สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 470

ในทันที หนานซ่งรู้สึกเพียงว่ากระแสไหลผ่านตัวนำร่างกายมนุษย์ของยวี่จิ้นเหวินไปยังร่างกายของเธอ

จากจุดที่เขาจับข้อมือเธอ เขาก็เดินตรงไปยังแขนขา และร่างกายก็ชาไปทั้งตัว

แค่รู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวราวกับจะกระโดดออกมา

บนใบหน้ามีความร้อนรุ่มกระวนกระวาย จนหูแดง

ยวี่จิ้นเหวินหายใจติดขัดเล็กน้อย ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาสีดำสนิทจ้องมาที่เธอ กรามของเขาเรียบ คอของเขาก็กลิ้งไปมาอย่างหนัก "ผม แห้งแล้ว"

".......อ้อ"

หนานซ่งตอบหลังจากนั้นไม่นานก็ปิดเครื่องเป่าผมและเสียงหึ่งก็หายไปในทันใด

กลางคืนเงียบสงัดไปหมด

เสียงของหัวใจเต้นโดยไม่ปิดบัง ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในค่ำคืนอันเงียบสงบนี้ ราวกับเป็นเสียงที่หนักแน่น

ทั้งสองไม่ได้คุยกัน บรรยากาศก็ผิดเพี้ยนมากขึ้นเรื่อยๆ

"งั้น.......นอนเถอะ"

หนานซ่งบังคับตัวเองให้สงบลง พยายามวางเครื่องเป่าผมลง แต่ข้อมือของเธอยังถูกชายคนนั้นจับไว้แน่นในฝ่ามือ และเธอไม่สามารถกำจัดมันได้

"ฉันบอกว่า......." ทันทีที่เธอพูด ชายคนนั้นก็ค่อยๆ ยกข้อมือของเธอขึ้น และไม่ทันระวัง เครื่องเป่าผมก็ตกลงมาจากมือของเธอ

หนานซ่งต้องการหยิบมันขึ้นมาทันที แต่ยวี่จิ้นเหวินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แต่เธอไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง และด้วยแรงเฉื่อย เธอเอนไปข้างหน้าแล้วกระแทกเขาด้วย

มีเสียงฮัมอยู่เหนือหัวของเธอ และในขณะเดียวกันยวี่จิ้นเหวินก็กอดเธอ

"......."

หนานซ่งไม่สนใจเรื่องความอับอาย จู่ๆก็เงยหน้าขึ้น มองดูคิ้วที่ขมวดคิ้วของชายคนนั้น และถามอย่างประหม่าว่า "ฉันชนคุณเข้าตรงไหน?"

ยวี่จิ้นเหวิน "น่าจะเป็น.....ซี่โครง"

"หักไหม? !"

"เมื่อก่อน......เคยหัก" ยวี่จิ้นเหวินเปิดเผยความอดทน

หนานซ่งตกตะลึงและไม่สนใจอะไรเลย ช่วยเขานอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ยวี่จิ้นเหวินยังจำได้ "ถ้าทำให้ผ้าห่มของคุณเปื้อน......."

"ยังสนใจเรื่องพวกนี้อีก อย่าขยับ อยู่นิ่งๆ ให้ฉันดู!"

เมื่อหนานซ่งดุเขา ยวี่จิ้นเหวินไม่กล้าเคลื่อนไหวและนอนลงอย่างเชื่อฟัง

"ตรงนี้ไหม?"

หนานซ่งยื่นมือออกไปกดที่ใต้หน้าอกของเขาหลายๆจุด และถามเกี่ยวกับตำแหน่งของเขา จริงๆแล้วเธอไม่ได้ตีมันอย่างแรงในตอนนี้ แต่นั่นก็สำหรับคนปกติ

กระดูกของยวี่จิ้นเหวินทั่วร่างกายของเขา หลังจากถอดประกอบ ถอดประกอบ ไม่รู้กี่รอบครับ ต่างจากคนทั่วไป และซี่โครงที่หักครั้งเดียวก็อ่อนกว่าคนทั่วไปหลังจากเชื่อมต่อกัน

เขาสวมเสื้อยืดสีขาวเรียบง่ายและกางเกงสแล็กสีเทาอ่อน เสื้อผ้าบางๆรักษาอุณหภูมิของผิวหนัง หนานซ่งแหย่เขาก็ตรงจุดทุกครั้ง

ยวี่จิ้นเหวินทำงานอย่างหนักเพื่อปรับการหายใจของเขาให้แทบหยุดแรงกระตุ้นของเขา "ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หาย"

หนานซ่งกดเบาๆและจับเขา กดจุดฝังเข็มหลายจุด มองเขาอย่างกังวล

"ยังเจ็บอีกไหม?"

เมื่อมองไปที่การแสดงออกของเธอ ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกว่ามีกระแสน้ำอุ่นอยู่ในหัวใจของเขา เขาขดริมฝีปากของเขา และเสียงของเขาก็ต่ำและอ่อนโยน "มันไม่เจ็บมาก"

"งั้นก็แปลว่ายังเจ็บอยู่"

หนานซ่งขมวดคิ้วและจับต่อไป "จริงๆเลยนะ คุณบอกว่าไม่เป็นไร ทำไมคุณถึงแย่งไดร์เป่าผมในมือฉัน จะยอมบ้างไม่ได้เลยเหรอ? คุณคิดว่าคุณคือซงจุงกิหรือไง?"

"......." ยวี่จิ้นเหวินตกใจ "ใครคือซงจุงกิ"

หนานซ่งเงยหน้าขึ้นมองเขา และเห็นว่าเขาดูไร้สติและระมัดระวัง รู้สึกพูดไม่ออก "เป็นนักแสดงประเทศHไง ทำตัวหล่อเหมือนเมื่อกี้ ซึมซับนางเอก"

"อ๋อ"

ยวี่จิ้นเหวินคิดอย่างจริงจังว่า "งั้นผมคงต้องลอกเลียนแบบสักหน่อย"

"เลียนแบบอะไรกัน ถ้าทำอีก ฉันจะไม่ไว้ชีวิต"