สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 34

"......"

มองหนานซ่งที่เดินออกไปอย่างเร็ว หนานหยาโมโหจนแม้แต่ฟันกรามซี่สุดท้ายของเธอก็บดเข้าหากันแน่น!

เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต ไม่ว่าจะอะไรของดีแค่ไหน หนานซ่งไม่ต้องกวักมือเรียกก็จะมีคนเอาไปส่งให้ถึงที่ ส่วนเธอกลับทำได้แค่นั่งมองตาปรอย

แต่ว่าตอนนี้ประธานของบริษัทตระกูลหนานเป็นพ่อของเธอ คุณหนูใหญ่ของตระกูลหนานก็ควรจะเป็นเธอมากกว่า ทำไมจะต้องปล่อยให้หนานซ่งมาขี่อยู่บนหัวเธอด้วย? เธอไม่มีทางยอม!

ตอนที่หนานซ่งเดินออกมาจากสวนดอกกุหลาบ ไป๋ลู่ยวี๋ยังมาไม่ถึง รถบีเอ็มดับเบิลยูสีเงินคันหรูจอดอยู่ที่หน้าประตูของสวนดอกกุหลาบ ฉินเจียงหยวนลงมาจากรถ

"พี่หยวน!" หนานหยาเห็นว่าแฟนหนุ่มของตัวเองมาแล้ว ก็ดีใจราวกับมนุษย์ถ้ำที่ได้เจอแสง เธออ้าแขนแล้ววิ่งเข้าไปหาฉินเจียงหยวน แถมยังตั้งใจชนไหล่ของหนานซ่งด้วย

ฉินเจียงหยวนโดนหนานหยาพุ่งเข้าใส่แบบนี้เลยทรงตัวไม่อยู่จนต้องก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว หลังของเขาชนเข้ากับรถ คางของเขาก็ถูกหัวของหนานหยากระแทกเข้าใส่จนกัดเข้ากับลิ้นของตัวเอง เจ็บจนเขานั้นสีหน้าเปลี่ยนไป อีกนิดก็จะได้ไปเจอกับยมบาลแล้ว

หนานซ่งมองการพบปะแสนโง่เง่าของทั้งสองด้วยสายตาเย็นชา เธอทนไม่ไหวจนต้องหลุดหัวเราะพรืดออกมา มิน่าล่ะคนเขาถึงได้พูดกันว่าคนที่ชอบอวดความรักให้คนอื่นมองไปทั่วถึงตายเร็ว

"พี่หยวน พี่ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?"

หนานหยาเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าฉินเจียงหยวนจะอ่อนแอขนาดนี้ เลยรีบเข้าไปดูอาการของเขา

ฉินเจียงหยวนเจ็บลิ้นจนพูดไม่ออก เขาผลักหนานหยาออกไปด้วยความโมโห เขาปิดปากตัวเองไว้เพื่อรอให้ความเจ็บบรรเทา พอเขาเงยหน้าขึ้นมา ในวินาทีที่เห็นหนานซ่ง ทันใดนั้นเขาก็นิ่งไป

หนานซ่งอยู่ในชุดราตรีสีแดงที่เปิดไหล่หนึ่งข้าง ชุดยาวมาจนถึงข้อเท้าของเธอ ขับให้รูปร่างผอมเพรียวของเธอดูงดงามและสูงส่งมากกว่าเดิม ดีไซน์ที่เปิดไหล่หนึ่งข้างทำให้เห็นถึงกระดูกไหปลาร้าช่วยเพิ่มความเซ็กซี่ พอยืนอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มเหลือง ยิ่งทำให้เธอนั้นดูขาวสว่าง สวยระเบิด!

แค่ว่า 'สวย' คำเดียวก็พอแล้ว!

ฉินเจียงหยวนมองหนานซ่งไม่มองไปที่อื่น อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปากแล้วกลืนน้ำลาย

หนานหยาก็ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉินเจียงหยวน เห็นว่าแฟนหนุ่มของตัวเองเอาแต่มองไปที่หนานซ่ง แถมยังไม่ได้หันมามองตัวเองเต็ม ๆ ตาเลยด้วยซ้ำ ในใจของเธอทั้งหงุดหงิดทั้งน้อยใจ จนเธอนั้นต้องเอื้อมมือไปเบนหน้าเขาให้หันมามองตัวเอง

"พี่หยวน ฉันอยู่นี่นะ มองฉันสิ! เป็นไงคะ วันนี้ฉันสวยหรือเปล่า?"

หนานหยายกชายกระโปรงขึ้นมาให้ดู จากนั้นก็หมุนตัวเหมือนกับเจ้าหญิง ในใจก็รอคำชมจากแฟนหนุ่ม แต่พอเธอเงยหน้า ก็เห็นเพียงแต่สายตาเดียดฉันท์จากแฟนหนุ่ม

ข้อมือของฉินเจียงหยวนอยู่ติดกับหัวรถ สายตาของเขาแสดงความรังเกียจออกมาอย่างไม่ปิดบัง "ฉันเคยบอกไปกี่ครั้งแล้ว ว่าเธอผิวดำขนาดนี้ไม่ควรจะสวมเสื้อผ้าสีน้ำเงิน สีนี้เป็นสีที่สามารถทำให้เธอดูดีได้หรือไง? แล้วก็อีกเรื่องนะ เธออายุตั้งเท่าไหร่แล้ว ยังใส่ชุดที่เป็นกระโปรงฟูฟ่องแบบนี้อีก คิดว่าตัวเองเป็นแค่เด็กสาวอายุสิบแปดหรือไง?"

เขาเอ่ยว่าหนานหยาเสียงดัง ตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ว่าจะตรงไหนก็ไม่ดี หนานหยาก้มหน้ามองตัวเอง เธอน้อยใจจนขอบตาแดงรื้น

เธอรู้ว่าตัวเองไม่สวย ตั้งแต่เด็กเธอก็ไม่เคยสวยสู้หนานซ่งได้

ตั้งแต่เกิดมาหนานซ่งก็ผิวขาวราวหิมะ ส่วนเธอก็ผิวสีเข้มมาตั้งแต่กำเนิด หลัง ๆ พยายามลองผลิตภัณฑ์ที่ทำให้ผิวขาวดูไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ว่าผลลัพธ์ที่ได้นั้นเกิดขึ้นแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น หนานซ่งสูงตั้ง168เซนติเมตร หุ่นผอมเพรียวตัวสูงยาวอ้อนแอ้น แต่เธอนั้นตัวสูงแค่158เซนติเมตรตั้งแต่มัธยมต้นจากนั้นก็ไม่สูงขึ้นอีกเลย

พระเจ้าไม่เคยยุติธรรมมาตั้งแต่ไหนแต่ไร หนานซ่งเป็นถึงหงส์ แต่เธอเป็นแค่เพียงลูกเป็ดขี้เหร่ แต่ไม่ว่ายังไงวันหนึ่งลูกเป็ดขี้เหร่ก็ต้องได้กลายเป็นหงส์ขาวอยู่ดี!