สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 54

หนานหลินเรียนมหาลัยอยู่ในเมืองหนาน จึงมาอย่างรวดเร็ว

เธอสะพายกระเป๋า แล้วลากกระเป๋าเดินทาง พร้อมแต่งตัวเหมือนนักเรียนปรากฏตัวที่สวนกุหลาบ เป็นวัยใสที่สดใสมาก

เห็นดอกกุหลาบที่เบ่งบานในสวน หนานหลินรู้สึกเหมือนห่างหายไปนานมาก

ครั้งก่อนที่เธอมาสวนกุหลาบ น่าจะเป็นเมื่อสามปีก่อน เป็นตอนงานศพของคุณลุงคุณป้า แล้วเพราะวันนั้น เธอเห็นพี่ใหญ่ที่มีความรักอ้อมล้อม เป็นคนสดใสตั้งแต่เด็กร้องไห้เสียใจมาก

หลังจากนั้นไม่นาน หนานซ่งก็เสียชีวิต

เธอเห็นหนานหนิงไป่กับหนานหยาย้ายเข้ามาในสวนกุหลาบ แล้วยังทำลายดอกกุหลาบทั้งหมด ตอนนั้นเธอเพิ่งรู้สึกว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว

"หนานหลิน เธอมาสักที!"

หนานหยาที่กำลังท่องกฎตระกูลอย่างจะเป็นจะตาย พอเห็นหนานหลินมาแล้ว จึงรีบวิ่งลงมา แล้วต้อนรับเธออย่างกระตือรือร้น

หนานหลินไม่ชินกับความกระตือรือร้นของหนานหยา จึงยิ้มมุมปาก แล้วเอ่ยเรียกว่า "พี่รอง"

"โอ๊ย เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไม่ต้องเกรงใจอะไรขนาดนั้นก็ได้"

หนานหยากระตือรือร้นผิดปกติ ลากหนานหลินเข้ามา แล้วพาเธอไปที่ห้องตัวเอง จากนั้นก็ผลักบอดี้การ์ดออกไป "เราสองพี่น้องจะคุยกัน พวกแกออกไปก่อน เดี๋ยวค่อยเข้ามา!"

หนานหลินมองบอดี้การ์ดสองคนนั้น ยังตั้งสติไม่ค่อยได้ จึงถามอย่างสงสัย "นี่คือ?"

พอบอดี้การ์ดไปปุ๊บ หนานหยาก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พุ่งไปกอดหนานหลิน แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา "หลินหลิน เธอมาสักที! เธอไม่รู้ว่ากี่วันนี้พี่โดนทารุณขนาดไหน!"

หนานหลินทำหน้างง "???"

"โอ๊ย น้องรองของเธอ แสดงละครเก่งมาก เสียดายที่ไม่ไปโรงเรียนการแสดง"

ไป๋ลู่ยวี๋จ้องหน้าจอที่เล่นภาพกล้องวงจร ในมือถือกาแฟดำไว้ เกือบจะสำลักกับการแสดงที่ฉับพลันของหนานหยา จึงเอ่ยคอมเมนต์แบบนี้

หนานซ่งเปิดคลิปไปด้วย แล้วเซ็นชื่อบนเอกสารไปด้วย พร้อมเอ่ยอย่างนิ่งเฉย "มาตรฐานของโรงเรียนการแสดงไม่ได้ต่ำขนาดนี้"

ระหว่างที่เธอเงยหน้าขึ้น จึงเห็นใบหน้าเรียวเล็กของหนานหลิน ไม่เจอกันสามปี หนานหลินก็โตเป็นสาวแล้ว

แต่ผอมเกินไป ไม่นุ่มนิ่มเหมือนตอนเด็ก

หนานหลินยังตั้งสติไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไร หนานหยาก็จับมือเธอไว้แล้วพูดใส่ร้ายหนานซ่ง บอกว่าตั้งแต่ที่เธอตายแล้วฟื้น ใช้ฐานะพี่ใหญ่มากดขี่ทารุณเธอยังไงบ้าง

"เธอดูเข่าพี่สิ ยังไม่หายบวมเลย เขาให้พี่คุกเข่าอยู่ข้างชักโครกทั้งคืน!"

"ข้างชักโครก! คุกเข่าทั้งคืน! เธอกล้าเชื่อไหม?"

"แล้วเขายังให้พี่ท่องกฎตระกูลบ้าบออีก มีตั้งหนึ่งร้อยข้อ ไม่รู้ว่าไปเอาไม้มาจากไหน ถ้าพี่ท่องไม่ได้ก็จะตีพี่ เธอดูสิว่าเขามีสิทธิ์อะไร? นี่กำลังรังแกคนอื่นชัดๆ"

ได้ยินหนานหยาพูดฟ้อง ไป๋ลู่ยวี๋จึงอดขำไม่ได้ พร้อมสะกิดไหล่หนานซ่ง "เธอก็ใจดำเกินไป เรียนกับใครมาเนี่ย นิสัยแย่จริงๆ"