สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 29

"ขอโทษ"

ความฉับพลันทันทีทันใด คำพูดนี้หลุดออกมาจากปากยวี่จิ้นเหวิน แต่เขากลับไม่รู้สึกว่าผิดปกติเลย

ผู้หญิงคนนี้ดูแลเขามาสามปี แต่เขากลับไม่เคยดูแลเธอเลยสักวัน แล้วยังทำร้ายเธอเพราะผู้หญิงคนอื่นด้วย เขาติดค้างคำขอโทษกับเธอจริงๆ

ฟังประโยคที่ไม่คุ้นหู หนานซ่งจึงอึ้งนิ่งไปชั่วขณะ

นิสัยผู้ชายคนนี้ไม่ดีแค่ไหน หัวดื้อแค่ไหน คงไม่มีใครรู้ดีเท่าเธอ แต่พูดคำว่า"ขอโทษ"ออกมาได้ ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากจริงๆ

แต่สิ่งที่เธอรอคอยมาโดยตลอดไม่ใช่คำว่า"ขอโทษ" แต่เป็น"ฉันรักเธอ"

หนานซ่งแอบยิ้มเยาะเย้ยในใจ แต่สีหน้ายังนิ่งเฉย พร้อมเอ่ยเสียงเบาว่า "ฉันรับคำขอโทษของนาย"

จากนั้นก็หันหลังไป แล้วเดินขึ้นรถ

ท่าทางที่นิ่งเฉยของเธอ แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง เหมือนไม่มีความรู้สึก ไม่มีความอาลัยอาวรณ์เขาแล้วอย่างนั้น

ตัดใจจากเขาแล้วจริงๆเหรอ?

ผู้ช่วยก็ขึ้นรถตามไป แล้วกำลังจะออกรถ

เพิ่งสตาร์ทรถ ยวี่จิ้นเหวินก็นึกอะไรออก จึงเดินไปเคาะหน้าต่างรถ

หนานซ่งเริ่มหงุดหงิด ผู้ชายคนนี้ไม่จบไม่สิ้นสักที กลายเป็นคนยืดเยื้อแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

เธอลดกระจกรถลง "คุณชายยวี่ยังมีเรื่องอะไรอีกคะ?"

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยถาม "สามปีก่อน ทำไมเธอต้องปลอมตัวเป็นพยาบาลมาดูแลฉัน? ฉันเลือกเธอ แต่เธอก็สามารถปฏิเสธได้ ทำไมถึงตอบตกลงล่ะ?"

นี่สิประเด็นสำคัญ!

หนานซ่งหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่มีความสงสัยของเขา เหมือนสับสนแล้วก็แคร์คำตอบของคำถามนี้มาก

"ไม่สำคัญแล้ว" สายฝนที่เย็นเฉียบพัดมาจากกระจกรถ แล้วกระทบกับใบหน้า แล้วซึมเข้าไปในใจเธอ จากนั้นเสียงที่เย็นชาของเธอก็เอ่ยว่า "อีกหน่อยถ้าเจอกันอีก ก็คิดซะว่าไม่รู้จักกัน"

กระจกรถค่อยๆปิดลง รถหรูสามคันก็แล่นออกไปจากถนน

ยวี่จิ้นเหวินถือร่มยืนอยู่กลางสายฝน เห็นรถค่อยๆแล่นหายไป เหมือนทำของบางอย่างหาย แล้วใจก็รู้สึกว่างเปล่า เหมือนมีอะไรบางอย่างหายไปจากในชีวิตอย่างนั้น

ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

อยู่ๆก็รู้สึกหนักที่ไหล่

เขาหันกลับไป จึงเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของฟู่ยวี่ แล้วเขาก็ถือน้ำโซดาอยู่ ผมก็เปียกปอน แล้วเหมือนอยู่ท่ามกลางหมอก แต่ใบหน้ากลับสว่างดูเหมือนดวงอาทิตย์

ฟู่ยวี่พาดไหล่เขาไว้ แล้วพูดล้อว่า "พอคนอื่นไปปุ๊บ แกก็คิดได้เลยว่างั้น?"

ยวี่จิ้นเหวินผลักเขาออกจากตัวเองอย่างรังเกียจ แล้วทำหน้าเข้มขรึม "เกี่ยวอะไรกับแก?"

"ก็ต้องเกี่ยวกับฉันสิวะ"

ฟู่ยวี่เหมือนหมามุ่ย แล้วตามติดตัวยวี่จิ้นเหวินต่อ "เมียเพื่อนยุ่งไม่ได้ แต่ในเมื่อพวกแกสองคนตัดขาดกันแล้ว งั้นหนานซ่งก็ถือว่าเป็นอิสระ ฉันก็จะได้ไปตามจีบเธอไง"

ยวี่จินเหวินหยุดฝีเท้า มองตาขวาง แล้วส่งสายตาแหลมคมไปให้ฟู่ยวี่

"แกจริงจังเหรอ?"

ฟู่ยวี่ยืนตัวตรง ไม่ล้อเล่นอีก แล้วมองเขาอย่างจริงจัง "ก็ต้องจริงจังสิวะ ทำไม แกไม่อนุญาตเหรอ? แกชอบหนานซ่งงั้นเหรอ?"

เขามองสำรวจแววตาของยวี่จิ้นเหวิน "ไม่ใช่ว่าเพิ่งหย่ากัน แกก็ตกลงรักเธอแล้ว?"