สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 459

"กรี๊ด--”

ผู้คนในห้องโถงต่างพากันกรีดร้องด้วยความตกใจ

ทันทีที่สีน้ำมันสาดออกไป ทุกคนก็หลีกหนี ยวี่จิ้นเหวินและหนานซ่งรีบวิ่งเข้าไป

ถังสีถูกสาดไปทิศทางของซูอิง เฮ่อเซินไม่สามารถช่วยเธอได้ทัน ทำได้เพียงใช้ร่างกายของเขาบังสีที่จะสาดใส่ตัวเธอ

หลังของเฮ่อเซินเต็มไปด้วยสี แดงราวกับสีเลือด น่าสยดสยอง

ยวี่จิ้นเหวินรีบวิ่งเข้าไปห้ามคนทำความสะอาด หนานซ่งรีบเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา จับคนทำคุกเข่าลงกับพื้น

ผู้ก่อเหตุเป็นคนแก่ผมหงอก ขณะที่ถูกกดทับบนพื้น ยังคงปากดีพ่นคำออกมาไม่หยุด "ฉันคือ XXX, กัวเหยาเหยา ไอ่คนเนรคุณ มึงทำให้กูกลายเป็นแบบนี้ กูจะเอามึงให้ตาย! ดาราชื่อดังอะไร กูจะทำลายชื่อเสียงมึง ฉันXXX...”

ซูอิงถอดเสื้อคลุมข้างนอกของเฮ่อเซินออก ร่างกายของเธอแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงนี้

เธอค่อยๆหันสายตาไปมอง และเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวและน่าเกลียด

ใบหน้าที่ทำให้เธอเกลียดมากและแม้แต่ในฝันก็อยากจะฆ่าเขาให้ตาย!

ทุกคนสับสน “เขากำลังด่าใคร?”

“กัวเหยาเหยาคือใคร? ใครคือกัวเหยาเหยา”

“จำผิดคนหรือเปล่า…ทีมงานของเรามีนักแสดงชื่อ 'กัวเหยาเหยา' ไหม?”

มีเสียงถกเถียงดังขึ้น แต่หนานซ่งและเฮ่อเซินตะลึงเมื่อได้ยินชื่อนี้

กัวเหยาเหยาเป็นชื่อเก่าของ ซูอิง

ผู้ชายคนนี้คือ...กัวไฮว พ่อบุญธรรมของซูอิงที่อยู่ในคุก? !

***

ลั่วอินและหนานหนิงซงก็มาร่วมสนุกในงานเลี้ยงฉลองวันนี้

แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ แต่พวกเขากำลังพูดคุยกับผู้กำกับหลินเจวี๋ยและสไตลิสต์กู้ฟางอยู่ในห้อง

เมื่อเพื่อนเก่าพบกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีคำพูดไม่รู้จบ บรรยากาศอบอุ่นมาก

ประตูห้องถูกผลักออก ผู้ช่วยของหลินเจวี๋ยกล่าวว่า: "ผู้กำกับ มีบางอย่างเกิดขึ้นข้างนอก มีคนสาดสีใส่อาจารย์เสี่ยวซู "

ทันทีที่ลั่วอินออกมาจากห้อง ก็เห็นกัวไฮวถูกปิดปาก กำลังถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาตัวออกไป พนักงานทำความสะอาดเข้ามาพร้อมกับไม้ถูพื้นเพื่อทำความสะอาด

งานเลี้ยงพังหมดแล้ว ทั้งห้องจัดเลี้ยงเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดง

บนตัวของเฮ่อเซินและยวี่จิ้นเหวินมีสีน้ำมันไม่น้อย ซูอิงและหนานซ่งก็เช่นกัน

"เกิดอะไรขึ้น?"

ลั่วอินและหนานหนิงซงไม่ได้ออกไป หลินเจวี๋ยและกู้ฟางออกไปถาม ซ่งเซียวที่อยู่ข้างๆตอบว่า “เขาเป็นคนบ้า จำผิดคน”

งานเลี้ยงฉลองถูกก่อกวน แต่โชคดีที่มันไม่ก่อให้เกิดผลกระทบร้ายแรง

พนักงานได้ทำความสะอาดที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิม ทุกคนกลับมากินและดื่ม ราวกับเป็นความเข้าใจผิด

อย่างไรก็ตาม ทุกคนรู้ดีอยู่ในใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด

แต่ในวงการนี้ การรู้มากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี

ใบหน้าของซูอิงซีดราวกับกระดาษ หนานซ่งพาเธอเข้าไปในห้อง เฮ่อเซินและยวี่จิ้นเหวินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้อง ลั่วอินก็ตรวจสอบร่างกายของซูอิง เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอก็สงบลงเล็กน้อยและถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ซูอิงสงบลงเล็กน้อย ยกมุมริมฝีปากของเธอขึ้น"ฉันไม่เป็นไรค่ะแม่ ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง”

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว นั่งลงแล้วดื่มน้ำก่อน"