชื่อมต่อกันก็คือทุ่งหญ้าฮูลันบูเออร์สีเขียวแล้ว ชนิดที่ควบม้าขี่ได้

มีดเล่มนี้แทงลง เฉวียนเยี่ยเชียนฟังอย่างสบายใจ

ฟู่ยวี่อดที่จะหัวเราะเยาะเย้ยไม่ได้

“โจ๋เซวียน” ชื่อนี้กลายเป็นความอัปยศบนแผ่นหลังของเขา เป็นประวัติศาสตร์อันมืดมิดของเขา

เขาเอาผู้หญิงคนนั้นออกไปจากใจตั้งนานแล้ว และก็ทิ้งแผลเอาไว้