สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 538

สบตากับดวงตาที่ดำสนิทของยวี่จิ้นเหวิน หนานซ่งจึงอึ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงลุกขึ้นจากตักของเขา

"นายกำลัง ขอฉันแต่งงานเหรอ?"

มือของคนขับรถก็สั่นตามไปด้วย

ยวี่จิ้นเหวินก็ทำหน้าเหว๋อ แล้วรีบส่ายหน้า "เปล่า เปล่า เปล่า"

เห็นเธอขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาจึงขยับเข้าไปใกล้เธอ แล้วเอ่ยว่า "ฉันจะกล้าขอแต่งงานลวกๆแบบนี้ได้ยังไง? ฉันแค่คิดว่า เรากลับไปเมืองหนานกันก่อน แล้วไปแนะนำตัวอย่างเป็นทางการที่สวนกุหลาบ จากนั้นก็ขอให้คุณลุงหนานกับน้าลั่วแล้วก็พี่ชายทั้งห้าคนตกลงก่อน หลังจากนั้นเราค่อย……ขอแต่งงาน หมั้นกัน แล้วก็แต่งงาน เราค่อยเป็นค่อยไป ได้ไหม?"

หนานซ่งจ้องเขา ไม่เอ่ยพูดอะไร

เห็นเธอเงียบ ยวี่จิ้นเหวินจึงเอ่ยว่า "ฉันแค่อยากทำตามธรรมเนียมให้ครบ เมื่อก่อน……อะไรที่ไม่ได้ให้เธอ ครั้งนี้ต้องทำให้ครบ"

หนานซ่งก็ยังคงเงียบ แล้วเอาแต่จ้องมองเขา

ยวี่จิ้นเหวินเริ่มร้อนใจ "ถ้าเธอคิดว่ามันช้าเกินไป งั้นเราก็เร่งรัดขั้นตอนได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะยุ่งยาก ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง! ขอแค่ เธอยอม แต่งงาน กับฉัน ก็พอ"

ประโยคสุดท้าย เขาพูดออกมาทีละสองคำ เกร็งจนพูดติดอ่าง

หนานซ่งค่อยยิ้ม มองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย "นายจริงจังเหรอ?"

"ก็ต้องจริงจังสิ!"

ยวี่จิ้นเหวินอยากจะสาบานด้วยซ้ำ "ถ้าสิ่งที่ฉันพูดไม่เป็นความจริง ขอให้สวรรค์ลงโทษฉันให้อยู่ตัวคนเดียว โสดไปทั้งชีวิต!"

หนานซ่งหลุดขำ

"นายซื่อบื้อ" เธอยิ้มมองเขา "ไว้ใจเถอด นายไม่มีโอกาสนี้หรอก"

หนานซ่งยื่นมือไปจับเข็มขัดเขาแล้วดึงมาใกล้ตัว "ฉันจะสยบนายแทนสวรรค์เอง"

ร่างกายยวี่จิ้นเหวินเอนไปทางเธอ คนขับรถเจียมตัวจึงรีบเปิดฉากกั้นในรถ ไม่อยากรับรู้ความดุเดือดนั้น ไม่อยากเป็นตากุ้งยิง

……

อยู่เมืองเป่ยไปหลายวัน หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินก็เคาะวันเริ่มโครงการ"ไม่ลืมเลือน"ระยะสาม แล้ววางแผนการหาผู้ร่วมธุรกิจใหม่

โครงการซ่อมบำรุงของโบราณที่หนานซานไฉเป็นหัวหน้าก็เริ่มงานอีกครั้ง หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินจึงกลับไปเมืองหนานพร้อมหนานหนิงซงแล้วก็ลั่วอิน

สวนกุหลาบ วันนี้เป็นวันที่ครึกครื้นอีกครั้ง

ลานกลางแจ้งมีรถหรูจอดเรียงกัน ในครัวก็วุ่นวายกันมาก ในห้องโถงหนานหนิงซงก็กำลังอวดของโบราณที่ยวี่จิ้นเหวินมอบให้เขากับเฉวียนโจว่ชิง เฮ่อหรง จี้หมิงเหวิน แล้วก็ไป๋ฉงซาน ลั่วอินที่เป็นแม่ยายก็ลากซูอิงกับลั่วโยวไปดูภาพวาดชวนกงที่ยวี่จิ้นเหวินให้ เล่าอย่างสนุกปาก หนานซ่งที่ฟังอยู่ข้างๆก็หน้าแดงก่ำ แล้วแอบนินทาว่าคุณแม่เป็นคนลามก ยวี่จิ้นเหวินก็เอาใจเก่งมาก ไม่รู้ว่าเขาได้ของพวกนี้มาจากไหน

แล้วที่สำคัญคือ ซูอิงกับลั่งโยวกลับฟังลั่วอินเล่าว่าราชวงศ์ไหนอิสระมากที่สุด ท่าไหนไม่ค่อยเหนื่อยด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"……" หนานซ่งทนฟังไม่ไหวจริงๆ

ยวี่จิ้นเหวินเพิ่งเล่นหมากรุกกับหนานหนิงซงเสร็จ จึงเห็นหนานซ่งนั่งอยู่ที่บันไดคนเดียว แล้วเอาแต่มองเขาตาขวาง

ใจเขาสั่นเกร็ง แล้วเอ่ยว่า"ขอตัวสักครู่นะครับ" จากนั้นก็เดินออกจากกระดานหมากไปทางหนานซ่ง พร้อมขยี้ผมเธอ "เป็นอะไร?"

"ฝั่งนู้น ผู้หญิงลามกสามคน" หนานซ่งเบะปากไปทางโซฟา แล้วมองยวี่จิ้นเหวินตาขวาง "นายให้ของแบบนั้นกับคุณแม่ทำไม?"

ยวี่จิ้นเหวินค่อยรู้ว่าเรื่องเป็นยังไง จึงยิ้มอ่อน แล้วนั่งลงข้างตัวเธอ นั่งเป็นเพื่อนที่เธอบันได

หนานซ่งขยับไปข้างๆ ยวี่จิ้นเหวินก็ขยับตามไปด้วย จนกระทั่งเขยิบไปสุดบันได

"อายเหรอ?" ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองหนานซ่ง