สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 462

"ขอโทษ ขอโทษ……"

ในซุ่ยอวินบาร์ ฟู่ยวี่สำลักเหล้าไปเต็มหน้ายวี่จิ้นเหวิน กลัวโดนขย้ำ จึงรีบขอโทษ ยกมือขึ้นมาจะเช็ดให้เขา

ยวี่จิ้นเหวินตบมือเขาออก แค่จ้องเขาอย่างรังเกียจ แต่ไม่ได้ทำอย่างอื่น อาจจะเพราะอารมณ์ดี เลยไม่อยากสนใจเขา

ฟู่ยวี่มองยวี่จิ้นเหวินที่ดึงทิชชูมาเช็ดหน้า แล้วนึกย้อนสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ จึงหัวเราะเสียงดัง

"เป็นบ้าเหรอ?" ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้น แล้วมองเขาตาขวาง

ฟู่ยวี่หยุดหัวเราะไม่ได้ "ไม่ใช่ฉันจะหัวเราะแกนะเพื่อน นี่สมัยไหนแล้ว ฉันยังได้ยินคำว่าคบอีกเหรอ ฉันว่า แกกับเสี่ยวซ่งแต่งงานกันแล้วตั้งสามปี แล้วเป็นคนที่เคยหย่าด้วย เป็นเจ้าบ่าวชำนาญแล้ว ทำไมยังจะคบหาดูใจเหมือนเด็กประถมอยู่วะ?"

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา "มึงสิเด็กประถม"

"ได้ ได้ ได้ เด็กมัธยมก็ได้"

ฟู่ยวี่อดขำไม่ได้ "เด็กมัธยมตอนนี้แก่แดดจะตาย อยากจะจูบกันตั้งแต่ตอนที่สารภาพรักแล้ว แต่แกล่ะ……แค่คบกัน ยังต้องรอความเห็นฝ่ายหญิงอีก แกคิดว่านี่เป็นการเซ็นสัญญาทำธุรกิจเหรอ? ทำอะไรชักช้าอยู่ได้  แล้วพอแกสารภาพรักแล้ว เสี่ยวซ่งตอบว่ายังไง?"

ยวี่จิ้นเหวินจ้องมองเขาที่หัวเราะเยาะเย้ย ไม่อยากคุยกับเขาอีก "ไสหัวไป"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันว่าแล้ว ว่าจะให้แกไสหัวไป" ฟู่ยวี่หัวเราะจนปวดท้อง

ยวี่จิ้นเหวินหมดความอดทน จึงเตะขาออกไป "กู ให้ มึง ไส หัว ไป!"

ฟู่ยวี่โดนเตะ จึงยอมสงบปากสงบคำ "ก็ได้ ก็ได้ ไม่เยาะเย้ยแล้วก็ได้ เราก็แค่คุยกันไม่ใช่เหรอ ไหนแกลองว่ามาสิ ฉันจะได้ช่วยแกวิเคราะห์ด้วย"

ยวี่จิ้นเหวินอัดอั้นใจมาก ถึงแม้หมอนี่จะพึ่งพาไม่ได้ แต่ก็ไม่เสียหายอะไร

เขาไอเสียงเบา "เสี่ยวซ่งบอกว่า ขอเวลาคิดก่อน"

"นี่ก็หมายความว่าตกลงแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินรีบเงยหน้าขึ้นทันที แล้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ "แค่ลองคิดดู ตกลงได้ยังไง?"

"แกโง่เหรอ"

ฟู่ยวี่มองเจ้าปลาแห้งเหมือนมองคนโง่ "ผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจอยู่แล้ว ขี้อายด้วย บางทีแกก็จะฟังแค่ความหมายตรงๆไม่ได้ ต้องเข้าใจความหมายแฝงของพวกเธอด้วย อย่างเช่น สมมติอยู่บนเตียง ผู้หญิงพูดว่าอย่านะอย่านะ แต่ความจริงคือต้องการ"

เขาแอ๊บเสียง แล้วพูดเลียนแบบ

"……" ยวี่จิ้นเหวินมองเขาอย่างไม่ค่อยเชื่อ "จริงเหรอวะ?"

"แน่นอน!" ฟู่ยวี่มั่นใจมาก "อย่างเช่น พวกแกทะเลาะกัน ผู้หญิงพูดว่า ฉันจะไม่สนใจนายอีก ความจริงกำลังพูดว่า มึงรีบมาง้อกูสิ เหมือนวันนี้ที่แกสารภาพรักกับเสี่ยวซ่ง เธอไม่ได้ด่าให้ไสหัวไป งั้นก็แสดงว่าในใจเธอตกลงแล้ว"

พอฟังถึงตรงนี้ ยวี่จินเหวินค่อยเชื่อสิ่งที่ฟู่ยวี่พูด แววตาดำสนิทก็มีประกายสว่าง

"จริงเหรอวะ?"

ฟู่ยวี่ตบไหล่เขา "แกเชื่อฉัน ไม่ผิดแน่นอน! ฉันมีประสบการณ์โชกโชนนะโว้ย"

ความจริงเรื่องพวกนี้ ลั่วอินกับหนานหนิงซงเคยสอนเขาบนเกาะแล้ว ไม่ใช่แค่เอาแต่พูดเหมือนฟู่ยวี่ แต่กลับแสดงให้เขาดู สอนให้เขารู้แผนความคิดต่างๆระหว่างชายหญิง ไม่งั้นเขาก็คงไม่กล้าสารภาพรักกับหนานซ่ง พ่อหนานพูดว่า : "ตามจีบผู้หญิง ประโยคนี้สำคัญที่สุด"

หน้า! ต้อง! ด้าน!

ยวี่จิ้นเหวินคิดว่าประโยคนี้เรียนรู้กับฟู่ยวี่ไม่ผิดแน่นอน จึงเอ่ยถามว่า "งั้นฉันควรทำยังไงต่อ?"

"ก็ตามจีบไง! สารภาพรักทุกวิถีทาง!"

ฟู่ยวี่เสนอแผนให้เขา "ฉันจะบอกแก มุมมองความรักของผู้ชายกับผู้หญิงต่างกัน เขาว่ากันว่า ผู้ชายตามจีบเหมือนมีภูเขามากั้น แต่ผู้หญิงตามจีบเหมือนมีแค่ผ้าบางๆมากั้น แต่ว่าถ้ากับผู้หญิงที่ไม่ชอบ ถึงเธอจะถามจีบแค่ไหนแกก็คงไม่ชอบ แต่ผู้หญิงไม่เหมือนกัน ขอแค่เธอรู้สึกดีกับแกนิดหน่อย แล้วไม่ได้ปฏิเสธตรงๆ แกก็ลุยจีบเลย หน้าด้านเข้าไว้ สักวันก็จะจีบติด เข้าใจไหม?"

ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกไม่เห็นด้วยกับเขา "นี่ก็ต้องอยู่ที่คนด้วยเปล่าวะ"

"อยู่ที่คนจริง แต่โอกาสไม่ต่างกัน ถึงเสี่ยวซ่งจะเก่งแค่ไหน แต่ยังไงก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี ถึงแม้แกจะอ่อนแค่ไหน แต่ยังไงก็เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ"

"……"