สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 374

ใบหน้าที่ทั้งสวยทั้งหล่อของลั่วโยวแดงเถือก เหมือนดอกกุหลาบที่เบ่งบานอย่างนั้น

เธอพยักหน้า "เขามาสารภาพรักกับฉัน แล้วฉันก็ตกลง"

"ยินดีด้วยนะ"

แววตาหนานซ่งมีความเซอร์ไพรส์ เธอคิดว่าพี่สองคงต้องตามจีบเป็นสิบปี เพราะสภาพครอบครัวของทั้งสองนั้นแตกต่างกันมาก

เอาเกี๊ยวลงหม้อ แล้วปิดฝา หนานซ่งจึงมีความอยากรู้อยากเห็น "พี่สองฉันทำอะไร ถึงทำให้ผู้หญิงซื่อตรงอย่างเธอหวั่นไหวได้?"

"อะไรกัน เธอนั่นแหละผู้หญิงซื่อตรง"

ลั่วโยวพูดบ่น แล้วตอบอย่างเขินอาย "ก็ไม่ได้ทำอะไร ฉันไม่ใช่ไม่ชอบเขา แต่เพราะครอบครัวเราไม่เห็นด้วย เลยทำให้ฉันกังวล แต่คนที่ฉันชอบคือเขา จึงยอมรับทุกอย่างของเขา แล้วก็ครอบครัวเขาได้ เราเผชิญหน้าด้วยกัน ต้องแก้ไขได้แน่นอน เขากล้าหาญขนาดนั้น ฉันก็จะยอมแพ้ไม่ได้ ห้ามแพ้เขา"

เธอซื่อสัตย์และซื่อตรงกับความรัก จึงทำให้หนานซ่งมองเห็นตัวเองในอดีต

ลั่วโยวก้มหน้า "ความจริง การจากไปของยวี่จิ้นเหวิมีผลกระทบกับฉันมาก ชีวิตของเรา ช่างสั้นเหลือเกิน ฉันทำงานนี้อีก ต้องใช้ชีวิตอย่างเสี่ยงตาย ใครจะรู้ว่าจะรอดถึงเมื่อไหร่ล่ะ? งั้นก็รีบคว้าความสุขไว้ รอดถึงวันไหนก็วันนั้นแหละ"

หนานซ่งยิ้มอย่างขมขื่น "ใครว่าไม่ใช่ล่ะ"

"เสี่ยวซ่ง"

ลั่วโยวกอดหนานซ่งจากข้างหลัง แล้ววางคางลงที่ไหล่เธอ "ยวี่จิ้นเหวินต้องอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีแน่นอน เราก็ด้วย"

"ฉันรู้"

หนานซ่งเอ่ยเสียงเบา "ฉันจะมีชีวิตดีๆ ไม่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเอง"

มีบทละครในทีวีเคยพูดว่า "เกิดมาบนโลกนี้ เดิมทีก็ต้องใช้ชีวิตดีๆอยู่แล้ว"

……

ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน เฉวียนเยี่ยเชียนที่อยู่ไกลๆเห็นพวกเธอสองคนกอดกัน ตาจึงโตทันที "นี่นี่นี่ ทำอะไรน่ะ!"

เขาเดินตรงไป แล้วดึงลั่วโยวออกมาจากหนานซ่ง แล้วดึงมาข้างตัวเอง

"กอดกันทำไมเนี่ย?"

เขาทำหน้าไม่พอใจ ไม่กล้าดุภรรยา แต่กล้าดุน้องสาว "ใครอนุญาตให้เธอกอดแฟนพี่?"

เขาเองยังได้กอดไปแค่ไม่กี่ครั้งเอง

หนานซ่งมองพี่สองที่หึงหวงอย่างหมดคำพูด "โยวโยวเป็นเพื่อนรักหนู เราแค่กอดกันแล้วทำไมคะ?"

"ต่อไปห้ามกอด"

เฉวียนเยี่ยเชียนดึงลั่วโยวเข้ามาในอ้อมกอด "นี่เป็นของพี่ ไม่ยืมให้คนอื่น"

หนานซ่ง "……"

ปัญญาอ่อน

ใบหน้าลั่วโยวแนบอยู่ที่หน้าอกเฉวียนเยี่ยเชียน แล้วยิ้ม "งั้นฉันเป็นคนกอดเสี่ยวซ่งก็ได้"

"แบบนี้ก็ไม่ได้"

เฉวียนเยี่ยเชียนก้มมองลั่วโยว "ห้ามกอดน้องฉัน จะกอดก็กอดฉันนี่"

โอ๊ยยยยยย

ทุกคนส่งเสียง"อี๋~~~"รังเกียจ เหม็นความรักชะมัด ทนไม่ไหวจริงๆ

หนานซ่งมาช่วยได้ทันพอดี เกี๊ยวของคืนนี้จึงรับประทานได้

เกี๊ยวไปเสิร์ฟบนโต๊ะทีละจาน หนานซ่งก็เข้าครัวทำอาหารอย่างอื่น อาหารในวันไหว้พระจันทร์จึงเต็มโต๊ะ แล้ววันนี้ก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันด้วย

พี่สองเฉวียนเยี่ยเชียนกับแฟนสาวลั่วโยว พี่สามเฮ่อเซินกับพี่สะใภ้สามซูอิง พี่สี่จี้อวิ๋นกับพี่เฉิงเซี่ยน น้องสามหนานหลินกับว่าที่น้องเขยกู้เหิง ทุกคนมาเป็นคู่ๆกัน

ส่วนพี่ใหญ่ลั่วจวินหัง พี่เล็กไป๋ลู่ยวี๋แล้วก็หนานซ่ง ก็เป็นแก๊งสามคนคนโสด

อ้อ แล้วยังมีตาแก่โสดอย่างหนานซานไฉด้วย

ไป๋ลู่ยวี๋มองคู่รักที่ป้อนซึ่งกันแล้วกัน ก็อดสบถคำหยาบไม่ได้ "ผมก็อยากมีแฟน! ไม่อยากเป็นก้านขวางคอแบบนี้แล้ว!"

หนานซ่งกำลังคีบเกี๊ยวที่กินไม่หมดไปที่จานพี่ใหญ่ แล้วพูดว่า "พี่ชายตระกูลไป๋ก็ให้นายไปดูตัวไม่ใช่เหรอ ไม่ถูกใจเลยเหรอ?"

"ไม่ดีกว่า พวกคุณหนูพวกนั้น เอาแต่ใจมาก ฉันปรนนิบัติไม่ไหวหรอก"

ไป๋ลู่ยวี๋เอ่ย "งั้นเดี๋ยวฉันไปหากับเธอที่เมืองเป่ยไหม? ยังไงเธอก็ต้องไปเมืองเป่ย ฉันอยู่เมืองหนานคนเดียวก็น่าเบื่อ ไปอยู่กับเธอดีกว่า"

"อยู่กับฉัน?" หนานซ่งไม่เชื่อ "พี่เล็กอยากไปมั่วสุมกับเจียหางเจ๋ออวี่มากกว่า"

"มั่วสุมอะไรกัน ไม่น่าฟังเลย พวกเราคือพี่น้องเพื่อนรักกันต่างหาก"

ไป๋ลู่ยวี๋พูดอย่างจริงจัง