สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 460

ในห้องน้ำ ใต้ก๊อกน้ำ หนานซ่งกำลังล้างมืออยู่

เลือดผสมไปกับน้ำ แล้วไหลลงไปจากนิ้วมือเธอ แต่สีหน้าเธอกลับนิ่งเฉย แค่แววตาแฝงไปด้วยความอาฆาต

ยวี่จิ้นเหวินดึงกระดาษทิชชู แล้วเดินไปตรงหน้าเธอ เห็นฝ่ามือที่แดงเถือกของเธอ จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย

"คนชั่วแบบนั้น ไม่คู่ควรพอที่เธอจะลงมือเอง"

"ไม่ลงมือเอง ก็ไม่สะใจสิ!"

น้ำเสียงหนานซ่งเยือกเย็น รับทิชชูมาจากยวี่จิ้นเหวินแล้วเช็ดมือ จากนั้นก็โยนไปที่ถังขยะ พร้อมเงยหน้าถามเขา "มีบุหรี่ไหม?"

ตอนนี้อารมณ์เธอร้อนมาก รู้สึกเหมือนภูเขาไฟกำลังจะระเบิด

เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่ยวี่จิ้นเหวิน เธอคงขย้ำกัวไฮวให้ตายไปแล้ว!

หนานซ่งเกลียดคนแบบนั้นที่สุด ใครกล้าทำร้ายคนในครอบครัวเธอ งั้นเธอก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่นอน

ยวี่จิ้นเหวินเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เป็นชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ดูหล่อเข้มอย่างบอกไม่ถูก ถ้าใส่แว่นอีก คงเหมือนมาเฟีย

เขาคลำหาในกระเป๋าเสื้อ หนานซ่งยื่นมือรอบุหรี่แล้ว แต่ในฝ่ามือกลับมีขนมแทน

แล้วยังเป็นขนมรสนมตรากระต่ายอีก

"……"

หนานซ่งทำหน้าสงสัย "นี่คืออะไร?"

"ขนม" ยวี่จิ้นเหวินตอบอย่างจริงจัง

หนานซ่งเกือบจะปาขนมใส่หน้าเขา หัวร้อนขึ้นมาทันที "ฉันจะไม่รู้เหรอว่านี่คือขนม? ฉันจะถามนายว่า บุหรี่ล่ะ?"

"ไม่ได้เอาบุหรี่มาด้วย มีแต่ขนม" ยวี่จิ้นเหวินเม้มปาก

"ฉันไม่เชื่อ!"

หนานซ่งคาบขนมไว้ แล้วลงมือกับยวี่จิ้นเหวิน พอคลำหาทุกกระเป๋าบนตัวเขา ก็หาบุหรี่ไม่เจอเลย

ยวี่จิ้นเหวินโดนเธอจับจนเกือบจะมีปฏิกิริยา แค่กล้าหลบหลีกเบาๆ "ไม่ได้พกมาจริงๆ อยู่ในกระเป๋าเสื้ออีกตัว"

หนานซ่งคาบขนมไว้ แล้วมองเขาตาขวางอย่างไม่พอใจ

เธอเอาขนมลงมาจากปาก "งั้นทำไมนายไม่ลืมขนมนี่ด้วยล่ะ? ผู้ชายทั้งคนกลับพกขนม มันเข้ากันเหรอ?"

ถึงแม้ปากจะพูดบ่น แต่หนานซ่งก็แกะกระดาษขนมออก แล้วยัดเข้าปากไปแล้ว

"หวานไหม?" ยวี่จิ้นเหวินมองเธอ แล้วยิ้มอ่อน

เธอน้ำตาลในเลือดต่ำ เขาจึงพกขนมหวานติดตัวตลอด กลัวว่าถ้าถึงเวลาจะหาซื้อยาก

หนานซ่งชอบกินขนมรสนม รู้สึกหวานไปทั่วปาก "พอใช้ได้"

ถึงแม้ไม่มีบุหรี่ แต่มีขนมปลอบใจ อารมณ์ร้อนในใจก็หายไปไม่น้อยแล้ว

ตอนที่หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินกลับไป เฮ่อเซินก็พาซูอิงออกมาจากห้อง แล้วกลับไปเจอทุกคนที่ห้องโถงแล้ว

หนึ่งคือไม่อยากทำให้ทุกคนหมดอารมณ์ สองคือถ้ากลับไปก่อนในเวลาแบบนี้ จะทำให้คนอื่นสงสัยง่าย

กว่าซูอิงจะมีทุกวันนี้ได้ คงไม่อยากให้พ่อบุญธรรมมาทำลายอารมณ์ตัวเอง แล้วก็อนาคตตัวเองด้วย

ถึงแม้จะเกิดเหตุการณ์เล็กๆขึ้นในงานเลี้ยง แต่สุดท้ายก็จบลงอย่างราบรื่น

สตาฟในกองถ่ายส่วนใหญ่ก็เป็นพนักงานของบริษัทหนานซิง รู้กฎกันดี ไม่มีทางเอาไปซุบซิบ ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อก่อนอาจจะยังมีคนในวงการที่รังแกซูอิง แต่ตอนนี้เธอเป็นคุณหญิงเฮ่อ มีเฮ่อเซินคอยปกป้อง จึงไม่มีใครกล้ารังแกเธออีก

ระหว่างทางที่กลับไป ลั่วอินถามหนานซ่ง "ลูกทำอะไรกัวไฮว?"

"ไม่ทำอะไรค่ะ แค่กระทืบ แล้วปล่อยไป"

เสียงหนานซ่งนิ่งเฉย แววตาก็เย็นชา "หนูอยากรอดูว่าเขาเป็นคนมาหาถึงที่เอง หรือว่าเบื้องหลังมีคนบงการอยู่"

"อื้อ" ลั่วอินพยักหน้า แล้วหันมองหนานซ่ง "ไม่เลวเลยนี่ ตอนนี้ใช้สมองเป็นแล้ว ไม่วู่วามเหมือนเมื่อก่อน"