สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 372

"ข้อหนึ่ง ประธานยวี่กรุ๊ปต้องมีแค่หนูคนเดียว หนูเป็นคนออกคำสั่ง นอกจากคุณตา คนอื่นต้องทำตาม"

ยวี่หังเหยียนพยักหน้า "แน่นอน ตารู้ว่าเรากังวลเจ้าสองกับเจ้าสาม ทางพวกเขามีตาอยู่ อาจิ้นมีตำแหน่งยังไงในบริษัท หนูก็จะมีอย่างนั้นด้วย"

"ข้อสอง หนูทิ้งบริษัทตระกูลหนานไม่ได้ ถ้าหนูจะรับช่วงยวี่กรุ๊ป คงทำให้เท่าเทียมไม่ได้ งั้นให้ทั้งสองบริษัทมาร่วมมือกัน จะได้หลีกเลี่ยงเสียงวิจารณ์ภายนอกด้วย"

ยวี่หังเหยียนคิดแบบนี้แหละ นายท่ายยวี่สองกับสามก็กังวลเรื่องนี้มากที่สุด

หนานซ่งพูดเงื่อนไขนี้ออกมา แสดงว่าเธอคิดมาดีแล้ว ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ รอบคอบและมองการณ์ไกลด้วย

สมกับเป็นลูกสาวหนานหนิงซง สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่แค่ตำแหน่งสูงสุดในเมืองหนาน การงานที่เธอต้องการ อาจจะกว้างใหญ่มากกว่าที่พวกเขาคิดไว้อีก

ยวี่หังเหยียนจึงอดรู้สึกไม่ได้ว่าสิ่งที่ยวี่จิ้นเหวินพูดไว้เป็นเรื่องที่ถูกต้องมาก ถ้าหนานซ่งไม่รับช่วงยวี่กรุ๊ป งั้นยวี่กรุ๊ปก็คงต้องเป็นศัตรูกับบริษัทตระกูลหนาน แล้วลูกชายกับหลานชายท่าน รวมกันแล้วก็ไม่ใช่คู่แข่งหนานซ่งเลย

เถ้าแก่พยักหน้า "นี่เป็นเรื่องดี ฟาร์มม้าที่นอกเมืองเหนือ ทั้งสองบริษัทร่วมงานกันอย่างราบรื่น ถ้าอาจิ้นอยู่ ก็คงอยากร่วมงานต่อไปแน่นอน"

พอพูดถึงยวี่จิ้นเหวิน ร่างกายหนานซ่งก็จะมีปฏิกิริยาบางอย่าง แต่สีหน้ายังคงนิ่งเฉย แต่ก็ไม่มีการต่อต้านกับไม่เป็นมิตร

เหมือนได้ยินเพื่อนเก่าคนหนึ่ง หรือว่าเพื่อนร่วมงานที่ดีอย่างนั้น

"งั้นหนูพูดข้อที่สามนะคะ"

หนานซ่งเอ่ย "หนูรับช่วงดูแลยวี่กรุ๊ป แค่สามปี ระหว่างสามปีนี้ ก็ให้เจียหางกับเจ๋ออวี่เรียนรู้กับหนู หนูจะสอนพวกเขาเอง"

พอยวี่หังเหยียนได้ยินแบบนี้ ดวงตาจึงสั่นอย่างเห็นได้ชัดเจน

"หนูหมายความว่า……"

หนานซ่งยิ้มเอ่ย "เหมือนที่คุณตาคิดค่ะ ยังไงยวี่กรุ๊ปก็เป็นของตระกูลยวี่ หนูจะทำงานให้คุณตาทั้งชีวิตไม่ได้หรอกมั้งคะ"

เธอพูดเล่น แต่ดวงตาเถ้าแก่กลับมีน้ำตา แล้วกุมมือหนานซ่งไว้แน่น

ท่านตื้นตันใจมาก "เสี่ยวซ่ง ขอบใจ……ขอบใจหนูมาก"

เงื่อนไขสามข้อของหนานซ่ง เถ้าแก่ยวี่ตกลงโดยที่ไม่มีอะไรคัดค้าน

วันนั้น ทนายถานจึงไปที่บริษัทตระกูลหนาน แล้วทำสัญญากับทีมทนายของหนานซ่ง ยวี่หังเหยียนกับหนานซ่งก็เซ็นชื่อแล้วประทับตรา

หนานซ่ง กลายเป็นประธานแล้วก็CEOของยวี่กรุ๊ปอย่างเป็นทางการ

……

พวกพี่ๆรู้ว่าหนานซ่งตกลงรับตำแหน่งประธานยวี่กรุ๊ป จึงพากันโทรมาด่าเธอ

เฉวียนเยี่ยเชียนโมโหมาก "เธอทำบุญจนชินแล้วใช่ไหม เป็นลูกสะใภ้มาสามปียังไม่พอ ตอนนี้ยังไปเป็นบอสให้คนอื่นอีก เธอมีเวลาว่างขนาดนี้เอามาช่วยพี่ตามภรรยาดีกว่าไหม!"

