สรุปเนื้อหา บทที่ 320 ตามใจน้องสาวเป็นธรรมเนียมของที่บ้าน – สอนรักอดีตภรรยา โดย ลู่เสี่ยวเช่อ
บท บทที่ 320 ตามใจน้องสาวเป็นธรรมเนียมของที่บ้าน ของ สอนรักอดีตภรรยา ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลู่เสี่ยวเช่อ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ลั่วจวินหังขมวดคิ้วเล็กน้อย “พูดตลก ราชินี?”
"เป็นผู้ชาย"
หนานซ่งอธิบายอย่างเร่งรีบและยิ้ม “อาจารย์รุ่นพี่ หล่อมาก!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลั่วจวินหังขมวดคิ้ว และเดินไปที่ตู้เก็บเหล้าหยิบแก้วคริสทัลสองใบ รินเหล้า ส่งให้หนานซ่ง
“มาดื่มหน่อย เพื่อขับไล่ความหนาวเย็น”
"โอ้."
หนานซ่งเป็นเด็กดีต่อหน้าพี่ชายคนโตเสมอมา
เมื่อมองดูโลโก้ใหม่บนขวดเหล้า หนานซ่งจิบและชิม “อร่อยมาก นี่เป็นเหล้าใหม่จากโรงกลั่นหรือเปล่า”
ลั่วจวินหังพูด "อืม"
“พี่ได้รับเหล้าที่พี่สี่และฉันส่งให้ก่อนหน้านี้หรือเปล่า”
หนานซ่งกะพริบตาและมองไปที่พี่ชาย"ลองชิมหรือยัง รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง"
ลั่วจวินหังเงยหน้าขึ้นมอง “ทั่วไป”
"..."
หนานซ่งขดริมฝีปากทันที “มันอร่อยจริงๆ ทั่วไปได้อย่างไร ถ้าอย่างนั้นคราวหน้าฉันและพี่สี่เจอเหล้าที่อร่อย ฉันจะส่งให้พี่สองและสามและพี่เล็กพอไม่ต้องส่งให้คุณ..”
โกรธและขู่เป็นด้วย!
ลั่วจวินหังสูบบุหรี่ เลิกคิ้วแล้วพูดเบาๆ ว่า "ฉันให้โรงกลั่นเหล้าทำตามรสชาตินั้น 30 ขวด เพียงพอไหม"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนานซ่งก็เปลี่ยนสีหน้าและพยักหน้าอย่างดีใจ "พอแล้ว!"
เธอยกแก้วเหล้าขึ้นและแตะแก้วเหล้าในมือของลั่วจวินหังเบา ๆ ยิ้ม "ฉันรู้ว่าพี่ใหญ่รักฉันมากที่สุด"
"ช่วยไม่ได้."
ลั่วจวินหังเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง "การตามใจน้องสาวเป็นธรรมเนียมของที่บ้าน"
หนานซ่ง : “เฮ้”
—
หลังจากดื่มเหล้าแล้ว ร่างกายก็ขับความเย็นแทนที่ความร้อนได้มากขึ้น
ดวงตาสีเข้มของ หนานซ่ง เบลอ ใบหน้าแดงและมีไฝใต้ตาซึ่งทำให้เขาดูบอบบางและนุ่มนวล
เมื่อเห็นลั่วจวินหังสูบบุหรี่ไปหลายม้วน เขาก็จุดบุหรี่อีกอันหนึ่ง ย่นจมูกด้วยความพอใจ
"พี่ชาย..."
เธอพูดกับเขาเบาๆ “การสูบบุหรี่มากเกินไปไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ ดังนั้นสูบบุหรี่น้อยหน่อย”
ลั่วจวินหังลืมตาขึ้นอย่างแผ่วเบา ควันสีขาวปิดบังอารมณ์ในดวงตาของเขา และเพียงฟังเขาอย่างแผ่วเบาว่า “ธรรมเนียมของครอบครัว คุณไม่สามารถเลิกมันได้”
"คุณมีธรรมเนียมของบ้านเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
หนานซ่ง บ่นอย่างไม่พอใจ "ไม่น่าแปลกใจที่พี่สะใภ้พูดว่า "หมอกเหนือเบอร์มิงแฮมคือควันจากตระกูล" ไม่ใช่เรื่องปลอม พี่สัญญากับเธอว่าจะเลิก
ลั่วจวินหังมองลงมา ขนตายาว เหนือดวงตาสีฟ้าครามสั่นเล็กน้อย ควันระหว่างปลายนิ้วเรียว ประกายไฟดับลง ราวกับแสงใต้ตาของเขา
บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่งราวกับว่าโลกทั้งใบเงียบลง
"ใช่."
