สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 346

ยวี่จิ้นเหวินกลับไปยังห้องของตัวเอง ภายในใจของเขารู้สึกอัดอั้น ไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย

เหยียนยวนไม่ได้บอกผลของการพิจารณาคดีของเฉียวเหลิ่งให้เขาได้รับรู้

แต่ยวี่จิ้นเหวินสามารถมองเห็นได้จากทัศนคติของเขา เขาต้องพบอะไรบางอย่าง

เขาถอนหายใจและกดหมายเลขโทรศัพท์หาจ้าวซวี่

หัวหน้าทีมจ้าวยังคงทำงานล่วงเวลาอยู่ที่สถานีตำรวจ จัดการเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มกันเฉียวเหลิ่งในวันพรุ่งนี้ คอของเขานั้นแห้งผาก เสียงของเขานั้นแหบพร่า "ไง น้องรัก"

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้ล้อเล่นกับเขา เขาถามอย่างตรงไปตรงมา "เฉียวเหลิ่งพูดอะไรออกมาบ้าง?"

จ้าวซวี่สูบบุหรี่ เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาเพื่อทำให้ตัวเองผ่อนคลาย "น่าจะพูดออกมา"

"อะไรที่เรียกว่าน่าจะ?" ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วแน่น

จ้าวซวี่เลียริมฝีปากล่างของเขา เขามองย้อนกลับไป เดินไปยังที่ที่ปลอดภัยเพื่อโทรศัพท์และเอ่ยเสียงเบาว่า "เหยียนยวนเข้าไปสอบสวนเพียงคนเดียว พวกเราทั้งหมดอยู่ข้างนอกและไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใดๆภายในห้องสวบสวนเลย"

คิ้วที่เฉียบคมของยวี่จิ้นเหวินผูกกันเป็นปม "นี่หมายความว่าไง?"

"เอาเป็นว่าการสอบสวนครั้งนี้ ถ้าให้พูดตรงๆมันก็ไม่นับว่าเป็นการสอบสวน"

จ้าวซวี่เอ่ย "ฉันไม่รู้ว่าเบื้องบนเขาทำข้อตกลงกับเหยียนยวนอย่างไร สรุปคือไม่ได้ทำการบันทึกวิดีโอ ไม่ได้ทำการบันทึกเสียงเลย ว่ากันว่าเกี่ยวข้องกับความลับของประเทศT ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องรั่วไหลได้ พวกเราทำได้เพียงแค่ดูเท่านั้นและไม่ได้ยินอะไรเลย"

ยวี่จิ้นเหวินหรี่สายตา

จ้าวซวี่พ่นควันออกมาและเอ่ย "ตอนแรกฉันก็ไม่ยอม ในสถานที่ของพวกเราจะให้มันเข้ามาฟังได้อย่างไร? ฉันเลยให้คนแอบเอากล้องไปด้านใน ผลสุดท้ายก็โดนเหยียนยวนโยนออกมา"

เมื่อพูดเช่นนี้ สีหน้าของจ้าวซวี่ก็เผยให้เห็นถึงความหดหู่ใจ โดยเฉพาะตอนที่เหยียนยวนโยนกล้องเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและชำเลืองมองเขา ทำให้เขาอับอาย

ต่อให้หน้าจะหนาเพียงแค่ไหน ในวินาทีนั้นก็ไม่อาจต้านทานได้ ในเวลานั้นแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วและถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ "งั้นนายเห็นอะไรบ้าง? เหยียนยวนได้ลงมืออะไรไหม?"

"ไม่นะ"

จ้าวซวี่กล่าวว่า "ในตอนแรกพวกฉันเห็นว่าเขาวางตัวและแสดงท่าทีโกรธเป็นอย่างมาก เดิมทีก็คิดว่าน่าจะลงไม้ลงมือ คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะพิงโต๊ะและไม่ขยับตัวทำอะไรเลย ทั้งหมดที่เขาทำไปคือกลวิธีทางจิตวิทยา"

เขาอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา "มันทำให้ฉันงงงวยไปหมด ครั้งแรกที่ฉันเห็นการไต่สวนคดีอาญาเช่นนี้ ร้ายกาจมาก ฉันมารู้ทีหลังว่านอกจากเหยียนยวนจะเป็นนายพลในกองทัพอากาศแล้ว เขายังได้ปริญญาเอกด้านจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยนานาชาติอันทรงเกียรติอีกด้วย ว่ากันว่าเขามีใบปริญญาโทด้านการจัดการด้วย หากเรียนรู้ได้อย่างถูกต้อง ก็สามารถเป็นแนวหน้าให้กับชายชาติทหารอย่างเราได้ เพื่อให้คนอื่นเลิกคิดว่าพวกเราเนี่ยเป็นคนที่มีดีแค่ความกล้าหาญ ดีแต่ใช้กำลังเสียที"

ยวี่จิ้นเหวินไม่พูดอะไร จ้าวซวี่เอ่ยเพิ่มเติมอีกว่า "โอ้ ฉันไม่ได้หมายความแบบที่นายคิด คนในตระกูลนายก็เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงด้วย วุฒิการศึกษาก็เหมือนกับเหยียนยวน ฉันเองคงทำไม่ได้ ฉันเป็นได้เพียงแค่เศษตะกอน"

ปริญญาเอกด้านจิตวิทยา ไม่แปลกใจเลย

ยวี่จิ้นเหวินกำลังถือโทรศัพท์อยู่ แววตาของเขาลุ่มลึก เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขื่นขม

คืนนี้ ไม่เพียงแค่เดินตามทางของเขา?

รู้อยู่แล้วว่าถามไปก็ไม่ได้ผลลัพธ์ ยวี่จิ้นเหวินจึงถามเรื่องการคุ้มกันเฉียวเหลิ่งในวันพรุ่งนี้ จ้าวซวี่ตอบอย่างง่ายดายและถามเขาว่า "พรุ่งนี้นายจะมาไหม?"

"ไป" ยวี่จิ้นเหวินตอบอย่างกระชับและรัดกุม ถ้าเขาไม่ได้เห็นเฉียวเหลิ่งถูกนำตัวขึ้นรถไปยังเรือนจำด้วยตาของเขาเอง เขาก็ไม่วางใจ

—

คืนนั้นยวี่จิ้นเหวินนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

เขาเอามือซุกไว้ใต้ศีรษะและมองดูเพดาน ภายในความคิดของเขานั้นนึกถึงคำพูดที่เหยียนยวนพูดกับเขา

เขาพูดว่าเขาต้องการที่จะรู้จักหนานซ่งให้มากกว่านี้และพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอ

นี่หมายความว่ากำลังประกาศสงครามกับเขาอย่างชัดเจน

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกเพียงว่าหัวใจของเขาถูกทุบตีอย่างรุนแรงและเขารู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก

เขาไม่เคยรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองมาก่อน

ไม่ใช่ว่าเขากลัวเหยียนยวน แต่เขารู้ว่าหนานซ่งนั้นให้ความสำคัญกับความรู้สึกที่มีต่อกันมากแค่ไหน

เธอกล้าที่จะรักและเกลียดชัง แก้แค้นและตอบโต้ เหยียนยวนเองก็ได้ช่วยชีวิตเธอไว้ เป็นไปได้ว่าภายในหัวใจของเธอนั้นตำแหน่งของเหยียนยวนก็คงจะอยู่สูงมาก

และตำแหน่งของเขาที่อยู่ภายในใจของเธอก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง ในตอนนี้บางทีก็อาจจะไม่หลงเหลือพื้นที่ให้กับเขาแล้ว