หนานซ่งเปิดลำโพง สายตามองกวาดอ่านเอกสาร แล้วตอบพี่สองอย่างเรียบนิ่ง "ตามภรรยากลับมาเองสิถึงจะสนุก ให้คนอื่นช่วยน่าเบื่อจะตาย"

"พอเลย พี่มองออกแล้ว น้องที่แต่งออกไปก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป เธอไปเถอะ ทั้งชาตินี้ไปทุ่มเทให้ตระกูลยวี่เถอะ!"

เฉวียนเยี่ยเชียนตัดสายทิ้งทันที

จากนั้นเฮ่อเซินก็โทรหา ถึงแม้น้ำเสียงจะเข้มงวด แต่ก็ยังอ่อนโยนอยู่

"เธอมีความคิดเป็นของตัวเองตั้งแต่เด็ก ตัดสินใจแล้วพวกพี่จะห้ามยังไงก็ไม่ได้ แต่หลักการช่วยเหลือคนอื่นง่ายๆ ช่วยเท่าที่ช่วยได้ แต่ไม่จำเป็นต้องทั้งเอาชีวิตของตัวเองไปช่วย รู้ไหม?"

หนานซ่งเซ็นชื่อตัวเองบนเอกสาร แล้วตอบ"อื้อ"ใส่โทรศัพท์ "พี่สาม หนูรู้ค่ะ พี่ไว้ใจเถอะ"

เพิ่งพูดจบ พี่สี่ก็โทรมาอีก

หนานซ่งบอกลาพี่สาม แล้วรับสายพี่สี่ พอรับสายแล้วก็ขอร้องทันที "พี่สี่ อย่าด่าแล้วได้ไหมคะ หนูหัวจะระเบิดแล้ว พูดอะไรน่าฟังหน่อยได้ไหมคะ?"

"อยากฟังอะไรน่าฟัง ไม่มี!"

เจี่ยงฟานขมวดคิ้ว "คุณจะพาใครไปครับ?"

"ให้หลู่เหิงไปกับฉันก็พอแล้ว"

หนานซ่งจิบกาแฟ "ถ้าถึงยวี่กรุ๊ป มีเหอจ้าว ไม่มีปัญหาอะไรหรอก"

"เหอจ้าว?!"

กู้เหิงตกใจ "อีกหน่อยหมอนั่นจะเป็นผู้ช่วยคุณ? เขาทำได้เหรอครับ หล่อก็สู้ผมไม่ได้ ทำงานก็ไม่มีประสิทธิภาพเหมือนผม"

หนานซ่งเอ่ย "ก็ใช้งานได้อยู่"

ทำงานกับยวี่จิ้นเหวินมาตั้งนาน ต้องมีข้อดีอยู่แล้ว แต่อาจจะปิดซ่อนไว้ลึก แค่พวกเขายังไม่รู้ก็เท่านั้น

ตอนบ่าย หนานซ่งไปที่โรงพยาบาล ไปเยี่ยมเหยียนยวน แล้วไปบอกพี่ใหญ่เรื่องที่เธอจะไปเมืองเป่ยด้วย

หนานซ่งไปซื้อช่อดอกแกลดิโอลัสที่กลิ่นหอมนวล สีสันสะอาดที่ร้านขายดอกไม้ข้างโรงพยาบาล พอเข้าไปในห้องพักฟื้น พยาบาลชายกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้เหยียนยวนอยู่

ลั่วจวินหังดูอยู่ข้างๆ ไม่มีทีท่าจะยื่นมือไปช่วยเหลือ

เห็นหนานซ่งมา ก็แค่เหลือบมองเธอ

"พี่ใหญ่"

หนานซ่งเอ่ยเรียกลั่วจวินหัง ในใจมีเรื่องคิดมาก จึงร้อนตัว เธอวางกระเป๋า แล้วเสียบดอกไม้ลงในแจกัน

พอหันไป จึงเห็นพยาบาลแกะกระดุมเสื้อเหยียนยวน แล้วถลกเสื้อขึ้น เผยให้เห็นเอวที่ผอมบาง แล้วก็ซิกแพคที่เรียงสวยงาม

สายตาหนานซ่งจ้องมอง แล้วอดชื่นชมไม่ได้

โอ๊ย ดูหุ่นนี่สิ……