สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 563

ฝนฤดูใบไม้ผลิมันอบอุ่น

ช่วงมิถุนายนมาถึงเงียบๆ ยวี่จิ้นเหวินไปส่งหนานซ่งที่สนามบิน อารมณ์วุ่นวายตั้งแต่เช้าตรู่

ทั้งสองนั่งเบาะหลัง เขาจับมือหนานซ่งไว้แน่น บีบไม่หยุดเหมือนหุ่นดินเผา เหมือนคนแก่วัยชรา ถอนหายใจยาวเหยียด หนานซ่งมองเขาอย่างต่อเนื่อง แล้วพูดติดตลก “เป็นอะไรน่ะ นาย?”

ยวี่จิ้นเหวินหันไปมองเธอ เขาขมวดคิ้วทำหน้าเศร้า แต่หนานซ่งยิ้มแย้มแจ่มใส

เดิมทีอารมณ์ที่ไม่สบายใจก็ยิ่งหดหู่

เขาหันไปกอดเธอ เอาศีรษะพิงไหล่เธอ เหมือนเด็กที่อารมณ์หงุดหงิด “ไม่งั้นให้ฉันกลับไปกับเธอไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าขึ้น มองเขาอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม “ฉันจะไปซื้อตั๋วเครื่องบินเพิ่ม เรากลับเมืองหนานด้วยกัน”

ไม่รอให้หนานซ่งเอ่ยปาก เหอจ้าวที่นั่งเบาะผู้โดยสารก็หันศีรษะกลับมาทันที ต่อต้านอย่างโจ่งแจ้ง

“ไม่ได้ครับ! โครงการช่วงที่สามเปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้ว งานกองหนึ่งน่ะ ประธานสองท่านทำไมต้องทิ้งไว้ท่านเดียวด้วยล่ะ!”

เดือนที่แล้วยวี่จิ้นเหวินอยู่เมืองหนาน เหอจ้าวต้องวิ่งไปมาระหว่างเมืองเป่ยและเมืองหนาน เหนื่อยจนเหมือนลูกข่าง ทุกวันนี้ยังโดนผู้บริหารระดับสูงบริษัทยวี่กรุ๊ปไล่ฆ่าอยู่ แต่ละคนตามหาประธานยวี่จากเขา ราวกับว่าเขาจงใจซ่อนประธานยวี่

กษัตริย์ไม่เคยครองราชย์ตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่ใช่เพราะเขาด้วย!!!

เหอจ้าวน้อยใจมาก แอบบ่นกับหนานซ่งครั้งหนึ่ง แต่ถูกหนานซ่งพูดว่า “นี่นายจะบอกว่าฉันนารีเป็นเหตุเหรอ?”

จึงโดนโกรธกลับมา

ในใจเหอจ้าวนึก: “คุณคือนารีเป็นเหตุที่ไหนกัน? คุณคือจักรพรรดินีอู่เจ๋อเทียนต่างหาก ประธานยวี่ต้องการเป็นผู้ชายที่เอาอกเอาใจคุณ”

ยวี่จิ้นเหวินกวาดตามองเหอจ้าวอย่างเย็นชา “แกมีปาก พูดบลาๆๆ ทั้งวันเลยนะ”

เหอจ้าว： “……”

อย่างที่คิดไว้ อยู่ใกล้กษัตริย์ก็เหมือนอยู่ใกล้เสือ เรื่องที่ยากที่สุดตั้งแต่สมัยโบราณคือควบคุมขันที

เชอะ! เขาไม่ใช่ขันทีเสียหน่อย

“เอาล่ะ” หนานซ่งลูบศีรษะยวี่จิ้นเหวิน “ธุระในบริษัทไม่น้อย โครงการช่วงที่สามนายไม่ได้ดูแลมันฉันก็ไม่สบายใจ นายอยู่เมืองเป่ยอย่างมั่นคงไปดีกว่า คิดถึงฉันก็ส่งข้อความหาฉัน ไม่ก็โทรศัพท์ ฉันเห็นแล้วจะตอบกลับ”

“ฉันไม่เชื่อ” ยวี่จิ้นเหวินผลุบตาลงอย่างน้อยใจ “เวลาเธอยุ่งก็ไม่สนใจฉันเลย”

“……”

เหอจ้าวนั่งข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะลูบแขน ขนลุกไปทั้งร่าง ฟังต่อไปไม่ไหว

นี่ประธานยวี่เหรอ เป็นหมาน้อยออดอ้อนเหมือนเด็กชัดๆ

หนานซ่งก็รู้สึกได้ อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูดขึ้น “ทำไมตอนนี้นายติดคนจัง?”

ยวี่จิ้นเหวินเงยหน้าทันที มองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เรายังไม่แต่งงานกัน เธอก็ไม่ชอบที่ฉันติดแล้วเหรอ?”

งั้นต่อไปจะทำอย่างไร?

เห็นเขาเบิกตากว้าง ทำหน้าได้รับบาดเจ็บและทำอะไรไม่ถูก หนานซ่งก็หัวเราะคิกคัก ก็สุขใจอย่างอดไม่ได้

นี่มันน่ารักเกินไปแล้ว!

“……”

ยังจะยิ้มอีก!