สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 303

"ไปซิ."

ยวี่จิ้นเหวิน พูดอย่างเฉยเมย: "แต่ก่อนที่จะไป กำจัดคนที่ต้องกำจัดก่อน"

ตอนที่เขาพูดเช่นนี้ ดวงตาเขาเย็นชาและดูเยือกเย็น

ฟู่ยวี่ไม่ได้เห็นอารมณ์อาฆาตเช่นนี้มานานแค่ไหนเขาสะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง

"ว้าว~"

เขาแสดงท่าทางที่เกินจริง “ฉันคิดว่าสไนเปอร์แห่งกองทัพมังกรได้กลับมา มันจะหล่อเกินไปแล้ว!”

ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองเขาอย่างว่างเปล่าไม่คิดสนใจ

“คุณไม่ใช่จะไปพบแฟนตัวน้อยของคุณที่เหมยซูเหรอ แล้วมาทำอะไรที่นี่”

ปังงง การยิงฆ่าครั้งที่ 1

“อะไรคือแฟนตัวน้อยคนไหน อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”

ฟู่ยวี่จ้องด้วยดวงตาสีพีชคู่นั้น “ฉันต้องการช่วยชีวิตพ่อโดยการไปเป็นเพื่อนที่เหมยซูเพื่อพักฟื้น ฉันไปด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่าใส่ร้ายป้ายสี”

"โอ้."

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้า "ดูเหมือนว่าเมื่อคืนกางเกงในขาด~ กางเกงส่งผลต่อการแสดงของคุณจน "นกน้อย" กลายเป็น "ปลาแห้ง" แล้วหรือ?

ปังงง การยิงฆ่าครั้งที่ 2 ดับเบิ้ลคิล

"ใคร นกใคร ปลาน้อยของใคร!"

ฟู่ยวี่หน้าแดงด้วยความโกรธ และเขาก็ทุบหมอนบนโซฟาไปทางยวี่จิ้นเหวิน"คุณไม่เคยเห็นมันมาก่อน เปิดตาของคุณและเลิกพูดเรื่องไร้สาระ เราสองคนมีขนาดเท่ากันหรือ!"

ยวี่จิ้นเหวินลืมตาขึ้นเบา ๆ เลื่อนมองลงเอวของเขาแล้วกวาดมองไปเบา ๆ

ฟู่ยวี่ยืดเอวของเขาและแสดงให้เห็นอย่างไม่เกรงกลัว

“เมื่อก่อนเราเคยใส่กางเกงในผิดตัว ฉันเคยใส่ของนาย”

ยวี่จิ้นเหวินมองมาที่เขาและพูด "มันแน่นมาก"

ปังงง การยิงฆ่าครั้งที่ 3 ทริปเปิ้ลคิล!!!

ฟู่ยวี่: "..."

ฟู่ยวี่: "..."

ฟู่ยวี่: "..."

ใครก็ได้มานี่หน่อย มีชายไร้ยางอายอยู่ที่นี่ ช่วยพามันออกไปหั่นให้ขาด!!!

--

เป็นอีกวันที่ไม่ได้นอนติดต่อกันสองคืน เหมือนพลังงานจะหมด

หนานซ่งได้ต่อสู้กับร่างกายของและกลับจากทำงานแต่เช้าเพื่อชดเชยการนอน

คราวนี้นอนจนมืดฟ้ามัวดิน

ถึงรุ่งสาง

เมื่อตื่นขึ้น กลับมีคนนอนอยู่ข้างๆ

เธอลืมตาที่หลับใหลของเธอ ผ่านแสงสลัวๆ เห็นใบหน้าหลับใหลของลั่วโยวที่สวยงาม แต่ท่านอนนี้...ดูไม่น่ามองเล็กน้อย

บางทีเธออาจกลัวที่จะทำเธอตื่น ลั่วโยวเลยนอนห่างจากเธอ ทำให้ร่างกายส่วนใหญ่ของเธอทรุดตัวลงไปข้างเตียง เหมือนจะล้มลงจากเตียง

ช่วงสองวันนี้ลั่วโยวไปเที่ยวกับเฉวียนเยี่ยเชียนกลับมาอีกทีก็เที่ยงคืนทุกวัน

กลับมาก็ไม่ยอมนอนที่ห้องรับรอง ได้แต่มานอนเตียงเดียวกับเธอ ตอนหนานซ่งยังเด็ก เขามักจะให้พ่อ แม่ พี่ชาย พี่สาว น้องสาวนอนเป็นเพื่อนบนเตียง โตขึ้นถึงค่อยๆมาแก้ไข

ลั่วโยวคุ้นเคยกับชีวิตส่วนรวม และมันจะหลับยากถ้านอนเพียงลำพัง ดังนั้นเขาทั้งสองจึงชอบเข้าหากัน และนอนด้วยกัน

หนานซ่งกลัวว่าเธอจะล้มเลยต้องการดึงเธอเข้าไป ทันทีที่วางมือบนแขน เธอก็ตื่นขึ้น

นิสัยการนอนหลับที่พัฒนาขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในอาชีพทหารสามารถปลุกให้ตื่นขึ้นได้อย่างง่ายดายด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย แต่ในช่วงวันหยุด เส้นประสาทก็ยังตื่นตัวอยู่

ลั่วโยวตื่นแล้ว แต่ยังไม่ตื่นเต็มที่ เขาเอานิ้วแตะจมูกแล้วพูดว่า “พี่เฉวียน ขอฉันนอนต่อหน่อยเถอะ อย่ากอดฉัน”

หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะรีบปิดปากของตัวเอง

เฮ้ ในฝันถึงกับเรียกหากันดูเหมือนความคืบหน้าจะเร็วมาก

เธอห่มผ้าให้ลั่วโยว ลุกจากเตียงเบาๆ และกำลังจะลงไปรับประทานอาหารเช้าที่ชั้นล่าง

ทันทีที่เปิดประตู ก็เห็นเฉวียนเยี่ยเชียนซึ่งพิงกำแพงและสูบบุหรี่ในตอนเช้า

หนานซ่งตกใจ "พี่สองมาทำอะไรที่หน้าประตูแต่เช้า"

เฉวียนเยี่ยเชียนบีบบุหรี่แล้วพูดเบาๆ “ทางผ่าน”

"..."

เชื่อกับผีซิ

หนานซ่งสามารถมองผ่านความคิดของเขาได้