สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 330

เพราะว่าโจ๋เยว่ตั้งครรภ์ จึงถูกประกันตัวออกมารักษานอกที่คุมขัง ได้รับอนุญาตให้รับโทษอยู่ภายนอก เพียงแค่รายงานตัวที่สถานีตำรวจตามเวลา

เสิ่นหลิวซูสั่งให้คนไปรับเธอ

กลับไปที่เขตชุมชนลู่หมิง โจ๋เยว่เข้าไปในห้องอาบน้ำก่อน แล้วขัดถูตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าให้สะอาดสะอ้าน ผิวหนังถูกขัดถูจนแดง เหมือนว่ากลัวจะติดเชื้อโรคอะไร

ตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเจ้าหญิงน้อยที่ชีวิตอยู่ดีกินดีมาตลอด ในบ้านมีของกินดี ๆ ก็มาประเคนให้ตรงหน้าเธอก่อนเป็นอันดับแรก

ของกินของใช้แต่ละอย่างเป็นของดีที่สุด

ไม่เคยไปสถานที่สกปรกขนาดนั้น แล้วต้องนอนกับพวกผู้หญิงสวะพวกนั้น

ฟังเสียงกรนของพวกเธอ ดมกลิ่นเหงื่อเหม็นของพวกเธอ กลางคืนเธอแทบไม่ได้นอน แม้ในตอนนี้ที่นึกคิดขึ้นมา ก็รู้สึกรังเกียจจนอยากจะอ้วก

เธอเบิกบานใจอยู่นาน แม้แต่คุณหนูใหญ่ของตระกูลยวี่ก็พ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของเธอ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะมาแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืน

หนานซ่งทำให้เธอเจอกับช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิต!

คว้ามแค้นนี้ เธอจำฝังใจ!

ในเมื่อตอนนี้เธอออกมาแล้ว จะไม่ปล่อยหนานซ่งไปง่าย ๆ แน่นอน จะต้องแก้แค้นให้ได้!

เธอรู้ว่าเสิ่นหลิวซูจะต้องมาดูเธอ

โจ๋เยว่เป่าผมให้แห้ง ใช้น้ำมันทาผมให้มันเงานุ่มลื่น ใบหน้าบำรุงครีมชั้นแล้วชั้นเล่า เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ พยายามทำให้ตัวเองดูดีขึ้นมาหน่อย

บนตัว ทาครีมบำรุงตัวหนายิ่งกว่า กลิ่นหอมของดอกคามิเลีย ที่เสิ่นหลิวซูชอบที่สุด

ผู้ชายเป็นสัตว์ใช้สายตา เธออยากจะดึงหัวใจของเสิ่นหลิวซูกลับมา ไม่ใช่ใช้ความสงสารที่มีต่อเธอเพียงอย่างเดียว ยังมีความรักหลายปีมานี้ เธออยากให้ผู้ชายคนนี้เห็นความสวยของเธอ!

โจ๋เยว่มั่นใจในความสวยของตัวเอง พ่อแม่ให้ใบหน้ารักแรกที่ดูใส่ซื่อบริสุทธิ์กับเธอ ผู้ชายยากที่จะต้านทานได้

ภายหลังเธอดูแลตัวเองอย่างดี บวกกับนิสัยที่สร้างขึ้น ในความสดใสก็แฝงไปด้วยความสาวนิดหน่อย

พวกผู้ชายที่ดูสถานกักกันพวกนั้น สายตาที่มองเธอเหมือนกับหมาป่าเหมือนกับเสือ

ในใจของพวกเขาคิดอะไร เธอรู้หมด นี่คือที่มาความมั่นใจของเธอ

เธอทาลิปบาง ๆ ดูสดใสไร้พิษภัย

เสียงเปิดล็อกประตูดังขึ้น โจ๋เยว่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ก็เห็นเสิ่นหลิวซูที่เพิ่งเปลี่ยนรองเท้าแตะยืนอยู่ตรงโถงทางเดิน

เธอรู้สึกแสบจมูก พุ่งเข้าไปกอดเขาไว้ ซบหน้าร้องไห้ที่อกเขา เธอร้องเหมือนกับเด็กน้อย “อาซู ฉันคิดถึงคุณ คิดถึงคุณมาก ๆ ค่ะ...”

เสิ่นหลิวซูกอดเธอไว้ ไม่ได้ผลักออก ผู้หญิงคนนี้ ถึงจะทำเรื่องผิดมากมาย แต่ก็อยู่ด้วยกันกับเขามาหลายปีขนาดนี้

พูดว่าไม่มีความรู้สึก นั่นเป็นเรื่องโกหก

เขาลูบหลังเธอเบา ๆ แล้วพูด “กลับมาก็ดีแล้ว

โจ๋เยว่เงยหน้าขึ้นจากอกของเขา กะพริบตาทั้งน้ำตา ประคองหน้าของเขา แล้วก็จูบลง—

ยวี่เฟิ่งเจียวรู้ข่าวที่โจ๋เยว่ถูกปล่อยตัวออกมา เงียบอยู่ในสายพักใหญ่

ผ่านไปนาน เธอถึงได้พูดขึ้น “เสิ่นหลิวซู ถึงแม้จะเย็นชา แต่ก็มีความรู้สึกให้โจ๋เยว่เสมอ ยิ่งตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง โจ๋เยว่ท้องลูกของเขา”

