สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 345

"พี่ใหญ่!"

หนานซ่งรีบพุ่งเข้าไปในห้องของลั่วจวินหัง ราวกับพายุหมุน รีบร้อนจนไม่ได้เคาะประตู

แม้ว่าลั่วจวินหังจะยังไม่หลับ แต่เขาก็ขมวดคิ้วด้วยความตกใจเมื่อเห็นท่าทางของน้องสาว “ดึกๆดื่นๆ เอะอะโวยวายอะไรกัน?”

หนานซ่งไม่สนที่พี่ใหญ่กำลังดุ เธอรีบยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าเขา

“เจ้าก้อนน้ำแข็งส่งอีเมลมาหาฉัน ดูสิ!”

ลั่วจวินหังเปิดโคมไฟข้างเตียง ขมวดคิ้วและมองดูข้อความในโทรศัพท์ ดวงตาสีฟ้าครามของเขาหรี่ลงเล็กน้อย

อีเมลจากเหยียนยวนมีคำไม่มาก แต่ปริมาณข้อมูลแน่นมาก

เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ดวงตาสีเข้มของหนานซ่ง "เหยียนยวนส่งให้เธอเหรอ?"

“ใช่ ฉันเพิ่งได้รับเมื่อกี้!”

แม้ว่าจะวิ่งไปห้องของเหยียนยวนที่อยู่ไม่ไกล แต่หน้าผากของหนานซ่งก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

ดวงตาคู่หนึ่งซึ่งถูกย้อมด้วยแสงแห่งความหวัง ดูเป็นประกายเจิดจ้า

“ถ้าเขาเป็นคนส่งมาจริงๆ แสดงว่ามีความน่าเชื่อถือสูงมาก” ลั่วจวินหังกล่าว ดวงตาของเขาก็เป็นประกายเช่นกัน

แต่ถึงอย่างไร เขามีประสบการณ์อาบน้ำร้อนมาก่อนหนานซ่ง เขายังไม่อยากเชื่อง่ายๆ เว้นแต่จะเห็นด้วยตาของตัวเอง

หนานซ่งเชื่ออย่างมั่นใจ

“พี่คิดว่า เจ้าก้อนน้ำแข็งใช้วิธีไหนถึงทำให้เฉียวเหลิ่งอ้าปากพูดออกมาได้ สุดยอดมาก!”

ตอนนี้หนานซ่งชื่นชมในตัวเหยียนยวนมาก

"อย่าเพิ่งดีใจจนเกินไป"

ลั่วจวินหังกลัวว่าน้องสาวของเขาจะคาดหวังมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงต้องขจัดความดีใจของเธอ เพื่อเตือนสติเธอ "เธอเชื่อว่าโลกนี้มีโลกคู่ขนานไหม?”

“ทำไมจะไม่เชื่อล่ะ?”

หนานซ่งพูดอย่างจริงจังว่า “โลกนี้กว้างใหญ่ มีเรื่องที่ไม่คาดคิดมากมาย พ่อกับแม่เคยบอกฉันนานแล้ว ว่ามีเราอีกคนใช้ชีวิตอยู่ในโลกคู่ขนาน มนุษย์ต่างดาวก็มี ยังมีสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติอีกมากมาย...พี่ใหญ่ เหยียนยวนกล้าส่งคำสารภาพของเฉียวเหลิ่งมาให้ฉัน ซึ่งก็แสดงให้เห็นว่าเขาเชื่อในสิ่งที่เขาพูดว่าไม่ใช่เรื่องโกหก”

เธอจับคอตัวเองแล้วพูดว่า “ถ้าเขาเชื่อ ฉันก็เชื่อ!”

ต้องบอกว่า ความเชื่อมั่นของหนานซ่งได้ฉายแสงจำนวนมากเข้ามาในหัวใจของลั่วจวินหัง จนทำให้เขาก็เริ่มมีความหวังเช่นกัน

สิ่งที่สามารถพิสุจน์ได้ในตอนนี้คือ หนานหนิงซงและลั่วอิน ไม่ได้ถูกเซียวเอินและเฉียวเหลิ่งลงมือกระทำอย่างไร้ความปราณี

พวกเขายังมีชีวิตอยู่

แต่พวกเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ ทำอย่างไรพวกเขาถึงจะกลับมา และพวกเขาจะกลับมาหรือไม่ ไม่มีใครรู้

*

เฮ่อเซินทำงานจนดึก และรีบบินกลับจากลอนดอนในชั่วข้ามคืน

เขาขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้ทุกคนตื่น เดินไปถึงขั้นสุดท้ายของบันได ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหนานซ่ง

“พี่สาม!” เธอสวมชุดกระโปรงยาวลายดอกไม้สีขาว ราวกับผี

เฮ่อเซินเกือบหัวใจวายเพราะเธอ มีเพียงความรู้สึกว่าวิญญาณของเขาออกจากร่างไปแล้ว กำหัวใจแน่น “ตกใจหมดเลย ถ่ายหนังสยองขวัญกลางค่ำกลางคืนหรือไง?”

“ฉันรู้ว่าพี่จะกลับมาคืนนี้”

หนานซ่งตื่นเต้นและดึงแขนของเขา "พี่ไปที่ห้องของพี่ใหญ่ มีเรื่องจะคุยด้วย”

เฮ่อเซินนั่งบนโซฟา อ่านอีเมลจากเหยียนยวน และฟังหนานซ่งพูดเป็นเวลานาน สมองของเขาเบลอแทบจะตอบสนองไม่ทัน ใบหน้าของเขาแสดงคำว่า ‘ตะลึง’ ออกมาอย่างชัดเจน

อยู่ในวงการมาสิบกว่าปี เคยถ่ายละครมาทุกแนว ถ้าสิ่งที่หนานซ่งบอกเป็นเรื่องเล่าก็คงไม่แปลก แต่นี่เกิดกับครอบครัวของตัวเอง ทั้งหมดมันกลายเป็นเรื่องปฏิหาริย์!

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างช้าๆ: “เธอหมายความว่า พ่อเล็กกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ เพียงแค่พวกเราไม่เห็นพวกเขา และหาพวกเขามาเจอ?”

“ใช่ หมายความตามนั้น!”

หนานซ่งรู้สึกว่าพี่สามสมควรได้รับการยกย่องจากนักเขียนบทมืออาชีพ สำหรับความสามารถในการเข้าใจบทและเนื้อเรื่องได้อย่างฉับพลัน

ในเวลาต่อมา เฮ่อเซินหันไปมองลั่วจวินหัง “พี่ใหญ่ น้องหกแต่งเรื่องขึ้นมาเองหรือเปล่า?”