สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 53

"เพี๊ยะ!"

หลี่ปินเพิ่งพูดจบ ใบหน้าข้างหนึ่งก็โดนพ่อตัวเองตบอย่างรุนแรง จนเขาหน้าหมุนไปเลย แล้วเกือบจะล้มลงไป

ในห้องทำงานมีเสียงด่าทอของหลี่หลงเซิงดังสนั่น "ไอ้ลูกไม่รักดี แกกำลังพูดอะไรอยู่!"

ยวี่จินเหวินนั่งเงียบๆอยู่บนโซฟา แล้วมองพ่อสั่งสอนลูกอย่างนิ่งเฉย ไม่แสดงอาการอะไรเลย สองพ่อลูกตระกูลหลี่เหมือนกำลังแสดงละครเดี่ยวอยู่

พอหลี่ปินโดนตบ แล้วได้รับสายตาที่ข่มขู่ของพ่อตัวเอง จึงยอมสงบปากสงบคำ

เทียบกับความเสเพล เกเรของหลี่ปิน พ่อของเขาหลี่หลงเซิงดูมีประสบการณ์มากกว่า รู้จักควบคุมอารมณ์ แล้วยอมอ่อนข้อให้

"ประธานยวี่อย่าใส่ใจเลยนะครับ ลูกคนนี้ โดนผมตามใจจนนิสัยเสีย ในหัวมีเรื่องรักๆใคร่ๆ"

หลี่หลงเซิงยิ้มอย่างเป็นผู้ดี "ผู้ชายก็ต้องให้ความสำคัญเรื่องงาน ความรักใคร่เป็นแค่ของหวาน ห้ามหลงหัวปักหัวปำ คุณว่าไหมครับ?"

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้น แล้วมองกวาดไปที่เขา

"ประธานหลี่กำลังพูดถึงผมเหรอครับ?"

รอยยิ้มบนใบหน้าหลี่หลงเซิงค้างอยู่อย่างนั้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาก็อาจจะยังพูดเล่นกับยวี่จิ้นเหวินได้ แต่ตอนนี้พวกเขาจะขอร้องยวี่กรุ๊ป จึงแสดงท่าทางที่อ่อนน้อมยาก

ยวี่จิ้นเหวินดูโตกว่าลูกชายเขาไม่มาก แต่กลับน่าเกรงขามมากกว่าเขาอีก นี่เป็นความเกรงขามเกิดจากความสามารถสินะ

"เปล่าครับเปล่าครับ ประธานยวี่จะเป็นคนที่ชอบใช้ความรู้สึกได้ยังไงล่ะครับ?"

"เพราะฉะนั้น ที่ไม่ร่วมงานกับบริษัทซิงยวี่อีก ผมมีเหตุผลอยู่แล้ว"

ยวี่จิ้นเหวินพิงลงที่โซฟา แล้วยกมือขึ้นมา เหอจ้าวจึงยื่นเอกสารให้หลี่หลงเซิง ในใจหลี่หลงเซิงมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี แต่ก็ยื่นมือไปรับมา

เขาเปิดอ่าน สีหน้าเข้มงวดขึ้นเรื่อยๆ ส่วนหลี่ปินที่ยืนอยู่ข้างหลังก็แอบดู สีหน้าก็ซีดขาวเหมือนกัน

"คุณมีข้อมูลนี้ได้ยังไง?"

หลี่ปินเบิกตาโตจ้องยวี่จิ้นเหวิน "คุณเอามาจากไหน? คุณลอบกัดผมงั้นเหรอ?"

ยิ่งถามเขาก็ยิ่งร้อนใจ พุ่งไปข้างหน้า อยากจะไปถามยวี่จิ้นเหวินให้เคลียร์ แต่โดนเหอจ้าวขวางไว้ก่อน แล้วโดนเขาล็อกตัวไว้ จนแขนเขาเกือบจะหัก เจ็บจนหลี่ปินต้องร้องโอดครวญ

"ประธานยวี่ใจเย็นก่อนนะครับ!"

หลี่หลงเซิงนั่งไม่ติดเก้าอี้อีก ยังไงก็ลูกชายของตัวเอง ถึงจะเสเพลแค่ไหนก็เป็นลูกตัวเอง ไม่เป็นห่วงคงเป็นไปไม่ได้

ยวี่จิ้นเหวินยังคงนั่งอยู่บนโซฟาเหมือนเดิม สีหน้าก็ยังคงนิ่งเฉย "คนรุ่นใหม่วู่วามเกินไป ไม่ใช่เรื่องดี เล่นก็ส่วนเล่น แต่ถ้าเล่นมากเกินไป แล้วเจอคดีคงแย่นะครับ"

คำพูดที่เรียบนิ่งของเขาทำให้หลี่หลงเซิงเหงื่อตก แล้วรีบโค้งตัวให้

"ผมให้คนดักไว้เอง ไม่งั้นตอนนี้คงไปถึงมือหน่วยงานรับผิดชอบแล้ว เอกสารในมือเอากลับไป แล้วเอาสัญญากลับไปด้วย ตามใจลูกก็เหมือนทำร้ายลูก หวังว่าประธานหลี่จะรู้ว่าควรทำยังไงนะครับ"

วันนี้ยวี่จิ้นเหวินใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ จึงกลมกลืนไปกับโซฟาสีดำ นั่งอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ เย็นชาไร้ความรู้สึกมาก

คนแบบนี้ จะเป็นคนที่ใช้ความรู้สึกได้ยังไง?

หลี่หลงเซิงเหงื่อตกจนเสื้อเชิ้ตเปียก รู้สึกว่าที่มาครั้งนี้วู่วามมาก มีแต่เสียกับเสีย

เขาลากลูกชายที่ล้มอยู่ที่พื้น แล้วรีบออกไปทันที

พอคนจากไปแล้ว เหอจ้าวค่อยเอ่ยถามยวี่จิ้นเหวินอย่างไม่วางใจ "บอสยวี่ครับ พ่อลูกตระกูลหลี่ไม่ใช่คนที่จะยอมง่ายๆ พวกเขาจะไปคิดบัญชีนี้ แล้วแก้แค้นคุณหญิงไหมครับ?"

สีหน้ายวี่จิ้นเหวินเย็นชา เขารู้ดีว่าสองพ่อลูกเป็นคนยังไง ก็ไม่ใช่ว่าไม่เป็นห่วง

"นายสั่งให้คนจับตาพวกเขาไว้ ถ้ามีอะไรผิดปกติรีบรายงานฉัน รวมถึงฝั่งหนานซ่งด้วย ให้คนไปจับตาทั้งสองฝั่ง จับตาเฝ้าดูให้ดี"

"ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้" เหอจ้าวรับคำสั่งออกไป

……