สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 344

"ก๊อก ก๊อก"

ยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ที่ประตูห้อง88 เป็นเวลานาน จากนั้นค่อยๆยกมือขึ้นแล้วเคาะประตู

ประตูเปิดออก เหยียนยวนเห็นยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ที่ประตู เขายกคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดออกมาเบาๆ “คุณยวี่”

เขาไม่ได้ถามว่าเขามีธุระอะไรหรือเปล่า เขาขยับตัวออกและพูดว่า “เข้ามาก่อน”

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าเล็กน้อยและเดินเข้าไป

ห้อง 88 ของซุ่นอวินบาร์เตรียมไว้สำหรับสองพี่น้องไป๋ลู่ยวี๋กับหนานซ่ง ไป๋ลู่ยวี๋และหนานซ่งมาที่นี่บ่อยที่สุด พี่น้องคนอื่นๆมักจะมาเป็นครั้งคราว และอาศัยอยู่ที่สวนกุหลาบ บางครั้งก็อาศัยที่ซุ่ยอวินบาร์

ห้องสวีทขนาดใหญ่มีห้องนอน 3 ห้อง ห้องนั่งเล่น 1 ห้อง ห้องนอนใหญ่เป็นของหนานซ่ง ห้องเต็มไปด้วยสิ่งของ ห้องนอนอีกสองห้องจัดวางอย่างเป็นระเบียบ เหยียนยวนนอนห้องข้างระเบียง

เหยียนยวนเชิญคนเข้ามา และถามเบาๆว่า: "ดื่มอะไรไหม?"

"อะไรก็ได้”

"เบียร์?"

"ได้"

เปิดกระป๋องเบียร์สองกระป๋อง ชายทั้งสองใช้กระดาษเช็ดปากกระป๋อง

เหยียนยวนเงยหน้าขึ้นมอง: "คุณยวี่ก็รักความสะอาดเหมือนกันเหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวิน: "เปล่า มันเป็นแค่โรคย้ำคิดย้ำทำ"

เหยียนยวนยิ้มเล็กน้อย “ผมก็เหมือนกัน”

ทั้งสองยกกระป๋องเบียร์ขึ้นพร้อมกัน และดื่ม

พวกเขาไม่ใช่คนช่างพูด จนกระทั่งเบียร์หมดไปครึ่งกระป๋องก็ยังไม่พูด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเขินอาย ได้แต่นั่งเงียบๆ

ต่างคนต่างคิดเรื่องของตัวเอง

เป็นเวลานาน ยวี่จิ้นเหวินแขกที่ไม่ได้รับเชิญเริ่มพูดก่อน "คุณเหยียนมาประเทศจีนครั้งนี้ เพราะเรื่องของเฉียวเหลิ่งใช่ไหม?”

เหยียนยวนยกดวงตาสีเทาอ่อนของเขาขึ้น และเหลือบมองยวี่จิ้นเหวิน

เขาไม่ได้ตำหนิเขาสำหรับความฉับพลันของเขา และไม่แปลกใจกับการมาของเขา ตรงกันข้าม เขาชื่นชมในความตรงไปตรงมาของเขาเพราะมันจะช่วยประหยัดเวลา ไม่ต้องพูดอ้อมค้อม

เขาเองก็ตอบโดยตรงว่า “ผมกลับมาประเทศจีนเพื่อบูชาบรรพบุรุษ มาที่เมืองหนานเพื่อทำธุระให้คนอื่น”

ดวงตาสีเข้มของยวี่จิ้นเหวินหรี่ลงเล็กน้อย "ได้รับมอบหมายจากหนานซ่ง?"

เหยียนยวนพยักหน้า “คิดว่าอย่างนั้น”

ธุระของลั่วจวินหัง ก็เหมือนธุระของหนานซ่ง ไม่ต่างกันมาก

ยวี่จิ้นเหวินใจเต้นแรง

"อืม"

เขาเงยหน้าขึ้นและดื่มเบียร์จนหมด ใช้มือบีบกระป๋อง เสียงดัง "เกร็ป" ออกมา

เหยียนยวนลืมตาขึ้น เห็นการกระทำของยวี่จิ้นเหวิน เข้าใจถึงความคิดในใจของเขา

“คุณยังคงห่วงใยเธอ”

เขาพูดประโยคนี้ออกมาโดยไม่แปลกใจ

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้นทันที มองมาที่เขา สบตากับเขา ดวงตาของเขาชัดเจนมาก ไม่มีการประชดประชันหรือเยาะเย้ยเลย

เขาสารภาพ "ใช่ ผมเป็นห่วงเธอมาก"

“ในเมื่อยังเป็นห่วง ทำไมถึงไม่รักษาเธอไว้?”

เหยียนยวนกล่าวอย่างเย็นชา “เท่าที่ผมรู้ พวกคุณหย่ากันแล้ว”

หัวใจที่บอบช้ำถูกแทงอีกครั้ง นึกว่าชาไปแล้ว ไม่คิดว่าจะยังรู้สึกเจ็บปวด

"ใช่"

ยวี่จินเหวินกลืนน้ำลาย "เพราะการตัดสินใจที่ผิดของผม ทำร้ายเธอ ผลักไสเธอออกจากชีวิตของผม”