สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 30

เป็นเพื่อน?

หนานซ่งยิ้มมุมปาก แล้วใช้นิ้วแตะศีรษะ "อือ……ขอให้ฉันคิดดูก่อน ปีนี้คุณชายฟู่อายุยี่สิบเจ็ด เป็นลูกชายคนเล็กของเถ้าแก่ฟู่ มีสายเลือดของชาวโรมานี ทายาทตระกูลฟู่ถูกฝึกอย่างเข้มงวดตั้งแต่เด็ก มีแต่คุณชายฟู่ที่มีความรักความเอ็นดูถาโถม เถ้าแก่ฟู่เลี้ยงดูด้วยตัวเอง แล้วถ่ายทอดวิชาให้ ตอนคุณอายุเก้าขวบ คุณเคยโดนลักพาตัว แล้วเกือบจะเอาตัวไม่รอด เถ้าแก่ฟู่ใช้อำนาจของทั้งตระกูลมาช่วยคุณ แล้วคุณก็กลับมาอย่างปลอดภัย หลังจากนั้น พี่ชายทั้งเจ็ดคนของคุณ เสียชีวิตบ้าง บาดเจ็บบ้าง หลบหนีบ้าง"

ฟู่ยวี่ยิ้มเอ่ย "คุณเคยสืบเรื่องของผม? ถ้าอย่างนี้ ดูเหมือนว่าคุณก็สนใจผมเหมือนกัน"

ขณะพูดเขาก็ขยับเข้าใกล้หนานซ่ง หนานซ่งจึงเอ่ยต่อว่า "คุณเสียตัวตอนอายุสิบหก กับผู้หญิงผิวขาวที่โตกว่าคุณห้าปี แล้วคบแต่คุณหนูตอนอายุสิบเจ็ดสิบแปด พออายุสิบแปดแล้ว คุณก็เริ่มเสเพล แล้วกลายมาเป็น"ฟู่เจ้าชู้" เปลี่ยนผู้หญิงเดือนละคน เปลี่ยนมากกว่าเสื้อผ้าอีก โตมาจนตอนนี้ ผู้หญิงที่เคยคบถึงร้อยคนแล้วมั้งคะ มีประสบการณ์มากจริงๆ ฉันล่ะ เป็นคนที่เท่าไหร่ของคุณ?"

"ฟู่เจ้าชู้ คุณเป็นคนตั้งชื่อให้ผมเหรอ?" ฟู่ยวี่เหมือนไม่เข้าใจคำพูดเสียดสีของเธอ เท้าคางแล้วยิ้มเอ่ย "ผมชอบมาก"

หนานซ่งเห็นท่าทางเจ้าชู้ของฟู่ยวี่ คิดไม่ออกจริงๆว่าคนแบบนี้เป็นเพื่อนกับยวี่จิ้นเหวินได้ยังไง คนหนึ่งเจ้าชู้ อีกคนก็หักห้ามตัวเอง หรือว่าความสัมพันธ์ของผู้ชายเป็นแบบทดแทนกัน?

"ดูเหมือนว่าคุณจะฟังภาษาคนไม่เข้าใจ งั้นฉันก็จะพูดตรงๆ ฉันไม่สนใจคุณ"

หนานซ่งคิดไอเดียให้เขา "เป็นถึงเจ้าชายเพลย์บอย คุณควรจะไปหาคนที่ชอบเล่นเกมความรักกับคุณ อย่างเจ้าหญิงสำส่อนโจ๋เซวียน เหมาะสมกันมาก"

"โอ๊ย ผมไม่เหมือนโจ๋เซวียน ถึงแม้ผมจะเจ้าชู้ แต่ผมก็เลือกเป็น" ฟู่ยวี่รู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูก

หนานซ่งขำ "ไม่ต่างอะไรกัน อย่าคิดเข้าข้างตัวเอง แล้วคิดว่าฉันพูดชมคุณเลย"

ฟู่ยวี่ก็เป็นคนตรงๆ "ประวัติของผมโชกโชนจริง แต่ถึงแม้จะเป็นเจ้าชายเพลย์บอย แต่ก็มีวันที่เก็บใจ เมื่อก่อนที่ผมเอาแต่เปลี่ยน ก็เพราะไม่เจอคนที่เหมาะกับตัวเอง แต่ตั้งแต่ที่เจอคุณ ผมก็สามารถเก็บใจได้"

"คุณพูดแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนสินะ แต่เสียดายค่ะคุณชายฟู่ ฉันเป็นผู้หญิงที่เคยหย่า ไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อ"

"หย่าแล้วยังไงครับ ผมไม่แคร์"

ฟู่ยวี่ใจกว้างเหมือนทะเลจริงๆ ที่สามารถรับได้ทุกอย่าง "ใครจะไม่เคยมีอดีตล่ะ? แล้วที่คุณแต่งงานกับไอ้ยวี่มาสามปี ทำอะไรกันคงไม่กี่ครั้งหรอก"

หนานซ่งไม่เข้าใจ "ทำอะไร?"

ฟู่ยวี่มองเธออย่างประหลาดใจ แล้วยกมือขึ้นมา "แปะ" "แปะ" "แปะ" ตบมือสามครั้ง

หนานซ่ง : "……"

ได้ ต่อกรไม่ชนะ แถมยังโดนดักทางอีก

คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานที่โมโหถีบฟู่ยวี่อย่างไม่เกรงใจเลย

ไม่ใช่แค่ถีบไปขาของฟู่ยวี่ แต่กลับถีบไปถึงดวงใจของเขาด้วย เขาหัวเราะเยาะเย้ย "คิดไม่ถึงจริงๆ คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานยังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ไอ้ยวี่ก็เกินไปจริงๆ แค่ให้มอง แต่ไม่ให้กิน"

คำพูดลามกต่อๆกัน อย่าพูดถึงหนานซ่งเลย กู้เหิงกับผู้ช่วยอีกสองคนก็ทนไม่ฟังไหวแล้ว อยากจะรีบไล่เขาลงไป!

ฟู่ยวี่หยอกล้ออย่างพอดี เห็นหนานซ่งจ้องเขาตาโต แล้วหูก็แดงทั้งสองข้าง ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูน่ารัก เขารู้สึกเหมือนเก็บสมบัติที่ล้ำค่าได้ แล้วแอบเยาะเย้ยยวี่จิ้นเหวินในใจ

ไอ้ยวี่ สมบัติล้ำค่าขนาดนี้แกไม่รู้จักใช้ ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน

ถ้าอย่างนี้ เพื่อนก็จะไม่เกรงใจแล้ว