สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 331

หนานซ่งกำลังเรียนทำเบเกอรี่อยู่ที่ห้องครัวกับอาจารย์ขนมตะวันตก เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นนม เมื่อได้รับสายที่ไป๋ลู่ยวี๋โทรมา

เธอไม่ได้อยู่ในประเทศ หลาย ๆ เรื่องเหลือบ่ากว่าแรง จึงให้พี่เล็กช่วยเธอดูแล

ไป๋ลู่ยวี๋ตื่นตูมอยู่ในสายโทรศัพท์ “หัวหน้าหวังคนนั้น ความสามารถในการสืบสวนแข็งแกร่งมาก เกือบจะถูกเขาจับได้หลายครั้งแล้ว”

หนานซ่งเอียงคอ ใช้บ่ากับหูหนีบโทรศัพท์ไว้ ใส่คุกกี้เข้าในเตาอบ

“พี่ไปดูด้วยตัวเอง?”

ไป๋ลู่ยวี๋พูด “ฉันว่างที่ไหนกันล่ะ?”

เขาเยาะเย้ย “มีเวลาว่างไปตามถ่ายรูป ฉันแฮกกล้องวงจรปิดดีกว่าไหม? ฉันให้นักสืบเอกชนไปติดตาม เธอเดาว่ายังไง มีคนอีกกลุ่มหนึ่ง ก็กำลังสืบเรื่องพวกเขาอยู่”

“อีกกลุ่มหนึ่ง?”

หนานซ่งปรับอุณหภูมิเตาอบเสร็จ ถอดถุงมือ แล้วขมวดคิ้ว “คนของใคร?”

ไป๋ลู่ยวี๋แสร้งสร้างสถานการณ์ “เธอเดามา”

“ยวี่จิ้นเหวิน?”

“...”

ไป๋ลู่ยวี๋: “เชี่ย เธอเดาได้แม่นเกินไปแล้ว! เธอรู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา?”

หนานซ่งพูดเบา ๆ “ถ้าหากเป็นคนอื่น พี่คงไม่ทำตัวน่าเบื่อขนาดนี้”

“...”

ผลสุดท้ายก็ถูก diss

ไป๋ลู่ยวี๋เบ้ปาก “จะฟังอีกไหม?”

“ฟัง”

หนานซ่งคิดสถานการณ์ “พี่พูดต่อ”

ไป๋ลู่ยวี๋ถึงได้คลายความโมโหลง แล้วเล่าความเป็นมาเป็นไปให้เธอ แล้วพูดถึงความสัมพันธ์ของเสิ่นหลิวซู หนานซ่งสีหน้าเปลี่ยนไป แล้วขมวดคิ้ว

เธอหัวเราะเยาะเย้ย “หัวหน้าเสิ่นคนนี้ความสัมพันธ์ยาวนานจริง ๆ”

ไป๋ลู่ยวี๋พูด “ในเมื่อโจ๋เยว่กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ นี่ถือว่าเป็นลูกที่ได้มาตอนแก่แล้ว เพื่อลูก เขาก็ต้องคิดหาวิธีให้โจ๋เยว่ออกมา”

“เธอตั้งท้องได้เวลาจริง ๆ อยู่ตั้งนานไม่ท้อง ดันมาท้องตอนอยู่ในสถานกักกุม พี่เชื่อเหรอ?”

หนานซ่งน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย

“เธอหมายความว่า ท้องปลอมเหรอ?” ไป๋ลู่ยวี๋ประหลาดใจมาก

สตรีมีครรภ์อยู่ในขอบเขตของกฎหมายที่จะขอรอลงอาญา แต่ถ้าหากเป็นเรื่องหลอกลวง งั้นเรื่องก็ใหญ่แน่

หนานซ่งคิดถึงวันที่โจ๋เยว่ขับรถชนเธอที่หน้าเขตชุมชนลู่หมิง วันนั้นเธอยังใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ เมียน้อยที่ฝันอยากจะขึ้นตำแหน่ง ถ้าหากตั้งครรภ์จริง ๆ จะไม่ดูแลอย่างจริงจังเหรอ?

แน่นอนว่าเป็นไปได้ว่าเธออาจจะพบว่าตั้งครรภ์กะทันหันตอนที่อยู่ในสถานกักกุม แต่จากอายุของเธอ อาจจะหมดประจำเดือนแล้ว โอกาสตั้งครรภ์มีน้อยมาก

เตียงใหญ่นุ่ม โจ๋เยว่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเสิ่นหลิวซู ลูบท้องแบนเรียบของตัวเอง

“ถ้าหากฉันท้องจริง ๆ ก็ดีสิ อาซู ฉันอยากเกิดลูกที่เป็นของเราจริง ๆ”

เสิ่นหลิวซูพิงหัวเตียง สูบบุหรี่เงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไร

