สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 443

ภายในจิตใจของโจ๋เซวียนนั้นสะเสือนใจเป็นอย่างมาก ราวกับฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆ เธอตกตะลึงเป็นอย่างมาก

ก็ตอนนั้นเธอไปเข้าร่วมพิธีงานศพของยวี่จิ้นเหวินนี่ เขาจะไม่ตายได้ไงกัน?

เขายังคงยืนอยู่อย่างปกติ

ใบหน้าของยวี่จิ้นเหวิน เธอนั้นคุ้นเคยมาก เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะจำผิด ไม่มีทางที่จะเป็นคนอื่นไปได้หรอก!

เป็นเขา เป็นเขาจริงๆ!

"พี่จิ้น...."

โจ๋เซวียนตะโกนเรียกและกำลังจะวิ่งไปหายวี่จิ้นเหวิน แต่กลับโดนหญิงสาวที่กำลังขุ่นเคืองคว้าเอาไว้

"เธอจะไปไหน? เรื่องยังไม่เคลียร์เลยนะอย่าเพิ่งหนีสิ อยู่เคลียร์กันก่อน!" ผู้หญิงเมืองหนานขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ฉุนเฉียว

โจ๋เซวียนยังคงจ้องไปทางยวี่จิ้นเหวินอย่างกระตือรือร้น แต่ยวี่จิ้นเหวินนั้นไม่ได้เห็นเธอเลยแม้แต่น้อย

เขาให้ความสนใจเพียงแค่หนานซ่ง ราวกับว่าโลกทั้งใบของเขานั้นสามารถมองเห็นได้เพียงแค่หนานซ่งคนเดียวเท่านั้น

"เสี่ยวซ่ง" เขาเอ่ยเรียกเบาๆ "มีอะไรให้ช่วยไหม?"

หนานซ่งหันกลับไป "ไม่ต้องหรอก พวกนายเข้าไปก่อนเลย"

ยวี่จิ้นเหวินเชื่อฟังคำพูดของเธอ เขาพาฟู่ยวี่เข้าไปด้านใน ในสถานที่ของเธอ เธอไม่ทุกข์ใจได้อย่างไร

ถ้าหากเขาอยู่ อาจจะเพิ่มปัญหาให้มากขึ้นเสียเปล่า

สิ่งที่สำคัญก็คือเขาไม่อยากให้หนานซ่งต้องทุกข์ใจ

โจ๋เซวียนมองยวี่จิ้นเหวินเดินเข้าไปด้านในโดยไม่หันกลับมามอง เธอแทบทนไม่ไหวที่จะตะโกนเรียก 'พี่จิ้น' หนานซ่งเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

"ประธานจิน เลขาของคุณนี่ ไม่ใช่ว่าเข้าใจอะไรได้ดีหรือ"

จินต้ากังกำลังสงสัยว่าโจ๋เซวียนองคนอื่นอย่างกระตือรือร้นและเรียกเขาว่า 'พี่' ภายในใจรู้สึกอารมณ์เสีย เมื่อได้ยินหนานซ่งเอ่ยเช่นนั้นใบหน้าของเขาก็ยิ่งลำบากใจมากยิ่งขึ้น

เขาดึงโจ๋เซวียนไว้ในทันทีและดุเธอว่า "เธอทำตัวดีๆหน่อย! อย่าทำให้ฉันขายหน้าในที่สาธารณะ!"

โจ๋เซวียนตัวสั่นทันทีเมื่อโดนดุ อย่างไรก็ตามเขาเป็นทองคำของเธอในตอนนี้ เธอไม่อาจจะยั่วยุเขาได้

หญิงสาวที่ขุ่นเคืองเอ่ยว่า "กลายเป็นว่ามันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับเลขา แล้วทำไมเมื่อกี้พูดว่า 'สามี' ได้อย่างเต็มปากเต็มคำขนาดนั้น ดูเหมือนว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่เปิดเผย"

แฟนหนุ่มที่อยู่ด้านข้างปรามเธอ "เธออย่า..."

"ทำไมล่ะ ฉันพูดผิดหรือไง? มันก็ใช่ป่ะ!"

ใบหน้าของโจ๋เซวียนนั้นโกรธเคืองในทันที เธอโกรธจนเธอตัวสั่นไปทั้งตัว โดยเฉพาะต่อหน้าหนานซ่ง เธอไม่อาจรักษาภาพลักษณ์ของเธอไว้ได้

"แกพูดบ้าอะไร! เขาคือแฟนของฉัน ฉันเรียกเขาว่า 'สามี' แล้วทำไม?"

โจ๋เซวียนคว้าแขนของจินต้ากังไว้ ราวกับว่าจะเปิดเผยให้ทุกคนได้เห็น

อย่างไรก็ตาม ลูกค้าที่อยู่ด้านหลังจินต้ากังนั้นปิดปากและกระแอมเบาๆ แสดงให้เห็นว่าการได้มองดูความตื่นเต้นไม่ได้เป็นปัญหา เขาเข้าใจกันและกันโดยไม่ต้องพูด

สภาพแวดล้อมทางสังคมที่ไม่อาจยอมรับระหว่างเจ้านายและเลขา ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

คุณนาย พวกเขาได้เห็นแล้ว

"โอ้ แฟน" หนานซ่งพยักหน้าตอบรับ "ประธานจินไม่ยักรู้ว่าคุณแต่งงานอีกครั้ง ไม่บอกฉันสักคำ ฉันไม่ได้ให้คนตระเตรียมของขวัญให้เลย"

"เปล่า เปล่าเลย เปล่า..."

จินต้ากังปฏิเสธทันควัน เขาปัดมือของโจ๋เซวียนออกด้วยสีหน้าอึดอัดใจ "คุณอย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเธอเลย ถ้าภรรยาของผมรู้เข้า เธอเอาผมตายแน่ๆ"

เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถชี้ชัดได้ว่าโจ๋เซวียนคือ ภรรยาน้อย

คนที่กำลังต่อแถวต่างก็มองมาทางโจ๋เซวียนและกระซิบกระซาบกัน แววตาเต็มไปด้วยการดูถูกและต่างก็พูดถึงเรื่องของเธอ

"ฉันว่าแล้วว่ากะหรี่แน่ แค่ดูก็รู้แล้ว แหมช่างกล้า"

"เธอยังทำตัวเป็นคนคลั่งรักอยู่เลย บอกว่าจะอะไรเซอร์ไพรส์สามี ที่แท้ก็เป็นเพียงเลขาหญิงที่เจ้านายส่งมาให้ต่อคิวให้ โอ๊ย ขำจะตายชัก"