สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 370

ตระกูลยวี่จัดประชุมครอบครัว สมาชิกในครอบครัวทุกคนอยู่ที่นี่

ยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่เริ่มบอกเล่าเรื่องราวสองสามวันที่พวกเขาอยู่เมืองหนาน และทัศนคติของผู้เฒ่าหนานที่จะกลับมาดูแลโครงการ “ไม่ลืมเลือน”

“คุณปู่หนานยังโกรธอยู่ แต่ฉันถามคุณปู่เหวินแล้ว เขาบอกว่าเขาจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเกลี้ยกล่อมคุณปู่หนาน ฉันคิดว่าเรายังมีความหวังอยู่”

ยวี่เจียหางสร้างความมั่นใจให้กับทุกคน

ยวี่เจ๋ออวี่กล่าวต่อ "ฉันขอบอกเลยว่าสวนกุหลาบที่พี่หนานอยู่สวยมาก! เธอมีเงินมากมายมหาศาล เธอไม่จำเป็นต้องสนใจเงินอันน้อยนิดของเรา!”

เขาพูดอย่างตื่นเต้น แล้วเอียงศีรษะไปทางคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สาม "ดังนั้น เราอย่าเอาใจคนต่ำต้อยวัดท้องสุภาพบุรุษจะดีกว่า”

เมื่อคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาบูดบึ้งทันที และด่าว่า:

“ไอ้เด็กบ้า แกบอกใครเป็นคนต่ำต้อย!”

คุณท่านยวี่สามโกรธจัด เตะลูกชายของเขา ยวี่เจ๋ออวี่กรีดร้องและวิ่งไปข้างหลังนายหญิงยวี่เพื่อหาที่หลบภัย "ฉันไม่ได้หมายถึงพ่อซะหน่อย ทำไมร้อนตัวจัง”

“ลองพูดอีกทีสิ!” คุณท่านยวี่สามก้าวไปข้างหน้าจะตบเขา

นายหญิงยวี่ห้ามไว้ "เอาล่ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว แกกับไอ้สองก็ไปเมืองหนานเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ได้เรื่องอะไรมาบ้าง?”

พูดถึงเรื่องนี้ ความเกรี้ยวกราดของคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามก็หายไป

สองพี่น้องขมวดคิ้ว ผลัดกันเล่าเรื่องที่พวกเขาคุยกับหนานซ่ง

หลังจากฟังจบ ทุกคนก็เงียบ

ยวี่เฟิ่งเจียวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "พวกแกนี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ ทำไมเสี่ยวซ่งถึงไม่โยนพวกแกออกมาโดยตรง?”

คุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามมองไปที่ยวี่เฟิ่งเจียว

“พี่ใหญ่ พี่ไม่เข้าข้างเราไม่ว่า แต่ทำไมต้องพูดจาเย็นชาซ้ำเติมด้วย?”

ยวี่เฟิ่งเจียวพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ทำให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ ยังคาดหวังที่จะได้คำพูดดีๆอีกเหรอ? ฉันสงสัยมากอาหารที่พวกแกกินเข้าไปตลอดหลายปี มันแค่อ้วน แต่ไม่เข้าสมองพวกแกเลยเหรอ!"

คุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามถูกด่าจนเสียหน้า แต่พี่ใหญ่ด่าพวกเขาตั้งแต่เด็กยันโต พวกเขาชินนานแล้ว

รุ่นเล็กอย่างยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่ที่ได้ยิน ปรบมืออย่างเงียบๆในใจ: ด่าได้ดี ด่าได้เยี่ยม

ยวี่ฟานยินเดินไปและลูบหลังยวี่เฟิ่งเจียวเบาๆสองสามครั้ง

“คุณอาอย่าโกรธเลยนะคะ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว เราทำได้แค่ต้องคิดหาวิธีแก้ไขให้ดีที่สุด ถ้าพี่หนานไม่ยอม เราจะมีวิธีอะไรบ้าง?”

