สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 330

เพราะว่าโจ๋เยว่ตั้งครรภ์ จึงถูกประกันตัวออกมารักษานอกที่คุมขัง ได้รับอนุญาตให้รับโทษอยู่ภายนอก เพียงแค่รายงานตัวที่สถานีตำรวจตามเวลา

เสิ่นหลิวซูสั่งให้คนไปรับเธอ

กลับไปที่เขตชุมชนลู่หมิง โจ๋เยว่เข้าไปในห้องอาบน้ำก่อน แล้วขัดถูตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าให้สะอาดสะอ้าน ผิวหนังถูกขัดถูจนแดง เหมือนว่ากลัวจะติดเชื้อโรคอะไร

ตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเจ้าหญิงน้อยที่ชีวิตอยู่ดีกินดีมาตลอด ในบ้านมีของกินดี ๆ ก็มาประเคนให้ตรงหน้าเธอก่อนเป็นอันดับแรก

ของกินของใช้แต่ละอย่างเป็นของดีที่สุด

ไม่เคยไปสถานที่สกปรกขนาดนั้น แล้วต้องนอนกับพวกผู้หญิงสวะพวกนั้น

ฟังเสียงกรนของพวกเธอ ดมกลิ่นเหงื่อเหม็นของพวกเธอ กลางคืนเธอแทบไม่ได้นอน แม้ในตอนนี้ที่นึกคิดขึ้นมา ก็รู้สึกรังเกียจจนอยากจะอ้วก

เธอเบิกบานใจอยู่นาน แม้แต่คุณหนูใหญ่ของตระกูลยวี่ก็พ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของเธอ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะมาแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืน

หนานซ่งทำให้เธอเจอกับช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิต!

คว้ามแค้นนี้ เธอจำฝังใจ!

ในเมื่อตอนนี้เธอออกมาแล้ว จะไม่ปล่อยหนานซ่งไปง่าย ๆ แน่นอน จะต้องแก้แค้นให้ได้!

เธอรู้ว่าเสิ่นหลิวซูจะต้องมาดูเธอ

โจ๋เยว่เป่าผมให้แห้ง ใช้น้ำมันทาผมให้มันเงานุ่มลื่น ใบหน้าบำรุงครีมชั้นแล้วชั้นเล่า เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ พยายามทำให้ตัวเองดูดีขึ้นมาหน่อย

บนตัว ทาครีมบำรุงตัวหนายิ่งกว่า กลิ่นหอมของดอกคามิเลีย ที่เสิ่นหลิวซูชอบที่สุด

ผู้ชายเป็นสัตว์ใช้สายตา เธออยากจะดึงหัวใจของเสิ่นหลิวซูกลับมา ไม่ใช่ใช้ความสงสารที่มีต่อเธอเพียงอย่างเดียว ยังมีความรักหลายปีมานี้ เธออยากให้ผู้ชายคนนี้เห็นความสวยของเธอ!

โจ๋เยว่มั่นใจในความสวยของตัวเอง พ่อแม่ให้ใบหน้ารักแรกที่ดูใส่ซื่อบริสุทธิ์กับเธอ ผู้ชายยากที่จะต้านทานได้

ภายหลังเธอดูแลตัวเองอย่างดี บวกกับนิสัยที่สร้างขึ้น ในความสดใสก็แฝงไปด้วยความสาวนิดหน่อย

พวกผู้ชายที่ดูสถานกักกันพวกนั้น สายตาที่มองเธอเหมือนกับหมาป่าเหมือนกับเสือ

ในใจของพวกเขาคิดอะไร เธอรู้หมด นี่คือที่มาความมั่นใจของเธอ

เธอทาลิปบาง ๆ ดูสดใสไร้พิษภัย

เสียงเปิดล็อกประตูดังขึ้น โจ๋เยว่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ก็เห็นเสิ่นหลิวซูที่เพิ่งเปลี่ยนรองเท้าแตะยืนอยู่ตรงโถงทางเดิน

เธอรู้สึกแสบจมูก พุ่งเข้าไปกอดเขาไว้ ซบหน้าร้องไห้ที่อกเขา เธอร้องเหมือนกับเด็กน้อย “อาซู ฉันคิดถึงคุณ คิดถึงคุณมาก ๆ ค่ะ...”

เสิ่นหลิวซูกอดเธอไว้ ไม่ได้ผลักออก ผู้หญิงคนนี้ ถึงจะทำเรื่องผิดมากมาย แต่ก็อยู่ด้วยกันกับเขามาหลายปีขนาดนี้

พูดว่าไม่มีความรู้สึก นั่นเป็นเรื่องโกหก

เขาลูบหลังเธอเบา ๆ แล้วพูด “กลับมาก็ดีแล้ว

โจ๋เยว่เงยหน้าขึ้นจากอกของเขา กะพริบตาทั้งน้ำตา ประคองหน้าของเขา แล้วก็จูบลง—

ยวี่เฟิ่งเจียวรู้ข่าวที่โจ๋เยว่ถูกปล่อยตัวออกมา เงียบอยู่ในสายพักใหญ่

ผ่านไปนาน เธอถึงได้พูดขึ้น “เสิ่นหลิวซู ถึงแม้จะเย็นชา แต่ก็มีความรู้สึกให้โจ๋เยว่เสมอ ยิ่งตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง โจ๋เยว่ท้องลูกของเขา”

อายุขนาดนี้ยังสามารถท้องได้ แถมเป็นในตอนนี้ แม้กระทั่งเทวดาก็ยังช่วยเธอ

ยวี่เฟิ่งเจียวอดนึกถึงตอนนั้นที่เธอกับโจ๋เยว่เผชิญหน้ากัน เกิดปากเสียงกัน โจ๋เยว่ล้มลงต่อหน้าเธอ เด็กในท้องเสียชีวิต จึงต้องไปโรงพยาบาลขูดมดลูก

วันนั้น เสิ่นหลิวซูตาบวมแดงกลับมาบ้านของพวกเขา ในตอนแรกไม่มีการอธิบายว่าเด็กในท้องของโจ๋เยว่มาได้ยังไง แต่กลับซักถามเธอ—

“เธอโมโห เธอมาลงกับฉัน ทำไมต้องไปทำร้ายเยว่เอ่อร์ กับเด็กในท้องของเธอ? แม้แต่เด็กคนหนึ่งเธอก็ไม่ปล่อยไป!”