สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 370

ตระกูลยวี่จัดประชุมครอบครัว สมาชิกในครอบครัวทุกคนอยู่ที่นี่

ยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่เริ่มบอกเล่าเรื่องราวสองสามวันที่พวกเขาอยู่เมืองหนาน และทัศนคติของผู้เฒ่าหนานที่จะกลับมาดูแลโครงการ “ไม่ลืมเลือน”

“คุณปู่หนานยังโกรธอยู่ แต่ฉันถามคุณปู่เหวินแล้ว เขาบอกว่าเขาจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเกลี้ยกล่อมคุณปู่หนาน ฉันคิดว่าเรายังมีความหวังอยู่”

ยวี่เจียหางสร้างความมั่นใจให้กับทุกคน

ยวี่เจ๋ออวี่กล่าวต่อ "ฉันขอบอกเลยว่าสวนกุหลาบที่พี่หนานอยู่สวยมาก! เธอมีเงินมากมายมหาศาล เธอไม่จำเป็นต้องสนใจเงินอันน้อยนิดของเรา!”

เขาพูดอย่างตื่นเต้น แล้วเอียงศีรษะไปทางคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สาม "ดังนั้น เราอย่าเอาใจคนต่ำต้อยวัดท้องสุภาพบุรุษจะดีกว่า”

เมื่อคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาบูดบึ้งทันที และด่าว่า:

“ไอ้เด็กบ้า แกบอกใครเป็นคนต่ำต้อย!”

คุณท่านยวี่สามโกรธจัด เตะลูกชายของเขา ยวี่เจ๋ออวี่กรีดร้องและวิ่งไปข้างหลังนายหญิงยวี่เพื่อหาที่หลบภัย "ฉันไม่ได้หมายถึงพ่อซะหน่อย ทำไมร้อนตัวจัง”

“ลองพูดอีกทีสิ!” คุณท่านยวี่สามก้าวไปข้างหน้าจะตบเขา

นายหญิงยวี่ห้ามไว้ "เอาล่ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว แกกับไอ้สองก็ไปเมืองหนานเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ได้เรื่องอะไรมาบ้าง?”

พูดถึงเรื่องนี้ ความเกรี้ยวกราดของคุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามก็หายไป

สองพี่น้องขมวดคิ้ว ผลัดกันเล่าเรื่องที่พวกเขาคุยกับหนานซ่ง

หลังจากฟังจบ ทุกคนก็เงียบ

ยวี่เฟิ่งเจียวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "พวกแกนี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ ทำไมเสี่ยวซ่งถึงไม่โยนพวกแกออกมาโดยตรง?”

คุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามมองไปที่ยวี่เฟิ่งเจียว

“พี่ใหญ่ พี่ไม่เข้าข้างเราไม่ว่า แต่ทำไมต้องพูดจาเย็นชาซ้ำเติมด้วย?”

ยวี่เฟิ่งเจียวพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ทำให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ ยังคาดหวังที่จะได้คำพูดดีๆอีกเหรอ? ฉันสงสัยมากอาหารที่พวกแกกินเข้าไปตลอดหลายปี มันแค่อ้วน แต่ไม่เข้าสมองพวกแกเลยเหรอ!"

คุณท่านยวี่สองและคุณท่านยวี่สามถูกด่าจนเสียหน้า แต่พี่ใหญ่ด่าพวกเขาตั้งแต่เด็กยันโต พวกเขาชินนานแล้ว

รุ่นเล็กอย่างยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่ที่ได้ยิน ปรบมืออย่างเงียบๆในใจ: ด่าได้ดี ด่าได้เยี่ยม

ยวี่ฟานยินเดินไปและลูบหลังยวี่เฟิ่งเจียวเบาๆสองสามครั้ง

“คุณอาอย่าโกรธเลยนะคะ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว เราทำได้แค่ต้องคิดหาวิธีแก้ไขให้ดีที่สุด ถ้าพี่หนานไม่ยอม เราจะมีวิธีอะไรบ้าง?”

ทุกคนทำอะไรถูก มองไปทางนายท่านยวี่

นายท่านยวี่นั่งบนเก้าอี้กุหลาบ ละสายตาลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจยาวๆ “ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันคงต้องแบกหน้าแก่ๆนี้แล้วล่ะ”

เขาตัดสินใจแล้วเงยหน้าขึ้น "พรุ่งนี้ฉันจะไปที่เมืองหนาน คราวนี้ เจียรุ่ยไปกับฉัน"

“เจียรุ่ย?” ทุกคนมองไปที่ยวี่เจียรุ่ย

ยวี่เจียรุ่ยที่นั่งเงียบๆอยู่ที่มุมห้องก็ตกตะลึงเช่นกัน

คุณท่านยวี่สองงุนงง: "พ่อ ให้เจียรุ่ยไปจะได้อะไร มันทำอะไรไม่เป็น นอกจากเล่นหมากรุก”

ยวี่เจียรุ่ยพยักหน้าเบาๆ ด้วยดวงตาที่ใสซื่อ

นายท่านยวี่เหลือบมองไปทางคุณท่านยวี่สอง “ลูกชายของแกมีประโยชน์กว่าแกอีก อย่างน้อยก็ไม่ทำให้คนอื่นขุ่นเคือง”

คุณท่านยวี่สอง: "..."

“ตามนี้ละกัน” นายท่านยวี่โบกมือ “ทุกคนกลับไปอาบน้ำ พักผ่อนเถอะ”

ทุกคนลุกขึ้นและกล่าวราตรีสวัสดิ์กับนายท่านยวี่และนายหญิงยวี่ นายหญิงยวี่เรียกยวี่เฟิ่งเจียวให้อยู่ก่อน "อาเจียว เธออยู่ก่อน พ่อกับแม่มีเรื่องจะถาม”

หลังจากที่ทุกคนออกไป นายหญิงยวี่ถามยวี่เฟิ่งเจียวว่า "เธอกับเสี่ยวติง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? เล่าให้พ่อกับแม่ฟังหน่อย”