สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 533

เมื่อมาถึงเมืองโม่ ฟ้าก็มืดแล้ว

หาร้านอาหารอะไรก็ได้มาทานอาหาร แล้วเดินทางต่อ หนานซ่งคิดจะขับรถ จึงเปลี่ยนที่นั่งคนขับไปก่อน ตั้งใจจะเปลี่ยนยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินตามเธอมาติดๆ จนมาถึงที่นั่งคนขับ และขมวดคิ้วเล็กน้อย "ไม่ได้ ถนนกลางคืนไม่ปลอดภัย ให้ผมขับเองดีกว่า”

"ฉันไม่มีปัญหาเรื่องการขับรถกลางคืนนะ"

หนานซ่งหันหน้าไปคาดเข็มขัดนิรภัย แต่ประตูรถกลับเปิดออกกะทันหัน ร่างกายลอยขึ้นกลางอากาศ ยวี่จิ้นเหวินอุ้มเธอขึ้นมาทันที

เธอตกใจ และดึงคอเขาไว้โดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกหมดหนทางกับความดื้อรั้นของชายคนนี้ "ทําไมนายถึงเอาแต่ใจนัก?”

"คุณขับรถเร็วมาก ผมประหม่า" ยวี่จิ้นเหวินกลัวว่าเธอจะโกรธ จึงชะงักฝีเท้าลงเล็กน้อย หลุบตาลงมองเธอ อธิบายให้เธอฟังอย่างจริงจัง มีเหตุผล

หนานซ่งพยายามดิ้นรน "ฉันจะพยายาม ขับรถช้าๆ”

ยวี่จิ้นเหวินทําหน้าไม่เชื่อ "ยังไงก็ช่างมันเถอะ ผมกลัวว่าคุณลุงกับคุณป้าจะหัวใจวายเพราะความเร็วรถของคุณ”

หนานซ่ง "......"

ต้องพูดเกินจริงขนาดนั้นเลยเหรอ?

ยวี่จิ้นเหวินวางเธอไว้บนที่นั่งข้างคนขับ คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ เห็นสีหน้าโมโหของเธอ ก็ลูบศีรษะอย่างปลอบใจ

"เด็กดี คุณช่วยนําทางให้ผมหน่อย"

หนานซ่ง “งั้นก็ได้”

พวกเขาวางแผนที่จะตรงไปที่เมืองเป่ย เพราะจะใกล้หน่อย และขับรถหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว

ใกล้จะขึ้นทางด่วนแล้ว

หนานซ่งหันไปพูดกับสองผู้เฒ่าลู่ว่า "คุณลุงคุณป้า ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึง พวกท่านง่วงนอนก็นอนพักสักหน่อยก่อนได้นะคะ”

คุณลุงคุณป้าพยักหน้า ปกติถึงเวลานี้พวกเขาก็จะเข้านอนแล้ว

ยวี่จิ้นเหวินขับรถจากถนนชานเมืองไปยังทางด่วน ที่ปลายถนนมีตำรวจจราจรหลายคนยืนอยู่ริมถนน โบกมือส่งสัญญาณให้หยุดรถ

"ตรวจเมาแล้วขับเหรอ?"

หนานซ่งเพิ่งห่มผ้าห่มให้ลุงกับป้า แล้วหันกลับไปมองแวบหนึ่ง แล้วถามอย่างไม่ใส่ใจ

"อาจจะใช่นะ"

รถข้างหน้าผ่านได้อย่างราบรื่น ยวี่จิ้นเหวินหยุดรถอย่างให้ความร่วมมือ หน้าต่างรถถูกเคาะอย่างแรง

คุณลุงคุณป้าที่นั่งอยู่ด้านหลังตกใจรีบลุกและลืมตาขึ้น

หนานซ่งขมวดคิ้ว ทำไมหยาบคายขนาดนี้?

"หน้าต่างรถลดลง ตรวจสอบการดื่ม!"

ท่าทีของตำรวจจราจรภายนอกนั้นแย่มาก และยวี่จิ้นเหวินดูไม่มีความสุข แต่ก็ยังให้ความร่วมมือในการทำงาน และดึงกระจกรถลงมา

ตำรวจจราจรส่งเครื่องวัดเข้ามาทันที ยวี่จิ้นเหวินเบ้ปากเล็กน้อย ยังไม่ทันได้เป่าลม ตำรวจจราจรก็มองเครื่องมือแล้วพูดขึ้นว่า "ดื่มเหล้าแล้วเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวิน "เปล่า”

"เครื่องวัดแสดงให้เห็นว่าคุณดื่ม ลงจากรถ!" คำสั่งตำรวจจราจร

ยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งขมวดคิ้วพร้อมกัน

คุณลุงกับป้าเป็นคนธรรมดา พอเห็นฉากนี้ก็ตึงเครียด จึงโน้มตัวไปอธิบาย "คุณตำรวจ พวกเราไม่ได้ดื่มเหล้านะ"

"ดื่มหรือไม่ดื่มคุณพูดถือว่าไม่นับ เครื่องมือก็บอกแล้ว! รีบลงจากรถ และให้ความร่วมมือในการสืบสวน!" ทัศนคติของตำรวจจราจรนั้นแข็งกระด้างมาก

เสียงของยวี่จิ้นเหวินยังเบาลง "บนเครื่องมือแสดงออกมาอย่างไร คุณเอามาให้ผมดูหน่อยสิ”

"ดูอะไร ให้นายลงจากรถ ไม่ได้ยินเหรอ?"

ตำรวจจราจรถลึงตา ถีบประตูรถ แล้วยื่นมือเข้าไปในหน้าต่างรถเพื่อดึงยวี่จิ้นเหวินออกมาจากรถ