สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 337

เฮ่อเซิน กำลังไปลอนดอนเพื่อเข้าร่วมงานแฟชั่นวีค เขาแนะนำให้หนานซ่งไปพร้อมกับเขาเพื่อไปผ่อนคลาย

ลั่วจวินหังไม่ไว้ใจน้องสาวดังนั้นจึงติดตามพวกเขาไป

ดังนั้น พี่น้องทั้งสามคนจึงออกเดินทางไปลอนดอนพร้อมกัน

งานแฟชั่นวีคที่ลลนดอนเป็นหนึ่งในสี่แฟชั่นที่มีชื่อเสียงของโลก งานแฟชั่นวีคที่ลอนดอนเปรียบได้กับของนิวยอร์ก ความวิจิตรงดงามของปารีส และความหรูหราของมิลาน ลอนดอนเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยจินตนาการ

หนานซ่งไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับงานแฟชั่นครั้งนี้ เพราะเธอเป็นเจ้าหญิงแห่งบริษัทหนานจิวเวลรี่ เธอตามแม่ไปร่วมงานการแสดงต่างๆ ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เข้าๆ ออกๆ หลังเวทีมาตลอด

เหมือนโตขึ้นมาในอ้อมแขนของนางแบบและแฟชั่นมอนสเตอร์มากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเธอหยุดเธอไว้ เธอคงเดินเส้นทางดาราเด็กไปแล้ว

แทนที่จะปั้นเธอ กลับปั้นเฮ่อเซินออกมา

ความสามารถของเฮ่อเซินนั้นมากมาย นอกจากจะเป็นดารา นักแสดง และนักร้อง เขายังเป็นแฟชั่นนิสต้าที่เหมาะสมกับแบรนด์หรูรายใหญ่

แค่คนสามคนแต่กลับนำกระเป๋ามามากกว่า10ใบ ทั้งหมดเตรียมไว้สำหรับเจ้าหญิงหนานซ่ง

ผู้หญิงชอบความงามและชอบที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าทุกประเภทหลังจากดูการแสดงแล้วคาดว่าเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์จากแบรนด์ใหญ่ ๆ จะเข้ามาในอยู่กระเป๋าของเธอด้วย

กระบวนการนี้ถ่ายทอดมาจากแม่สู่น้อง และพวกเขาคุ้นเคยกับมัน

จะทำอะไรได้อีกนอกจากปรนเปรอ?

ลั่วจวินหังและ หนานซ่งไม่ได้ไปกับ เฮ่อเซินบนพรมแดง แต่เดินตรงเข้าไปในสถานที่เพื่อรอการแสดง หนานซ่งไปที่หลังเวทีเพื่อทักทายผู้ขายแบรนด์ที่คุ้นเคยหลายคนและเปิดโหมดธุรกิจ

เมื่อออกมาจากหลังเวที ได้พบกับคนที่ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่

“คุณเกรซ ไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่”

คุณนายเหมยสวมชุดโอต์กูตูร์ เธอสวยราวกับดาราหญิง และทักทายหนานซ่งอย่างเป็นมิตร

“สวัสดีค่ะคุณนายเหมย”

หนานซ่งกระตุกมุมปากเล็กน้อย แต่รอยยิ้มของเธอไม่ได้อยู่ที่ดวงตาของเธอ และไม่ได้ตั้งใจจะคุยกับเธอ

คุณนายเหมยก้าวไปข้างหน้าและหยุดเธอ "สะดวกคุยกันสักสองสามคำไหม"

"ไม่สะดวก"

หนานซ่งยังคงยิ้ม โดยไม่ไว้หน้า เธอไม่อยากเสียเวลาพูดกับเธอแม้แต่คำเดียว

“คุณไม่อยากรู้ว่าโซเฟียตายอย่างไรหรือ”

ด้วยคำพูดจากคุณนายเหมย หนานซ่งหยุด

พวกเขาอยู่เป็นทางเดินอีกทางหนึ่งจากหลังเวทีไปห้องน้ำ คนไม่มากนัก ดังนั้น เมื่อพวกเขาพูดประโยคนี้ มันจึงดังมากในทางเดินที่เงียบสงบ

หนานซ่งหันศีรษะและเหล่มองคุณนายเหมย"มันหมายความว่าอย่างไร"

คุณนายเหมยยังคงมีรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าที่บอบบางของเธอ ราวกับคนสวมหน้ากาก แม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้มาก ผู้คนก็ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นบนร่างกายของเธอ และร่างกายของเธอก็เย็นยะเยือกไปทั้งร่าง

