สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 490

ปิดฝักบัว โจ๋เซวียนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ยืนมองรอยฟกช้ำบนร่างกายของเธอในกระจก เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารตัวเอง

เธอเอื้อมมือไปแตะมุมปากที่แตกของเธอเบาๆ เจ็บปวดจนเปล่งเสียงออกมา

จินต้ากังผู้ชายคนนี้อารมณ์แปรปรวน เธอเห็นเขาปฏิบัติอย่างดีต่อภรรยา อ่อนโยนและเห็นอกเห็นใจมาก ไม่รู้ว่าทำไมถึงรุนแรงกับเธอ แทบจะไม่เคยได้รับสีหน้าดีๆจากเขาเลย วันนี้เธอถูกเขากระทำอย่างรุนแรง เธอขัดขืน จึงถูกเขาตบที่หน้า และถูกเขาจับคางแล้วพูดอย่างโหดร้าย

“ทำไม ทนไม่ได้? ร่างกายของเธอผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน แรงแค่นี้ยังทนไม่ได้ ยังคิดจะเป็นเมียน้อยอีกเหรอ?”

จินต้ากังยื่นมือออกไปตบหน้าเธอ แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “ผู้หญิงโลภและไร้ประโยชน์อย่างเธอ สมควรที่จะถูกผู้ชายรังแก กูเลี้ยงดูมึง ให้ตังมึงใช้ มึงก็ต้องทำหน้าที่ของมึงให้ดี ปรนนิบัติกู กูจะทำอะไรกับมึงก็ได้ ต่อให้กูทุบกูตีมึง มึงก็ต้องทนความเจ็บปวดให้ได้!”

เมื่อโจ๋เซวียนนึกถึง เธอก็โกรธจนร้องไห้มา

เธอเองก็เป็นคุณหนูจากครอบครัวนักปราชญ์ ตอนที่เธอเรียนอยู่ มีผู้ชายตามจีบเธอยาวเป็นแถว แต่เธอก็ไม่เคยสนใจ มีทายาทเศรษฐีหลายคนที่รอให้เธอเลือก ถ้าเธอเลือกแต่งงานกับใครสักคนก็คงดีกว่าตอนนี้...ทั้งหมดเป็นเพราะยวี่จิ้นเหวิน ถ้าตอนนั้นเขาแต่งงานกับเธอ คงจะดี

และยังมีนังชั่วหนานซ่งอีกคน!

ถ้าไม่ใช่เพราะหนานซ่งส่งคนมาทำลายงานแต่งของเธอกับยวี่จิ้นเหวิน ตอนนี้เธอคงกลายเป็นคุณนายยวี่ไปแล้ว!

ตอนนี้เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก เป็นเพราะพวกเขาทั้งหมด

ดังนั้น เธอจะทนดูพวกเขามีความสุข ลั๊ลลา~ได้ยังไง?!

ออกจากห้องน้ำ ใบหน้าของเธอยังมีคราบน้ำตา เธอคิดว่าจินต้ากังหลับไปแล้ว แต่เขากลับยังนอนดูทีวีอยู่บนเตียง

โจ๋เซวียนตกใจ รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มทันที ขึ้นเตียงและขยับไปข้างๆเขา เรียกเขาอย่างออดอ้อน “ที่รัก~”

จินต้ากังสะบัดผู้หญิงที่เกาะติดกับเขาออก ใบหน้าของเขาหงุดหงิด “อย่ามาเกะกะฉัน!”

โจ๋เซวียนคุกเข่าลงข้างเขา มองดูเขาด้วยสีหน้าโกรธ

จินต้ากังโยนกล่องของขวัญที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงให้เธอ โจ๋เซวียนตะลึง “ให้ฉันเหรอ?”

เธออดใจรอไม่ไหวที่จะเปิดมัน ข้างในเป็นแหวนเพชรสีชมพู ซึ่งได้รับการออกแบบอย่างสวยงามและเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของจินจิงจิวเวลรี่

ไม่รู้ว่าไม่ได้รับของขวัญมานานแค่ไหนแล้ว แถมยังเป็นเพชร โจ๋เซวียนดีใจมาก ลืมเรื่องที่ผู้ชายคนนี้เพิ่งตบตีเธอไปเลย

“ต้ากัง คุณใจดีกับฉันมาก คุณรู้ได้ยังไงว่าใกล้จะถึงวันเกิดของฉันแล้ว นี่คือของขวัญวันเกิดที่คุณให้ฉันเหรอ?”

จินต้ากัง หัวเราะทันที “คิดมากไปหรือเปล่า นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันเตรียมไว้ให้ภรรยาของฉัน แต่เสียดายที่เธอไม่ชอบ ก็เลยตกเป็นของเธอ”

ผู้ชายคนนี้พูดถึงภรรยาของเขาอยู่ตลอดเวลา ราวกับคอยเตือนว่าเธอเป็นเมียน้อย

เธอรู้สึกตลกดี เธอทำมาหากินด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ได้ทำลายครอบครัวของคนอื่น จะอายทำไม? ตรงกันข้าม ผู้ชายที่แสนดีเหล่านี้ดูเหมือนจะรักครอบครัว รักภรรยาและลูกๆ แต่ก็ทำตัวบัดซบข้างนอก

ใครประเสริฐกว่าใคร?

โจ๋เซวียนสวมแหวนเพชรไว้บนนิ้ว ยื่นนิ้วออกมาชื่นชมอย่างมีความสุข ดีใจจนหุบยิ้มไม่ได้

“ดูสิ สวยไหม?” เธอเอื้อมมือออกไปตรงหน้าผู้ชาย

จินต้ากังไม่ได้มองที่มือของเธอ แต่มองไปที่ใบหน้าของเธอ และจู่ๆก็พูดขึ้นว่า “ฉันได้ยินเรื่องตลกมา รู้สึกตลกดี”

โจ๋เซวียนดึงมือของเธอกลับมา และรีบถามว่า “เรื่องตลกอะไร?"

จินต้ากังกล่าวว่า “เรื่องตลกมีอยู่ว่า เมื่อหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา เธอเกือบจะแต่งงานกับคุณชายใหญ่ของตระกูลยวี่ ยวี่จิ้นเหวิน เป็นเรื่องจริงไหม?”

โจ๋เซวียนตกตะลึง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไป

จินต้ากังกล่าวว่า: "ฉันต้องการให้เธอโพสต์สิ่งที่เธอเพิ่งบอกฉันลงในโซเซียล”

โจ๋เซวียนตัวแข็งทื่อ “อะไรนะ?”

***

“พี่ใหญ่ ดูภาพวาดการออกแบบพวกนี้สิ พี่อยากได้สไตล์ไหน?”

เสี่ยวเหมาวางภาพวาดตกแต่งกองใหญ่ไว้ข้างหน้ายวี่จิ้นเหวิน ยวี่จิ้นเหวินกวาดตามอง "นายเป็นคนวาดภาพพวกนี้เหรอ?”

“ใช่ ฉันเรียนการออกแบบตกแต่งภายใน นี่คืออาชีพของฉัน”

เสี่ยวเหมาเพิ่งได้รับงานหนัก คืองานที่ช่วยยวี่จิ้นเหวินซ่อมแซมคฤหาสน์ยวี่ ไม่มีทางเลือก ยวี่เจียหางและยวี่เจ๋ออวี่ต้องอยู่ช่วยหนานซ่ง ออกไปดูงานกับเธอทุกวัน แทบจะไม่มีเวลาว่าง เสี่ยวเหมาผู้ที่ยังเรียนอยู่จึงต้องรับแทน

ยวี่จิ้นเหวินต้องการซ่อมแซมคฤหาสน์ยวี่ใหม่ เพราะโจ๋เซวียนเคยอาศัยอยู่ที่นี่ เขากลัวว่าถ้าหนานซ่งย้ายเข้ามาอยู่แล้วจะไม่สบายใจ

เขาเลือกภาพวาดการออกแบบตามสไตล์เหมือนสวนกุหลาบ รวมกับความชอบของหนานซ่ง เลือดภาพการออกแบบหนึ่ง และบอกความต้องการของเขาเพิ่มเติม เสี่ยวเหมาตอบรับอย่างกระตือรืนร้น

โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายจากยวี่เจ๋ออวี่

ทันทีที่รับสาย ก็ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของยวี่เจ๋ออวี่ "พี่ใหญ่ ช่วยด้วย! พี่หนานกำลังจะฆ่าเรา กระเป๋าตังของพวกเรากำลังจะว่างเปล่า!”

จากนั้นเขาก็ส่งวิดีโอมา หนานซ่งสวมชุดสีเทาและสวมหมวกเบสบอล นั่งยองๆกำลังต่อรองราคากับเจ้าของร้าน

ดูเป็นกันเอง นิสัยดี น่ารักที่สุด

มุมริมฝีปากของยวี่จิ้นเหวินอดไม่ได้ที่จะยกขึ้น เขาตอบกลับ 【ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ 】