สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 539

เล่นเทนนิสก็ต้องมีอุปกรณ์อยู่แล้ว

เห็นยวี่จิ้นท่วงท่าวินใส่สูทเต็มยศ ไป๋ลู่ยวี๋จึงถอดชุดเล่นกีฬาตัวเองแล้วเอาให้ยวี่จิ้นเหวินใส่แทน ไม่รอยวี่จิ้นเหวินรับมา ก็โดนหนานซ่งโยนกลับไปหาไป๋ลู่ยวี๋แล้ว "ใครจะใส่ชุดเหม็นๆของนาย?"

แล้วในขณะที่ท่วงท่าลู่ยวี๋ยังยืนอึ้งอยู่นั้น หนานซ่งก็พายวี่จิ้นเหวินขึ้นไปชั้นบน เข้าไปค้นห้องของเหล่าพี่ๆ แล้วเลือกชุดกีฬาสีขาวให้ยวี่จิ้นเหวิน สัดส่วนของเขาใกล้เคียงกับลั่วจวินหังที่สุด หนานซ่งจึงเอาเสื้อผ้าจากตู้พี่ใหญ่ แล้วไปเอารองเท้าสีฟ้าลิมิเต็ดคู่โปรดของพี่สองที่ห้อง ถึงจะแค่เล่นเทนนิสแต่ก็ต้องเป็นคนที่เฉิดฉายที่สุด

ตอนพักครึ่ง เฉวียนเยี่ยเชียนกำลังดูอย่างสนุกสนาน ในปากก็คาบหญ้าอยู่ กำลังหัวเราะเยาะจี้อวิ๋นที่ล้มเพื่อรับลูกเมื่อกี้ แต่พอหันไป มองข้ามสามคนที่เดินมาหา แล้วสายตาก็เล็งเห็นรองเท้าที่เขารักเป็นภรรยารองทันที จากนั้นจึงผันกลายเป็นสุนัข แล้วเอาแต่โวยวาย

"ใครให้แกใส่ภรรยาของฉัน? กล้ามากสินะ……" เฉวียนเยี่ยเชียนอาละวาด

หนานซ่งหันมองไป แล้วเอ่ย "ทำอะไรไม่ได้ มีแค่รองเท้าคู่นี้ของพี่ที่พอดีกับเท้าของเขา เดี๋ยวเล่นเสร็จค่อยซักคืนให้พี่"

"ของพี่เป็นรองเท้าลิมิเต็ด!!! พี่ยังทำใจใส่ไม่ได้เลย!!! "

เฉวียนเท่วงท่ายเชียนตะโกนเสียงดัง ร้อนรนจนตาแดง แต่ยวี่จิ้นเหวินกลับพูดอย่างเรียบนิ่งว่า "ฉันมีรองเท้าที่เหมือนกับคู่นี้เป๊ะ เดี๋ยวคืนให้นาย"

"……" แค่ประโยคเดียวก็ทำให้เฉวียนเยี่ยเชียนสงบทันที แต่ก็ยังเอ่ยอย่างไม่วางใจว่า "แกพูดแล้วนะ"

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้า แต่กลับสบตากับสายตาที่เยือกเย็นของลั่วจวินหัง

ลั่วจวินหังเล่นเทนนิสไปพักหนึ่งแล้ว แต่เหมือนไม่เหนื่อย แค่สีหน้าไม่ค่อยดี ดวงตาสีฟ้าของเขาก็เยือกเย็นมาก เหมือนน้ำลึกในมหาสมุทร

"ใส่เสื้อผ้าของฉัน ก็ต้องช่วยฉันเอาชนะเกมนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้น" เสียงเขาหยุดลง "เปลือยกายกลับไปซะ"

"พี่ใหญ่……" หนานซ่งขมวดคิ้ว กำลังจะพูดว่าไม่ยุติธรรม แต่กลับได้ยินยวี่จิ้นเหวินเอ่ยข้างหูเธอว่า "ครับ"

เธอหันกลับไปมองเขา "นายไหวใช่ไหม?"

ยวี่จิ้นเหวินสบตากับสายตาที่กังวลของเธอ จึงยิ้มอ่อน "หุ่นฉันพอใช้ได้ ไม่กลัวเปลือยกาย ไม่ทำให้เธอขายหน้าหรอก"

"……" ใครพูดถึงเรื่องนี้กันล่ะ!

ยวี่จิ้นเหวินลูบศีรษะเธอ "ไว้ใจเถอะ ฝีมือฉันไม่ได้แย่ขนาดนั้น"

แค่ไม่รู้ว่า ฝีมือของพวกพี่ๆจะเป็นยังไง?

คู่จี้อวิ๋นกับเฉิงเซี่ยนลงสนาม รู้ใจกันมาก ชนะไปหลายเซตแล้ว เหิมเกริมมาก

"ไอ้ห้า นี่เหรอตัวช่วยที่แกหามา? คงไม่กาก เหมือนแกหรอกมั้ง"

ไป๋ลู่ยวี๋เท้าสะเอว แล้วเชิดหน้า "พวกพี่อย่าเหิมเกริมเลยครับ รอไอ้ยวี่ลงสนาม ร่วมมือกับพี่ใหญ่ฆ่าพวกพี่ แล้วจะแก้แค้นให้ผมเอง!"

จี้อวิ๋นหัวเราะเหอะ คิดว่าเป็นเรื่องตลก จากนั้นจึงหันไปทางยวี่จิ้นเหวิน "ไอ้ยวี่ แกไหวเหรอ?"

มือขวายวี่จิ้นเหวินถือไม้เทนนิส มือซ้ายก็มีลูกเทนนิสสีเขียวนีออน พร้อมเอ่ยว่า "จะไหวหรือเปล่า มาลองสักเซตก็รู้ครับ"

เสียงเพิ่งจบลง ลูกเทนนิสก็ถูกโยนขึ้นกลางอากาศ ทุกคนยังมองเห็นไม่ชัด ยวี่จิ้นเหวินก็ง้างไม้ขึ้นสูงๆ จากนั้นลูกเทนนิสก็กระแทกลงที่เขตตรงข้ามเสียงดัง ทับเส้นขาวพวกเขาพอดี แล้วหลงเหลือรอยไว้บนเส้นขาวด้วย หนานซ่งรู้สึกเหมือนลมพายุ พัดจนแสบหน้า

"ว้าวแรงดีมาก! เจ๋งนะไอ้ยวี่!" ไป๋ลู่ยวี๋เป็นคนแรกที่พูดชม