สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 306

รถทุกคันวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีใครรู้ถึงอันตรายที่กำลังเกิดขึ้น พวกเขาคิดว่าชายที่กระโดดขึ้นรถเป็นเพียงเพื่อนของคุณชาย

ข้างถนนที่ว่างเปล่าดูเหมือนจะเหลือเพียงไป๋ลู่ยวี๋และลั่วโยวเท่านั้น

หนานซ่งออกมาในครั้งนี้ เขาไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาด้วย!

ใบหน้าที่ตกใจสุดขีดของลั่วโยวปกคลุมไปด้วยความแข็งทื่อในขณะนั้น เธอพูดอย่างเย็นชากับไป๋ลู่ยวี๋: “โทรแจ้งตำรวจทันที! ฉันจะโทรหาพี่เฉวียน!”

ทั้งสองคนขึ้นรถไป๋ลู่ยวี๋และโทรศัพท์ไปด้วย

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถตามความเร็วของหนานซ่งได้

เฉียวเหลิ่งนั่งในที่นั่งผู้โดยสาร โดยถือพวงมาลัยของหนานซ่งไว้ในมือซ้ายตรงไปขึ้นทางยกระดับ

สำหรับ "การมาถึงอย่างกะทันหัน" ของเขา หนานซ่งดูเหมือนจะรอเขามาเป็นเวลานาน

ใบหน้าเธอไม่มีความประหลาดใจ

"การควบคุมพวงมาลัยมันไม่มีผล"

หนานซ่งเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “คุณควรควบคุมคันเร่ง ไม่เช่นนั้น คุณเฉียว ชีวิตคุณ อยู่ใต้เท้าฉัน”

เธอปล่อยพวงมาลัย ใส่เกียร์ และเหยียบคันเร่ง

รถสปอร์ตดูเหมือนจะบินได้จริง ๆ มันพุ่งลงมาจากที่สูงและผู้คนที่เฝ้าดูก็ตกใจ

ใครจะกล้าที่จะเร่งความเร็วเมื่อเลี้ยวลงเนิน?

คุณชาย "เหมือนกำลังบินอยู่ท่ากลางอากาศ" ทำให้กลัวกันแทบตาย!

ไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกบนใบหน้าที่แน่วแน่ของเฉียวเหลิ่งมือซ้ายของเขาจับพวงมาลัยไว้อย่างมั่นคง และมือขวาของเขาสามารถดึงเข็มขัดนิรภัยเพื่อรัดตัวเองไว้

เขาหันศีรษะแล้วยิ้มเล็กน้อย “ที่รัก ขับรถให้นิ่งๆหน่อย ฉันไม่อยากตายในรถของคุณ”

หนานซ่งยิ้มอย่างเย็นชาในใจ

ขึ้นรถเธอมาอย่างง่าย คิดจะออกจากรถเธอ มันไม่ง่ายเหรอ?

เธอเปลี่ยนเกียร์อีกครั้ง เหยียบเท้า แล้ววางมือบนพวงมาลัยเพื่อหมุน ร่างกายของ เฉียวเหลิ่งได้รับผลกระทบจากความเร็วและการหมุนของรถ บุคคลนั้นเอนไปทางขวาและล้มลงอย่างหนักกับผนังรถ .

ถ้าเขาไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย กลัวว่าคนจะบินออกจากรถ

และถ้าตกจากทางยกระดับ ไม่ต้องพูดถึงต้องแหลกเป็นชิ้นๆตายอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนนี้ใจร้ายมาก!

เฉียวเหลิ่งสาปแช่งอย่างรุนแรงในใจและหันไปมองหนานซ่ง เพียงเห็นรอยยิ้มที่เย็นชาและดูถูกบนใบหน้าของเธอ แม้จะสัมผัสถึงความประมาทก็ตาม

“เธอรู้ว่าฉันกำลังมา” เฉียวเหลิ่งหรี่ตาลงอย่างเย็นชา

หนานซ่งขับรถอย่างว่างเปล่า “ฉันไม่มีความสามารถในการเป็นผู้เผยพระวจนะ แต่ฉันต้องให้โอกาสคุณเข้าใกล้ฉัน ฉันแค่พาคุณเฉียวขับรถเล่น”

“ฉันคิดว่าฉันทำมันสำเร็จ แค่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นความคิดริเริ่มของคุณ ดูเหมือนว่าเกมนี้จะมีความน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ”

เฉียวเหลิ่งยิ้มอย่างชั่วร้ายที่มุมปากของเขา เต็มไปด้วยความสนใจในดวงตาของเขา

“ฉันไม่มีเวลาเล่นเกมกับคุณ”

หนานซ่งพูดอย่างเย็นชา: "คุณรู้เรื่องพ่อแม่ของฉันมากแค่ไหน บอกฉันสิ"

เฉียวเหลิ่งเลิกคิ้วและมองดูเธอ “นี่เหมือนคนกำลังขอร้องอยู่หรือ?”

“ขอ?”

หนานซ่งยิ้มอย่างเย็นชา "คุณคิดผิดแล้ว เฉียวเหลิ่งคุณต้องรู้ว่าคุณอยู่ที่จีนแล้วหากฉันต้องการจะฆ่าคุณที่นี่จริงๆ คุณเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวในระดับสากล และไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบกฎหมายใดๆ”

เธอพูดอีกครั้ง: "มาตกลงกันเถอะ คุณบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแม่ของฉัน แล้วฉันจะส่งคุณไปต่างประเทศ คุณคิดว่าอย่างไร"

“คุณทำข้อตกลงกับผมหรือ”

เฉียวเหลิ่งหัวเราะ เสียงดังอย่างไม่เกรงใจ

“น่าสนใจ น่าสนใจ สาวน้อย น่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ตกลง ฉันจะทำข้อตกลงกับเธอ”

เขายิ้มเล็กน้อย “งั้นผมจะเล่าเรื่องพ่อแม่ของคุณให้ฟัง แต่คุณต้องอยู่กินกับผมแล้วมีลูกด้วยกัน”

ร่างกายกระตุกกะทันหันเหมือนกับมุมปากของหนานซ่งในขณะนั้น