สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 50

ห้องทำงานประธาน

ทันทีที่กลับมาถึงเมืองเป่ย ยวี่จิ้นเหวินก็จ้องไปที่ข้อความของฟู่ยวี่ รู้สึกไม่สมเหตุสมผล

หนานซ่งกับเชฟชื่อดังและทายาทตระกูลติงมีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกัน?

เขารู้ว่าเธอทำอาหารเป็น

ตอนที่เขาเป็นอัมพาตติดเตียง เธอเคยทำอาหารให้เขา แต่ตอนนั้นเขาอารมณ์ไม่ดี ไม่ว่าอาหารอร่อยแค่ไหนวางตรงหน้า เขาก็รู้สึกกินไม่ลง เหมือนว่าจะเคยทำอาหารของเธอคว่ำด้วย

ต่อมาหายดีออกจากโรงพยาบาล กลับมาที่บ้านหนานซ่งก็ทำอาหารให้เขาหลายมื้อ

บางทีเขาก็มักจะทานมาจากข้างนอกก่อนกลับบ้าน บางทีก็เพียงชำเลืองมอง ไม่แม้แต่จะขยับตะเกียบ

เมื่อลองคิดดูแล้ว เธอดีกับเขามาก แต่เขากลับไม่รักษาความจริงใจของเธอ

ยวี่จิ้นเหวินหยิบผนึกกุหลาบที่หนานซ่งมอบให้เขาและลูบตัวอักษร "ยวี่จิ้นเหวิน" หัวใจเต้นแรงทันที

คนเราต้องสูญเสียมันไปแล้ว ถึงจะเห็นคุณค่าของมันสินะ?

...

“โอ้ย อิ่มมาก!”

ฟู่ยวี่เดินออกจากร้านอาหารด้วยพุงกลม ความหอมอร่อยยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปาก อร่อยมาก!

เขามองไปที่หนานซ่ง " ทักษะการทำอาหารของเชฟติง เรียนมาจากคุณจริงๆเหรอ?"

หนานซ่งตอบ"อืม" เบาๆ

ฟู่ยวี่รีบเดินไปข้างหน้าของเธอ ใช้โทนเสียงเลียนแบบจักรพรรดิคุยกับนางสนมในละคร "เจ้ายังมีเรื่องประหลาดใจอีกกี่เรื่องที่ข้าไม่รู้?"

หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และด่า: "ไปไกลๆ!"

ฟู่ยวี่ก็หัวเราะเช่นกัน

ในยามบ่าย เขายิ้มอย่างสดใส ดวงตาสีพีชเป็นประกาย และเขาพูดอย่างจริงใจว่า “คุณเป็นคนพิเศษจริงๆ ผมชอบคุณมากขึ้นเรื่อยๆ ทำอย่างไรดี?”

“ก็ชอบไปสิ แต่อย่ามาตกหลุมรักฉันก็พอ”

หนานซ่งสวมแว่นกันแดด ขึ้นรถแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม: “เรื่องสนามแข่งม้า คุณกลับไปเจรจากับเถ้าแก่ก่อน ฉันจะรอฟังข่าว”

"โอเค" ฟู่ยวี่ทำมือ "ok" ให้กับหนานซ่ง และถามว่า "แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้กินอาหารฝีมือคุณ?"

หนานซ่งเหลือบมองเขา "รอดูอารมณ์ของฉันก่อน"

ฟู่ยวี่สวมแว่นกันแดดเช่นกัน พิงรถสปอร์ตและยิ้มจนเห็นฟันขาว “ถ้าอย่างนั้นผมต้องพยายามทำให้คุณมีความสุขทุกวัน!”

หนานซ่งขึ้นรถ และไม่ได้คิดเกี่ยวกับคำพูดของฟู่ยวี่ว่าหมายถึงอะไร เขาพูดลอยๆเธอก็ฟังลอยๆ

ทันทีที่มาถึงบริษัท ก็ได้รับดอกกุหลาบ 9,999 ดอก ดอกไม้ช่อใหญ่มาก ต้องใช้คนยกสามคน เทียบได้กับแปลงดอกไม้เล็กๆ

“คุณหนูหนาน นี่คือดอกไม้จากคุณฟู่ ขอให้คุณมีความสุขและยิ้มทั้งวัน!”

คนส่งหยิบสมุดเล่มเล็กออกมาแล้วพูดว่า "รบกวนเซ็นรับด้วยครับ"

เปลือกตาของหนานซ่งกระตุกสองครั้ง นึกถึงฟันขาวของฟู่ยวี่ เธอขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

ที่แท้นี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่า "พยายาม"...

เสียงแจ้งเตือนจากวีแชทดังขึ้นสองครั้ง หนานซ่งกดเข้าไป มันเป็นข้อความจากฟู่ยวี่: 【ถึงแม้การส่งกุหลาบแดงจะดูหยาบคายไปหน่อย แต่มีเพียงมันเท่านั้นที่สามารถแสดงความรักที่ผมมีต่อคุณ รักคุณนะจุ๊บๆ! 】

ยังจะจุ๊บๆอีก

คิดว่าตัวเองเป็นสาวสวยเหรอ?

หนานซ่งยิ้ม ถอนใจพร้อมเซ็นชื่อ หลังจากได้รับดอกไม้ ทั้งบริษัทก็มีเสียงแซวดังขึ้นทันที “ว้าว!”