สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 444

เหตุการณ์เล็กน้อยนี้ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อการทานอาหารของพวกเขา

อย่างน้อยก็ไม่ส่งผลกระทบต่อฟู่ยวี่

ตามคำร้องขอของพวกเขา หนานซ่งลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง หลังจากที่ฟู่ยวี่ได้กินเขาก็น้ำลายสอในทันที เขากินอย่างเอร็ดอร่อย

เขาใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่มาไว้ในชามของตัวเอง เขาค่อยๆลิ้มรสและเอ่ยกับหนานซ่ง "ไม่ได้การ ไม่ได้การแล้ว ทุกครั้งที่ฉันกินอาหารของเธอ ฉันล่ะอยากจะแต่งงานกับเธอและพาตัวเธอไปไว้ที่บ้านฉันจริงๆ!"

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ขอโทษด้วย แกไม่ได้โชคดีขนาดนั้น"

เขาหยิบชามของหนานซ่งมาและใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่ไปครึ่งชามเพื่อเลี่ยงไม่ให้เด็กอย่างฟู่ยวี่ได้กิน

"อย่าพูดให้มากไป ตราบใดที่พวกคุณยังไม่มีประกาศแต่งงาน ฉันก็มีโอกาสอยู่"

ฟู่ยวี่มีความมั่นใจมากเกินร้อย เขามองไปทางหนานซ่งและเลิกคิ้ว "หนุ่มหล่อวัยสามสิบที่มีอาชีพและธุรกิจที่มั่นคง เธอคิดว่าฉันเป็นไง?"

"ก็ไม่เป็นไง"

หนานซ่งเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้าเขา "ความหล่อของนายเทียบไม่ได้กับหางหมา"

"......."

สีหน้าของฟู่ยวี่ทรุดลงทันใด

ยวี่จิ้นเหวินยิ้ม เขาวางชามลงตรงหน้าหนานซ่งและยกนิ้วให้กับเธอ

เมื่อมองไปที่คนสองคนที่นั่งตรงข้ามกัน ฟู่ยวี่ก็พึมพำ "ได้ ตอนนี้พวกคุณมันมีความรักกันแล้วเลยมาพลอดรักกันต่อหน้าฉัน รังแกคนโดดเดี่ยวอย่างฉันใช่ไหม? อย่าให้มันเกินไปนักนะ รอให้คุณชายน้อยมีแฟนในสักวัน ฉันจะเอามาอวดทุกวัน อวดจนพวกคุณสะอิดสะเอียนกินข้าวกันไม่ลงไปเลย!"

เขาพูดโอ้อวดเสียงดัง

"พอเถอะ จนตอนนี้ก็ยังเป็นชายแก่ที่มีความรักเหมือนกับเด็กเล่นพ่อแม่ลูก แกอย่ามาพูดจารุนแรงแบบนี้เลย"

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยแทงใจเขาอย่างไร้ความปราณี "แกก็ชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนที่โดดเด่นในความรัก เป็นความฝันของหญิงสาวนับล้านคน จนตอนนี้เคยคบใครเกินหนึ่งเดือนหรือยัง?"

"ฉัน..." ฟู่ยวี่หมดคำจะพูด

หนานซ่งเงยหน้ามองเขา "ฝันของหญิงสาวนับล้าน? นาย? หญิงสาวนับล้านนั่นป่วยทางจิตแล้วหรือเปล่า?"

"เธอ..." ฟู่ยวี่ต้องการจะทุบตีคน

ยวี่จิ้นเหวินสวมถุงมือและปอกเปลือกกุ้งแล้ววางลงในชามของหนานซ่ง เขายิ้มและเอ่ย " 'ความฝันของหญิงสาวนับล้าน' นั่นเป็นฉายาที่เขาตั้งให้ตัวเอง ขำแทบตาย โดนกลุ่มพี่น้องหัวเราะเยาะด้วย"

หนานซ่งหัวเราะออกมา 'ฮ่าๆๆ' เธอเข้าร่วมกลุ่มหัวเราะเยาะด้วย "หรือว่า 'ปลาแห้งตัวน้อย' ดูน่าฟังกว่าคะ? คุณชายตัวน้อย"

ฟู่ยวี่ทนไม่ไหวแล้ว เขาส่งเสียง 'เพียะ'

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินเงยหน้ามองเขา มองดูว่าเขาต้องการจะทำอะไร

"ใครตัวน้อย? ฉันกับไอยวี่ก็โตพอๆกัน!"

"........"

ยวี่จิ้นเหวินกระแอม

"แกจะกระแอมทำไม เราเคยมาเทียบกันในโรงอาบน้ำ แกลืมเหรอ?"

ฟู่ยวี่ยังไม่ยอมหยุด "เหล่าพี่น้องสามารถเป็นพยานได้ พวกเราสองคนใหญ่ที่สุดในทีม! ไม่ว่าจะความกว้าง ความยาว ฉันก็ไม่แพ้แก โอเคไหม? ใครกลัว ใคร!"

"หุบปากซะแก!"

ยวี่จิ้นเหวินขว้างกุ้งใส่หน้าฟู่ยวี่ และทั้งสองคนก็ตะลุมบอนกัน

"...." หนานซ่งที่อยู่ด้านข้างก็ไม่ได้ใส่ใจมองและฟังพวกเขาอีกต่อไป

หลังจากการทานอาหารที่ชุลมุนจบลง

ทั้งสามก็ดื่มไวน์ข้าวด้วย

หลังจากดื่มไวน์ไปแล้วสามรอบ ผู้จัดการก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามาแล้วบอกว่า "ประธานหนาน มีสาวๆบอกว่าเป็นแฟนคลับคุณ อยากจะขอลายเซ็น"

แฟนคลับ?

หนานซ่งผงะ เธอมีแฟนคลับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

"อืม ให้พวกเธอเข้ามาเถอะ"

ประตูที่ปิดไม่สนิทก็ถูกกลุ่มคนจำนวนหนึ่งผลักเข้ามา ทั้งหมดล้วนเป็นหญิงสาว ภายในมือถือสมุดโน๊ต บางคนมีโปสเตอร์ บางคนถือรูปภาพ

พวกเธอเอ่ยเสียงเบาด้วยใบหน้าที่เขินอาย "สวัสดีค่ะน้องเล็ก พวกเราคือแฟนคลับของคุณ รบกวนขอลายเซ็นหน่อยจะได้ไหมคะ?"