โจ๋เยว่จมอยู่ในความคิดของตัวเอง “เมื่อก่อนฉันกลัวการคลอดลูกจริง ๆ เทียบกับความเจ็บ ฉันกลัวว่าจะแก่ลง ขี้เหร่ลง ผู้หญิงเมื่อเกิดลูกแล้ว ท้องก็เปลี่ยนไปน่ากลัวมาก”

เสิ่นหลิวซูพูดในใจ อันที่จริงไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น

เขาจำช่วงที่เฟิ่งเจียวตั้งครรภ์ได้ ก็มีโรคกลัวก่อนคลอด กลัวเจ็บ กลัวเกิดลูกมาไม่แข็งแรง

“สามีคะ ถ้าหากฉันขี้เหร่จะทำยังไง? ได้ยินมาว่าจะมีรอยแตกลายด้วย”

เขาแนบท้องที่เหมือนกับลูกบอลของเธอ แล้วกล่อมเธอเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว ภรรยาของผมจะขี้เหร่ได้ยังไง? ถึงหน้าของคุณจะมีกระ ก็สวยกว่าผู้หญิงคนอื่นหมื่นเท่า!”

“คุณไปเลย!” ยวี่เฟิ่งเจียงผลักเขา “คุณนั่นแหละที่จะมีกระ”

เขาแนบตัวเข้าอย่างหน้าไม่อาย “ได้ เพียงแค่คุณกับลูกปลอดภัย ถึงหน้าจะขึ้นกระผมก็ยอม”

เฟิ่งเจียวมีภาวะคลอดยาก เธอร้องไห้อยู่ข้างใน เขาร้องไห้อยู่ข้างนอก เกือบจะบุกเข้าไปในห้องผ่าตัด

จนเธอเอาชนะความลำบากแล้วคลอดลูกออกมาได้ เธอถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด เขากุมมือของเธอไว้ แล้วจูบเธอไม่หยุด สาบานว่าจะดูแลเธอและลูกไปตลอดชีวิต

คำสาบานในตอนนั้น แต่ละคำเขาจำได้แม่น แต่ภายหลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจู่ ๆ ถึงลืมไปแล้วล่ะ?”

หลังจากเสียงปิดประตู โจ๋เยว่ตัวสั่นอย่างแรง

ทำไม?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

เขาไม่ต้องการเธอแล้วเหรอ?

ได้ฟัง “เสิ่นหลิวซู” ชื่อนี้ หนานซ่งก็โมโหแทนยวี่เฟิ่งเจียว

“ไม่อยากฟังเรื่องชายหญิงสารเลวคู่นั้น”

หนานซ่งพูด “หัวหน้าหวังคนนั้น มีที่มายังไง?”

“ไม่ใช่ผู้ชายดีอะไร แต่ประวัติย่อนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ ฉันเอาข้อมูลของเขาส่งให้เธอทางอีเมล เธอดูเอาเองเถอะ”

ไป๋ลู่ยวี๋พูด: “เรื่องอย่างว่า เขาเหมือนกับมีพฤติกรรมอะไรแปลก ๆ รสนิยมรุนแรง ฉันส่งรูปไปให้เธอแล้ว เธอดูเอาเอง รหัสเธอสามารถแก้เองได้”

คุกกี้ยังต้องอบอีกสักพัก หนานซ่งถอดผ้ากันเปื้อนออก กลับไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่ห้อง เปิดดูอีเมลรับที่พี่เล็กส่งมาให้

นิ้วมือเรียวเคาะลงบนแป้นพิมพ์ ข้อมูลก็ปรากฏขึ้น

หนานซ่งดูข้อมูลของหัวหน้าหวังเงียบ ๆ ความก้าวหน้าทางการงานและการแต่งงานของเขาแทบจะในเวลาเดียวกัน

คนคนนี้ พูดได้ว่าเป็นเสิ่นหลิวซูสอง ผู้ชายที่พึ่งพาภรรยาทำให้ร่ำรวย สูงส่งขึ้น เป็นคนฉวยโอกาสอย่างแท้จริง

เลื่อนลงมาด้านล่าง เป็นรูปภาพ โจ๋เซวียนกับหวังผิงปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน

หวังผิงระมัดระวังมาก เข้าออกโรงแรม ปกติทั้งสองจะใส่หมวกใส่หน้ากาก มีอยู่สองสามรูปน่าจะโหลดมาจากกล้องวงจร เป็นรูปที่โจ๋เซวียนออกมาจากห้อง ใบหน้ามีบาดแผล

ไม่ใช่แผลธรรมดา หนานซ่งหรี่ตา คิดถึงที่พี่เล็กพูดว่าความชอบของหวังผิง ก็เข้าใจได้ในทันที

มองดูโจ๋เซวียนตัวอ่อนแนบตัวของหวังผิง ดูท่าเธอจะเสพสุขมาก

เบี้ยของเธอ แสดงอย่างเต็มกำลังมาก

หนานซ่งอยากมอบรางวัลให้เธอ