สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 503

เหยียนหยวนเหลือบมองไปทางลั่วจวินหังแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ความหมายก็ชัดเจน

——นายอายุเท่าไหร่แล้ว ยังรังแกเด็กอีก?

ลั่วจวินหังเกือบจะหัวเราะให้กับหนานซ่งและมองดูเธออย่างเย็นชา "ฟ้องฉันต่อหน้าฉัน ปีนี้คุณอายุสามขวบเหรอ?"

หนานซ่งเถียงด้วยเหตุผลและพูดอย่างจริงจัง "เด็กสามขวบที่ไหนจะมาฟ้องต่อหน้า เขาไปฟ้องลับหลังกันทั้งนั้นแหละ"

"เธอเป็นไรมากไหม เดี๋ยวก็โดนตีแล้วจะพูดความจริงออกมาเอง"

"......."

—

ทันทีที่เหยียนหยวนมาถึงสวนกุหลาบ ลั่วอินได้รับความกระตือรือร้นและมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

หนานซ่งรู้ดีว่านอกจากความชอบของหนุ่มหล่อแล้ว ยังมีส่วนสำคัญของรอยยิ้มนี้เพราะพี่สะใภ้พูด

ความสัมพันธ์ระหว่างเหยียนซีกับลั่วอินนั้นเป็นแบบนั้นระหว่างเธอกับยวี่เฟิ่งเจียวแม้ว่าพวกเขาจะเป็นแม่สามีและลูกสะใภ้ แต่ความสัมพันธ์ก็ใกล้เคียงกันทั้งแม่และลูกสาว ไม่เลย แม้จะใกล้ชิดกว่าแม่และลูกสาวด้วยซ้ำ

ตอนที่จูบเธอก็รู้สึกหึงหวง รู้สึกว่าพี่สะใภ้เป็นเหมือนแม่ของเธอ

แต่พี่สะใภ้มันคุ้มค่า

เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและสง่างามที่สุดที่หนานซ่งเคยเห็น และสามารถใส่คำคุณศัพท์ที่สวยงามทั้งหมดลงบนเธอได้

น่าเสียดายที่คนสนิทรู้สึกผิดหวัง

เหยียนหยวนเป็นลูกพี่ลูกน้องของเหยียนซีและทั้งคู่เป็นตระกูลเหยียน ลั่วอินปฏิบัติต่อเขาใกล้ชิดขึ้นเล็กน้อย

มื้ออาหารเย็นมีความคึกคักมาก

แม้ว่าเหยียนหยวนจะไม่ได้พูดมาก แต่ลั่วอินก็พูดมาก เขาถามเขาเกี่ยวกับคำถามที่ยาวและสั้นและรู้ว่าเขายังโสด ยังต้องให้โอกาสใครสักคน

"คุณชอบแบบไหน สาวตะวันออกหรือสาวตะวันตก?"

"แล้วเรื่องอายุล่ะ? ชอบแก่กว่าหรือเด็กกว่า?"

"มีส่วนสูงและรูปร่างหน้าตาไหม? คุณชอบแบบยวี่เจี๋ยฟ่านหรือลอรี่ฟานหรือเปล่า?"

"......."

หนานซ่งไม่อยากทนฟังอีกต่อไป "โหแม่! น่ารำคาญชะมัด! ไม่พูดเรื่องหาคู่ได้ไหม?"

คราวนี้เธอคงรู้สึกว่าแม่ของเธอเป็นหญิงวัยกลางคน!

ทำสิ่งที่มนุษย์ป้าชอบทำ

"ไม่ได้จับคู่สักหน่อย นี่ไม่ใช่เป้าหมายของการแนะนำตัว"

ลั่วอินพูดว่า "เสี่ยวเหยียนมีเงื่อนไขพร้อมขนาดนี้ ถ้าไม่มีแฟนก็น่าเสียดายแย่ น่าเสียดายที่แกมียวี่จิ้นเหวินแล้ว ไม่เช่นนั้นฉันจะ....…"

หนานซ่งจ้องไปที่แม่ของเธอ "ยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าท่านะแม่ ถ้าแม่ว่างก็ไปเป็นห่วงน้องชายโน้น เขายังโสดอยู่"

เปลวเพลิงแห่งสงครามก็หันไปหาไป๋ลู่ยวี๋ซึ่งกำลังกินอย่างขุ่นเคือง

ลั่วอินเหลือบไปที่ไป๋ลู่ยวี๋แล้วหันไปหาเหยียนหยวน "คุณชอบผู้ชายไหม?"

"......."

สีหน้าของหนานซ่งมืดลง

ไป๋ลู่ยวี๋พ่นข้าวครึ่งชามโดยตรง เขาทำอะไรผิด?

ทำไมมานั่งนอนตรงนี้ได้?

"แม่เจ้าโว้ย ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!" ไป๋ลู่ยวี๋เช็ดปากและส่งเสียง "ผมเป็นผู้ชายแท้!"

ลั่วอินส่งเสียงแผ่วเบา "มาเลย ตอนเด็กพี่สี่ของแกก็บอกว่าเป็นผู้ชายแท้ๆ ต่อมาก็ไปเป็นแฟนกับอาเซี่ยนแล้วเห็นไหม? แกเป็นชายแท้แบบนี้ไหม?"

ไป๋ลู่ยวี๋ "ผม......"

เขาพูดไม่ออก

เงียบกริบ

ไม่พูดfuckอะไรเลย