สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 369

ดวงตาที่แดงก่ำของหนานซ่ง ทำให้หัวใจของคุณท่านยวี่สองตกใจ

คุณท่านยวี่สามหัวอกเดียวกับพี่สอง เขาพูดด้วยรอยยิ้ม: “เสี่ยวซ่ง อย่าโกรธเลย เราไม่มีเจตนาที่จะอ้างศีลธรรมเพื่อบังคับเธอ แค่หวังว่าเธอจะพิจารณาความต้องการของอาจิ้น”

"ฉันไม่พิจารณา"

หนานซ่งแสดงอารมณ์ที่เฉยเมย "ฉันไม่ใช่ภรรยาของเขา ฉันไม่มีสิทธิ์นั้นหรอก"

“ผู้ดูแลบ้าน ส่งแขก”

เธอไม่อยากพูดอะไรอีก ก้าวเดินขึ้นไปชั้นบน

คุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามแตะจมูกของพวกเขา ไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการมาครั้งนี้ แต่ยังทำให้เธอขุ่นเคือง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหม่นหมอง

ยวี่เจ๋ออวี่ย่นจมูกด้วยความไม่พอใจ “คุณลุงสอง คำพูดของลุงน่าเกลียดเกินไป ไม่น่าแปลกถ้าพี่หนานจะโกรธ อีโก้สูงด้วย เหมือนหาเรื่องให้ลำบากใจ”

คุณท่านยวี่สอง "ลุง..."

“จริงด้วย พ่อ พี่หนานไม่เคยเป็นหนี้พวกเรา พี่ใหญ่ทิ้งพินัยกรรมให้พี่หนานตามความประสงค์ของเขามากมาย ทั้งๆที่เธอไม่ต้องการ พวกพ่อเองนั่นแหละที่กังวลใจว่าเธอจะรับหรือเปล่า?”

ยวี่เจียหางพูดแทนหนานซ่ง และบ่นกับพ่อของตัวเองว่า "ตอนนี้คือพ่อเองที่ขอร้องให้พี่หนานรับไว้ ทั้งๆที่เธอไม่ต้องการ ช่างน่าอายจริงๆ"

คุณท่านยวี่สอง: ตำหนิพ่อ?

“พอเถอะ ไม่พูดอะไรยังรู้สึกดีกว่านี้”

คุณท่านยวี่สามเหลือบมองพวกเขา นึกถึงรูปร่างผอมบางและใบหน้าที่เหนื่อยล้าของหนานซ่ง เขารู้สึกอึดอัดในใจ

เธอเองก็เป็นเด็กอายุ20กว่าปีแล้ว พวกเราบีบบังคับเธอมากเกินไปหรือเปล่า?

"เรากลับกันเถอะ"

คุณท่านยวี่สองขมวดคิ้ว “จะกลับแล้วเหรอ? แต่พวกเขายังไม่ตกลงเลย!”

คุณท่านยวี่สามกล่าวว่า "ต่อให้พวกเราอ้อนวอนอยู่ที่นี่สามวันสามคืนก็ไม่มีประโยชน์หรอก กลับไปคิดหาวิธีใหม่กันเถอะ”

ทั้งสี่คนเดินขมวดคิ้วและจากไป

หนานซ่งกลับมาที่ห้อง หยิบไวน์แดงหนึ่งขวดจากตู้เก็บไวน์ รินไวน์ลงแก้ว เงยหน้าขึ้นและดื่ม

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอเดินไปเปิดประตูที่ล็อกไว้

"คุณปู่"

หนานซานไฉเข้ามาพร้อมกับกล้องยาสูบในปาก กลิ่นฉุนของยาสูบทำให้หนานซ่งได้สติ

ทั้งปู่และหลานคนหนึ่งสูบบุหรี่ และอีกคนดื่มไวน์ อธิบายอารมณ์หดหู่ของพวกเขา

“รินให้ปู่หนึ่งแก้ว คนแก่จะดื่มเป็นเพื่อนเอง”

หนานซานไฉดับไฟที่กำลังมอดไหม้ และวางกล้องยาสูบลง

หนานซ่งรินไวน์ครึ่งแก้วให้หนานซานไฉ เมื่อเห็นว่าคุณปู่ยกแก้วขึ้นเตรียมที่จะกระดกหมดแก้ว เธอจึงรีบหยุด: “คุณปู่ ไวน์แดงไม่แรงเท่าไวน์ขาว แต่หลังจากนั้นฤทธิ์จะค่อยๆออก คุณปู่ดื่มทีละนิดดีกว่า”

“ปู่รู้ ปู่รู้” หนานซานไฉจิบไวน์เบาๆ

หนานซ่งมองไปที่ภาพริมแม่น้ำในเทศกาลเช็งเม้งที่หนานซานไฉนำมา เขาค่อยๆเปิดมันออก มองดูความเจริญรุ่งเรืองของเมืองเปี้ยนจิง ที่สดใสและคึกคัก

"ภาพนี้วาดได้ดีจริงๆ"

เธอถูกระดาษที่ใช้วาดภาพ ดวงตาของเธอเป็นประกาย

"ก็ดี”

หนานซานไฉจิบไวน์แดง แล้วพูดว่า “หลานรู้ไหมว่าภาพวาดนี้คือภาพวาดฝีมือเด็กอายุสิบขวบ”

"อะไรนะ?!"

หนานซ่งเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “แค่สิบขวบ?”

ผู้เชี่ยวชาญดูอย่างละเอียด ภาพวาดนี้เลียนแบบได้ดี แต่ลายเส้นของจิตรกรยังไม่สมบูรณ์ เธอดูออกและเดาว่าน่าจะเป็นฝีมือเด็ก แต่เธอคาดไม่ถึงว่าแค่เพียง...สิบขวบ!

เธอตกใจและตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง "คุณปู่เหวินบอกปู่ ว่าใครเป็นคนวาดภาพนี้เหรอ?”

"อืม"

หนานซานไฉกล่าวว่า "ปู่ทนไม่ไหวจริงๆ ถามตาแก่ทั้งวัน ตอนแรกเขาลังเลและปฏิเสธที่จะพูด ต่อมาปู่บอกว่าถ้าไม่บอก ต่อให้มีคนมาเชิญอีกสิบคนปู่ก็จะไม่กลับไป เขาก็เลยยอมบอก”

หนานซ่งก้มลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ภาพนี้น่าจะวาดนานแล้ว ตอนนั้นจิตรกรอายุสิบขวบ แสดงว่าตอนนี้ก็คงไม่ใช่เด็กแล้ว”

"ไม่เด็กแล้ว"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา