สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 373

หนานซ่งเดินไป เอามือไขว้หลัง แล้วไปชื่นชมซิกแพคใกล้ๆ

ไม่ใช่แค่ชื่นชม ยังเอานิ้วไปจิ้ม"ก้อนเต้าหู้"ด้วย "พี่ใหญ่ หุ่นกัปตันเหยียนไม่เลวเลย"

ลั่วจวินหังเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง "ถ้าเธอจิ้มเขาอีก เขาอาจจะฟื้นก็ได้"

รู้ว่าพี่ใหญ่พูดประชด หนานซ่งจึงดึงมือกลับมา แล้วยิ้มให้ลั่วจวินหัง "ชอบของสวยๆ ใครๆก็เป็นทั้งนั้นแหละค่ะ"

ลั่วจวินหังขี้เกียจสนใจเธอ หยิบหนังสือขึ้นมาแล้วอ่านเงียบๆ

พยาบาลชายยังเช็ดตัวให้เหยียนยวนต่อ หนานซ่งสอนวิธีนวดให้เขา จับมือเหยียนยวนไว้ แล้วกดจุดเบาๆ

"ทำแบบนี้ กดให้เขาทุกวัน ช่วยให้เลือดเขาไหลเวียน นอนนานไปร่างกายจะได้ไม่แข็งทื่อ"

นิสัยพยาบาลชายดีมาก แล้วเรียนรู้อย่างตั้งใจ

ทั้งสองทำการกดจุดบนร่างกายเหยียนยวน แม้แต่เท้าของเขาก็ไม่เว้น

ลั่วจวินหังอดเงยหน้าขึ้นไม่ได้ เห็นน้องเล็กจับเท้าเหยียนยวนแล้วสอนกดจุด จึงสังเกตปฏิกิริยาของเหยียนยวน

เขานึกถึงเมื่อก่อนที่ทำภารกิจ เข้าไปในคลับ มีผู้หญิงชอบเหยียนยวน แล้วเอาแต่แนบติดเขา มือเพิ่งแตะเสื้อผ้าเขา ก็โดนเขาถีบกระเด็นไปแล้ว

ตอนนี้เขานอนนิ่งๆอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่ารับรู้ความจั๊กจี้บนตัวได้หรือเปล่า

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เขาตื่นไม่ได้ โดนน้องสาวเขา"ลวนลาม"แบบนี้ คงต้องถีบกระเด็นลงทะเลไปเป็นอาหารปลานานแล้ว

"กี่จุดนี้แหละ จำได้หรือยัง? สอนเยอะไปนายอาจจะจำไม่หมด เดี๋ยวครั้งหน้าฉันกลับมาค่อยสอนนายอีก"

หนานซ่งดูพยาบาลชายกดจุด ค่อยพยักหน้าอย่างวางใจ จากนั้นจึงไปล้างมือ

ตอนที่ออกมา เธอนึกถึงของบางอย่าง จึงเอากระต่ายน้อยสีขาวออกมาจากกระเป๋า

ลั่วจวินหังยกดวงตาสีฟ้าขึ้นมา "นี่คืออะไร?"

"กล่องดนตรีกระต่ายค่ะ"

หนานซ่งเปิดโทรศัพท์ แล้วกดๆไปสักพัก กระต่ายน้อยจึงส่งเสียงดนตรีเบาๆ เสียงน่าฟังมาก

เธอกดไปด้วย แล้วเอ่ยว่า "หนูกลัวพวกพี่จะเบื่อ เลยทำกล่องดนตรีมาให้ เอาไว้ฟังเพลง ฟังละครพูดตลกอะไรพวกนี้ค่ะ”

ขณะพูด เธอจึงเปลี่ยนเป็นละครพูดตลก มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น "เอาล่ะวันนี้ ผมกับลูกชายของผมยวี๋เชียนจะพูดตลกให้ทุกท่านฟัง……"

"นี่คุณรอก่อน คุณพูดให้เคลียร์ ผมคือใคร”

"ลูกชายผมไง"

"ไสหัวไป!"

……

ลั่วจวินหังเลิกคิ้ว "นี่เลยละครพูดตลก"

"ใช่ค่ะ"

หนานซ่งเอ่ย "คุณยวี๋เชียนคนนั้น ก็คือฮองเฮาละครพูดตลก สูบบุหรี่ดื่มเหล้าเหมือนพี่เลย อ้อ เขายังทำผมด้วย"

ลั่วจวินหัวถามอย่างจริงจัง "ทำไมถึงเรียกเขาว่าฮองเฮาละครพูดตลก?"

"เพราะคู่ของเขาคือฮ่องเต้แห่งละครพูดตลกไงคะ"

หนานซ่งพูดพรวดออกมา

ลั่วจวินหังเลิกคิ้ว "พวกเขาสองคน เหมือนเจ้าสี่กับเฉิงเซี่ยน เป็นแฟนกัน?"

หนานซ่งอึ้ง มองสีหน้าที่จริงจังของพี่ใหญ่ แล้วหลุดขำ "ไม่ใช่ค่ะ นี่เป็นแค่มุกตลก คนเขามีภรรยา แล้วมีลูกด้วย"

ลั่วจวินหังไม่เข้าใจว่าอะไรคือมุกตลก รู้สึกว่าน้องสาวเอาแต่พูดบลาๆ ดูดื้อมาก

หนานซ่งติดตั้งกล่องดนตรี แล้วพูดกับพี่ใหญ่ว่า "อันนี้หนูบังคับทางไกลได้ ถ้าเห็นว่าพวกพี่เบื่อกันหนูก็จะเปิดให้ฟัง อยากฟังอะไรก็บอกหนูได้เลยค่ะ"

ลั่วจวินหังเอ่ย "แค่เธออย่าให้มันน่ารำคาญก็พอแล้ว"

"ไม่หรอกค่ะ"

หนานซ่งทำกล่องดนตรีเสร็จ พยาบาลชายก็เช็ดตัวให้เหยียนยวน แล้วยกกะละมังออกไป

"พี่ใหญ่"

หนานซ่งก้มหน้าพูด "พรุ่งนี้วันไหว้พระจันทร์แล้ว วันมะรืนหนูก็จะไปเมืองเป่ย ไปรับตำแหน่งประธานบริษัทยวี่กรุ๊ป"

ลั่วจวินหังมองเธอ แล้วตอบ"อื้อ"เสียงเบา

พอตอบ"อื้อ"แล้ว ก็ไม่พูดอะไรอีกเลย

หนานซ่งเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีดำสนิทมองลั่วจวินหัง "พี่ใหญ่ พี่ไม่ด่าหนูเหรอคะ?"

"ทำไมต้องด่าเธอ?"

หนานซ่งแสดงสีหน้าตกใจ "พี่ไม่ห้ามหนู?"

ลั่วจวินหัง "ห้ามได้เลย?"

"ใครให้พี่แต่งตัวเป็นคิงคองล่ะ ยังวิ่งมาหลอกฉันอีก"

หนานซ่งก็เพิ่งตั้งสติได้ ความง่วงหายไปเพราะพี่เล็ก แล้ววิญญาณก็เกือบหลุดออกจากร่าง

ไป๋ลู่ยวี๋ใส่ชุดจนเหงื่อไหล่เต็มหน้าผาก แล้วพูดว่า "เธอกลับมาสักที ถ้ายังไม่กลับมาอีกห้องครัวคงโดนพวกเขาระเบิดแน่น"

หนานซ่งเดินตามพี่เล็กไปที่ห้องครัวอย่างสงสัย แล้วมีควันฟุ้งกระจายออกมา

ในห้องครับ พวกพี่ๆพี่สะใภ้อยู่กันครบ ยืนล้อมกระดาษไม้ ทั้งมือ ทั้งหน้ามีแต่แป้ง แล้วบนกระดาษไม้ก็มีของก้อนหนึ่ง คือ……เกี๊ยว???

"น้องหกกลับมาแล้ว!"

"โอ๊ยเธอกลับมาสักที เราจะบ้าตายเพราะเกี๊ยวนี้แล้ว!"

"รีบเลย เชฟกลับมาแล้ว พวกมือสมัครเล่นถอยออกไปให้หมด ให้เชฟโชว์ฝีมือเร็ว!"

แม้แต่เสื้อผ้าหนานซ่งก็ไม่ได้เปลี่ยน โดนบังคับใส่ผ้ากันเปื้อน จากนั้นก็ล้างมืออย่างงงๆ แล้วโดนพาตัวไปหน้ากระดาษไม้ แล้วไปห่อเกี๊ยว

แล้วยังต้องรับผิดชอบสอนพวกเขาห่อเกี๊ยวด้วย

โดนสั่งการอย่างขัดขืนไม่ได้

ตอนที่เอาเกี๊ยวลงหม้อ หนานซ่งค่อยรู้สึกถึงความผิดปกติ "วันไหว้พระจันทร์ควรกินขนมไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงห่อเกี๊ยวกันล่ะ?"

"ทุกคนทำขนมไหว้พระจันทร์ไม่เป็น เกี๊ยวง่ายกว่า ทำอะไรเป็นก็กินอะไรนั่นแหละ" จี้อวิ๋นเอ่ย

หนานซ่งหัวเราะพวกเขา "พวกพี่ห่อเป็นรูปร่างแบบนี้ ยังพูดว่าง่ายอีกเหรอคะ?"

"อะไรกัน"

เฉวียนเยี่ยเชียนเอ่ย "พวกพี่อยากกินเกี๊ยว เธอมีปัญหาเหรอ?"

"……"

หนานซ่ง "ไม่กล้าค่ะ"

"นี่สิเด็กดี น้องหก เร็วหน่อย พวกพี่หิวแล้ว!"

ต่อหน้าลั่วโยว เฉวียนเยี่ยเชียนวางมาดเป็นพี่ชายสุดขรึมมาก

ลั่วโยวขยับไปใกล้ "พี่เธอกำลังวางมาดอยู่ ไม่ต้องสนใจเขา เดี๋ยวฉันช่วยเธอจัดการเขาเอง"

"?"

หนานซ่งสำรวจน้ำเสียงลั่วโยว แล้วหันไปมองเธอ "พวกเธอสองคน คืนดีกันแล้ว?"