อายุขนาดนี้ยังสามารถท้องได้ แถมเป็นในตอนนี้ แม้กระทั่งเทวดาก็ยังช่วยเธอ

ยวี่เฟิ่งเจียวอดนึกถึงตอนนั้นที่เธอกับโจ๋เยว่เผชิญหน้ากัน เกิดปากเสียงกัน โจ๋เยว่ล้มลงต่อหน้าเธอ เด็กในท้องเสียชีวิต จึงต้องไปโรงพยาบาลขูดมดลูก

วันนั้น เสิ่นหลิวซูตาบวมแดงกลับมาบ้านของพวกเขา ในตอนแรกไม่มีการอธิบายว่าเด็กในท้องของโจ๋เยว่มาได้ยังไง แต่กลับซักถามเธอ—

“เธอโมโห เธอมาลงกับฉัน ทำไมต้องไปทำร้ายเยว่เอ่อร์ กับเด็กในท้องของเธอ? แม้แต่เด็กคนหนึ่งเธอก็ไม่ปล่อยไป!”

ยวี่เฟิ่งเจียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ลูกพูดถึงหวังผิงใช่ไหม?”

“ใช่เขาครับ”

ยวี่เฟิ่งเจียวพูด “หวังผิงกับเสิ่นหลิวซูเป็นเพื่อนคนบ้านเดียวกัน เขาเคยทำงานที่เมืองเป่ยช่วงหนึ่ง พ่อของลูกเป็นคนจัดหางานให้ ตอนหลังได้ยินว่าเขาเข้าทำงานหน่วยงานรัฐบาล ภายหลังแม่ก็ทะเลาะกับเสิ่นหลิวซูหลายปีขนาดนั้น ขนาดเรื่องของเขายังขี้เกียจจะสนใจ ก็ไม่ได้ข่าวของหวังผิงอีกเลย บางทีพวกเขาอาจจะยังติดต่อกันอยู่ตลอด เมื่อกี้ลูกพูดว่า รัฐมนตรี?”

ยวี่จิ้นเหวินพูด “ครับ” เขาไม่ได้มีอะไรน่าเกรงขาม เพียงแต่ภรรยาปัจจุบัน พ่อภรรยาค่อนข้างจัดการได้ยาก

“ทางด้านโจ๋เยว่ ลูกไม่ต้องสนแล้ว สู้กันหลายปีขนาดนั้น แม่ก็เหนื่อยแล้ว เธอกับเสิ่นหลิวซูจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่สนใจ ครั้งนี้เป็นเพราะเธออยากทำร้ายเสี่ยวซ่ง แม่ถึงได้ออกมือ”

ยวี่เฟิ่งเจียวไม่อยากสนใจเรื่องของเสิ่นหลิวซูกับโจ๋เยว่จริง ๆ ได้ยินชื่อของพวกเขา ก็ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ

“ครั้งนี้ ก็เกี่ยวกับเสี่ยวซ่ง”

ยวี่จิ้นเหวินเสียงเข้ม แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง “เสิ่นหลิวซูจับคู่ ให้โจ๋เยว่กับหวังผิงคบกัน โจ๋เซวียนกับโจ๋เยว่เป็นเพราะหวังผิง ตั้งแต่ที่ออกมาจากสถานกักกัน พวกเธอสองคนไม่เป็นกังวล แต่ด้านหลังโจ๋เซวียนยังมีเฉียวเหลิ่งอีกคน ผมเกรงว่าเรื่องราวไม่ได้ง่ายขนาดนั้น บางทีหวังผิง...ความตั้งใจเดิมไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อยู่ในอีกที่หนึ่ง”

ยวี่เฟิ่งเจียวฟังถึงตรงนี้ ถึงได้รู้สึกว่าเรื่องร้ายแรงกว่าที่เธอคิด

“เข้าใจแล้ว เรื่องนี้แม่ให้น้าของลูกไปช่วยสืบ ถ้าหากเกี่ยวกับเสี่ยวซ่งจริง ๆ งั้นก็ห้ามประมาทเลินเล่อเด็ดขาด ลูกจับตาดูไว้หน่อย”

ยวี่จิ้นเหวินตอบรับ “ผมทราบครับ”

หลังจากวางสาย เหอจ้าวเคาะประตูแล้วเข้ามา ครั้งนี้มีข่าวใหม่มาด้วย

เขายื่นภาพที่ล้างออกมาให้ยวี่จิ้นเหวิน ไม่รู้ว่าโจ๋เซวียนได้ลิ้มรสหวานหรือว่าหวังผิงติดใจ ความสัมพันธ์แนบชิดของทั้งสองเห็นได้ชัดว่าบ่อยขึ้น

โจ๋เซวียนอยู่ด้านนอก ส่วนมากจะใส่หน้ากาก มีเพียงภาพเดียวที่ไม่ได้ใส่หน้ากาก เหมือนมุมปากแตก

แต่ไม่เหมือนว่าถูกคนใช้มือตบ

เหมือนกับ...รอยสายรัดปาก