ทุกคนทำอะไรถูก มองไปทางนายท่านยวี่

นายท่านยวี่นั่งบนเก้าอี้กุหลาบ ละสายตาลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจยาวๆ “ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันคงต้องแบกหน้าแก่ๆนี้แล้วล่ะ”

เขาตัดสินใจแล้วเงยหน้าขึ้น "พรุ่งนี้ฉันจะไปที่เมืองหนาน คราวนี้ เจียรุ่ยไปกับฉัน"

“เจียรุ่ย?” ทุกคนมองไปที่ยวี่เจียรุ่ย

ยวี่เจียรุ่ยที่นั่งเงียบๆอยู่ที่มุมห้องก็ตกตะลึงเช่นกัน

คุณท่านยวี่สองงุนงง: "พ่อ ให้เจียรุ่ยไปจะได้อะไร มันทำอะไรไม่เป็น นอกจากเล่นหมากรุก”

ยวี่เจียรุ่ยพยักหน้าเบาๆ ด้วยดวงตาที่ใสซื่อ

นายท่านยวี่เหลือบมองไปทางคุณท่านยวี่สอง “ลูกชายของแกมีประโยชน์กว่าแกอีก อย่างน้อยก็ไม่ทำให้คนอื่นขุ่นเคือง”

คุณท่านยวี่สอง: "..."

“ตามนี้ละกัน” นายท่านยวี่โบกมือ “ทุกคนกลับไปอาบน้ำ พักผ่อนเถอะ”

ทุกคนลุกขึ้นและกล่าวราตรีสวัสดิ์กับนายท่านยวี่และนายหญิงยวี่ นายหญิงยวี่เรียกยวี่เฟิ่งเจียวให้อยู่ก่อน "อาเจียว เธออยู่ก่อน พ่อกับแม่มีเรื่องจะถาม”

หลังจากที่ทุกคนออกไป นายหญิงยวี่ถามยวี่เฟิ่งเจียวว่า "เธอกับเสี่ยวติง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? เล่าให้พ่อกับแม่ฟังหน่อย”

เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เธอทำตัว "หยิ่ง"ต่อหน้าเขา หนานซ่งรู้สึกละอายใจมาก

ตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่ เขาอาจจะกำลังคิดในใจ: มีอะไรน่าตื่นเต้น สิ่งที่เธอทำเป็นเรื่องที่พี่เคยทำมาหมดแล้ว!

หนานซ่งนั่งเป็นเวลานาน เงยศีรษะขึ้นแล้วถอนหายใจในคืนอันเงียบงัน

หลายคนบอกว่าความรักเป็นเรื่องที่ซับซ้อน คำนี้มันเป็นเรื่องจริง

บางทีความรักเมื่อสิบปีที่แล้ว คนที่เธอรักอาจเป็นแค่ภาพหลอนที่เธอจินตนาการขึ้นมาเอง

ชายร่างสูง หล่อเหลา และสมบูรณ์แบบ ราวกับเทพแห่งดวงอาทิตย์

แต่ยวี่จิ้นเหวินที่แท้จริง ไม่สมบูรณ์แบบ เขาเป็นคนธรรมดา มีข้อดีและข้อเสีย

เพราะเธอโอบกอดความเพ้อฝันดังกล่าว หลังจากแต่งงานกับเขาและเข้าใกล้เขา จินตนาการเหล่านั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆทีละน้อย ทำให้เธอทนไม่ได้และเดินออกมา

ตอนนี้ลองคิดย้อนดู ในตอนนั้น ถ้าเธอเผชิญหน้ากับโจ๋เซวียน แย่งเอาคนรักของเธอกลับมา โจ๋เซวียนก็คงไม่ใช่ปัญหา

ลองคิดดูดีๆอีกที เธอก็ไม่ได้รักเขามากขนาดนั้น อย่างน้อยก็ไม่มากเท่าที่เธอคิด

คนที่รักที่สุด สุดท้ายก็คือตัวเอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หนานซ่งยิ้มจางๆและปิดหนังสือ

ตอนนี้ เธอปล่อยวางได้แล้วอย่างแท้จริง

ปลดปล่อยความรักที่เธอมีต่อยวี่จิ้นเหวิน ทำให้ปลดปล่อยความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาด้วย

ยืนขึ้นจากระเบียง มองดูภาพริมแม่น้ำในเทศกาลเช็งเม้ง ยื่นมือออกไปลูบเบาๆ

"แค่เคยรักครั้งหนึ่ง ก็คุ้มแล้ว"