เสียงทุ้มและโง่เขลาของเขาดังขึ้นเบา ๆ จ้องมองไปที่ภาพสีน้ำมันที่แขวนอยู่บนผนัง บนภาพสีน้ำมัน มีผู้หญิงสวยสองคน
สองสาวเหมือนนางฟ้า
หนานซ่งที่ อายุ 20 ปี และ โซเฟีย อายุ 25 ปี
น้องสาวของเขา และ...ภรรยาของเขา
ลั่วจวินหังมองไปที่ใบหน้าลูกผสมจีน-ตะวันตกที่สวยงาม บริสุทธิ์ ดวงตาสีฟ้าราวกับทะเล ราวกับว่าเขาตกลงไปในขุมนรกแห่งความเป็นอมตะ
“แต่เธอไม่อยู่แล้ว”
เสียงใบ้และเศร้าของเขาดูเหมือนจะอู้อี้จากใจซึ่งทำให้คนเศร้า
“ฉันคิดถึงพี่เขา”
หนานซ่งมองดูผู้หญิงที่สวยและอ่อนโยนในภาพสีน้ำมัน “พี่ คิดถึงเธอไหม”
“ใช่ ตลอดเวลา”
ลั่วจวินหังสูบบุหรี่ “ถ้าไม่สูบ จะคิดถึงเธออย่างควบคุมไม่ได้ แต่เมื่อสูบบุหรี่ ยิ่งคิดถึงหนักขึ้นไปอีก”
เด็กสาวที่เติบโตในอ้อมแขนตั้งแต่เด็ก ในที่สุดก็โต และเริ่มเข้าใจความรัก
แต่ยังเป็นดวงตะวันดวงน้อยของพี่น้อง
…
ในอีกด้านหนึ่งของ ยวี่จิ้นเหวินหลังจากได้ข่าวจาก ลั่วโยวและ ฟู่ยวี่ว่า หนานซ่งได้ไปถึงที่พี่ชายของเธออย่างปลอดภัยแล้วตอนนี้เขาเหมือนยกก้อนหินออกจากอก
หลังจากผ่านไปทั้งวันทั้งคืนโดยไม่ได้นอน ยวี่จิ้นเหวินก็ขยี้คิ้วและเอนกายลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า แต่มุมริมฝีปากของเขายืดออก
โชคดีแล้วที่ไม่มีอันตรายใดๆ
ปลอดภัยก็ดีแล้ว
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น และเหอจ้าวก็เข้ามาจากด้านนอกและยื่นกองสิ่งพิมพ์ให้ยวี่จิ้นเหวิน
"ประธานยวี่ สถานการณ์เรื่องเที่ยวบิน Y1106 ที่ตกได้รับการตรวจสอบแล้ว และกล่าวโดยคร่าว ๆ ว่าเกิดจากอุบัติเหตุ ส่วนว่ามีปัจจัยที่เกี่ยวกับมนุษย์หรือไม่นั้นยังอยู่ในระหว่างการสอบสวน"
ยวี่จิ้นเหวินรับข้อมูล มองอย่างระมัดระวัง ขมวดคิ้วของเขาแล้วพูด "มีอะไรเกิดขึ้นกับเฉียวเหลิ่งหรือไม่"
"ไม่มี."
เหอจ้าว กล่าว: "จ้าวซวี่ย้ายจากเมืองไป๋ เฉียวเหลิ่งได้รับการป้องกันอย่างดี หากกระบวนการนี้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว คาดว่าผู้คนจะถูกส่งกลับไปยังประเทศ T ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า"
ใบหน้าของ ยวี่จิ้นเหวินเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและเขาถามว่า "โจ๋เซวียน อยู่ที่ไหน"
“ผมส่งคนไปดูอยู่”
เหอจ้าวกล่าวว่า “เธอเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่งหลังจากที่เธอมาถึงเมืองหนาน ตรวจสอบแล้วพบว่าโรงแรมถูกเปิดโดยผู้อำนวยการที่ประกันตัวเธอออกมา”
เขาหยุด "เมื่อคืนนี้ ผู้อำนวยการหวังเข้ามาในโรงแรม และโจ๋เซวียนอยู่ในห้อง แต่ออกมาในเช้าวันรุ่งขึ้น"
ไม่รู้ว่าทำอะไรกันไปทั้งคืน คงไม่คุยกันเรื่องบทใช่ไหม
เหอจ้าวใส่ร้ายภายใน ไม่กล้าพูดอะไรอีก และมองไปที่การแสดงออกของ ยวี่จิ้นเหวิน
ใบหน้าของ ยวี่จิ้นเหวินหมองคล้ำ ไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ เขาเพียงพูดอย่างเย็นชาว่า "ส่งคนไปดูไว้"
สัญชาตญาณบอกเขาว่า โจ๋เซวียน มาที่ เมืองหนาน เธอไม่เพียงแค่ต้องการหาบ้านหลังที่สองเท่านั้น
ทำไมเฉียวเหลิ่งถึงต้องเลือกเบี้ยแบบนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...