เฉกเช่นคนตายที่มีชีวิตออกมาจากหลุมฝังศพของคนเป็น

“ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับโซเฟียเป็นอย่างไร เออร์ล ฮิลล์น่าจะบอกคุณเรื่องนี้แล้วใช่ไหม”

ใบหน้าของ หนานซ่งเย็นลง "คุณกำลังพยายามจะพูดอะไร ฉันไม่มีเวลาเล่นปริศนาใบ้กับคุณที่นี่"

"ฉันรักเออร์ล ฮิลล์"

คุณนายเหมยพิงกำแพง จุดบุหรี่ แล้วใบหน้าก็เต็มไปด้วยหมอก "ฉันรักเขามาหลายปีแล้ว เมื่อฉันมาที่เบอร์มิงแฮมครั้งแรก ฉันเห็นเขาในงานเลี้ยง ตอนนั้น ฉันตกหลุมรักเขา" ตั้งแต่ฉันยังเด็ก มีแต่ผู้ชายไล่ตามฉัน พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะคุกเข่าอยู่ใต้กระโปรงทับทิมของฉันและขอร้องให้ฉันมองพวกเขา มีเพียงเออร์ล ฮิลล์เท่านั้นที่ไม่ต้องการ”

เธอหัวเราะในทันใด “แต่ฉันก็ยังตกหลุมรักเขาอย่างสิ้นหวัง ราวกับว่าโลกทั้งใบเหลือเขาเพียงคนเดียว เขาเป็นคนเดียวในสายตาของฉัน!”

"เพื่อนหรือ? พูดล้อเล่นไป"

คุณนายเหมยหัวเราะ “ฉันไม่ต้องการเพื่อน ฉันต้องการผู้ชายเออร์ล ฮิลล์! โซเฟียถูกสาป ฉันเลย…”

จู่ๆ คำพูดหลังก็ติดอยู่ในลำคอของเขาและพูดไม่ได้อีกต่อไป

ร่างที่เย็นชาปรากฏขึ้นทันที และก่อนที่คุณนายเหมยจะเห็นลั่วจวินหังชัดเจน ลำคอก็ถูกบีบ

และยกลอยขึ้นเหนือบนท้องฟ้า

“เป็นเธอนี้เอง”

ผิวของลั่วจวินหังดูโกรธจนดำ ราวกับว่ามันเข้าสู่กลางคืนแล้ว ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยม่านควันสีน้ำเงินอมเทา ซึ่งสลัว ขมขื่นยิ่งกว่าคืนฝนตกในเบอร์มิงแฮม

คุณนายเหมยยกเท้าขึ้นจากพื้น คอของเธอถูกบีบ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และคอของเธอเป็นสีฟ้าอย่างรุนแรง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความสยดสยอง เธอก็กลอกตาขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ พูดอะไรไม่ออก

ในขณะนี้ เธออยู่ในมือของลั่วจวินหังราวกับมดที่สามารถกำจัดได้ทุกเมื่อโดยไร้ร่องรอยของการอยู่รอด

คนของคุณนายเหมยรีบเข้าไปห้ามแต่พวกเขาก็ถูกคนของลั่วจวินหังจัดการไปได้อย่างรวดเร็ว หนานซ่งเรียกสติพี่ใหญ่ของเขาที่กำลังจะบีบคอคุณนายเหมยตายจริงๆ ลั่วจวินหังก็ปล่อยมือทันที

“ถ้าเธอเป็นคนฆ่าพี่สะใภ้ตายจริง มันคงง่ายเกินไปสำหรับเธอที่จะตายง่ายๆแบบนี้?”

หนานซ่งมองดูผู้หญิงที่ล้มลงกับพื้นอย่างเย็นชาราวกับลูกบอลที่ถูกแทง

ลั่วจวินหังเช็ดมือของเขาด้วยผ้าพันคอสี่เหลี่ยม และมองดูคุณนายเหมยเหมือนสุนัขตาย มุมริมฝีปากของเขาแผ่ออกเป็นรูปธารน้ำแข็ง "แท้จริงแล้วนี่มันน้อยเกินไปสำหรับเธอ"

ภรรยาของเขา ลูกของเขา ทั้งสองชีวิต

มันจะคืนมาง่ายๆหรือ

หนานซ่งหรี่รูม่านตาและถอนหายใจในใจ ดูเหมือนว่าค่ำคืนในเบอร์มิงแฮมจะไม่สงบอีกต่อไป