สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 565

หนานซ่งมองไปที่เฮ่อเสี่ยวเหวิน และถามคำถามที่วนเวียนอยู่ในใจของเธอมาเป็นเวลานาน

"หวังผิง มีความจริงใจต่อเธอไหม?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินเพิ่งดื่มกาแฟไปหนึ่งคำ เมื่อได้ยินหนานซ่งถามที่นิ่งเฉย เกือบจะพ่นกาแฟที่อยู่ในปากออกมา

ไม่ง่ายเลยที่จะกลืนมันลงไป และก็ยังได้สำลัก จึงไอออกมาอีกหลายครั้ง

หนานซ่งรีบดึงกระดาษทิชชูสองสามแผ่นส่งให้เธอ ทำหน้าอย่างขอโทษ "ไม่เป็นไรใช่ไหมเธอ?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินโบกมือ เช็ดคราบกาแฟที่มุมปาก และมองไปที่หนานซ่งด้วยสีหน้าที่ชั่วร้าย "ไม่เป็นไรใช่ไหม เธอ?"

หนานซ่ง: "......"

"พูดอะไรบ้า? หวังผิงจะมาชอบฉันได้อย่างไร รู้สึกจริงใจต่อฉัน?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินเช็ดคราบสกปรกบนชุดกี่เพ้า และรู้สึกว่าการคาดเดาของหนานซ่งเป็นเรื่องไร้สาระ

"ทำไมจะไม่ได้?"

หนานซ่งพูดว่า "เธอสวยมากขนาดนั้น รูปร่างดี และบุคลิกก็เท่ เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ชอบเธอนี่"

“……”

เฮ่อเสี่ยวเหวินแข็งค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามว่า "เธอจริงจังเหรอ?”

หนานซ่งแบมือออก "ดูสิว่าฉันดูไม่จริงจังตรงไหน"

เฮ่อเสี่ยวเหวินจ้องเธออยู่พักหนึ่ง และมั่นใจว่าหนานซ่งกำลังถามคำถามนี้กับเธออย่างจริงจัง แทนที่จะหยิกเธอ นี่จึงได้มีท่าทีที่เข้มขรึมขึ้น และคิดอย่างจริงจัง "แม้ว่าเธอจะบอกว่าฉันสวย หุ่นดี นิสัยเท่ๆ พวกนี้ก็ถูกอยู่ ก็แต่นะ หวังผิง สามีเก่าของฉัน เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย ในหัวของเขาไม่มีความรักความสัมพันธ์ของการปรารถนาที่มีของหนุ่มสาวอะไรนั้น ทั้งหมดนี้คือวิถีที่ก้าวไปในอาชีพของเขา"

พูดถึงตรงนี้ เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกโกรธเล็กน้อย เอามือเท้าคางและพูดว่า "ที่จริงแล้ว ตอนแรกๆ ฉันชอบหวังผิงมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่แต่งงานกับเขา การแต่งงานสองครั้งแรกของฉันถูกจัดเตรียมให้ฉันโดยแม่เลี้ยงของฉัน หามาต่างเป็นชายชราที่อ้วนไขมันเยอะๆ ทั้งนั้น ฉันเห็นแล้วช่างน่าขยะแขยง หวังผิงเป็นพ่อของฉันจัดไว้ให้ แม้ว่าชื่อของเขาจะธรรมดาไม่มีอะไรแปลก และไม่ได้หล่อมาก แต่ลักษณะนิสัยไม่เลวเลย”

หนานซ่งพยักหน้า "ถึงอย่างไรก็มาจากสถานีตำรวจ ลักษณะท่าทางนั้นก็อยู่ในตัวเช่นกัน"

"ใช่ ยังไงก็ดีกว่าสามีสองคนก่อนของฉันมาก ฉันขี้เกียจจะทรมานแล้ว ตอนแรกที่แต่งงานกับหวังผิง ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตกับเขาอย่างสงบสุข แต่คนคนนี้มันช่างน่าเบื่ออย่างกับท่อนไม้ ไม่ว่าจะอ่อยยังไงก็อ่อยไม่ได้"

เฮ่อเสี่ยวเหวินนึกถึงเรื่องโง่ๆ ที่ตัวเองเคยทำกับหวังผิง ไม่ได้รู้สึกละอายใจ เพียงแค่รู้สึกหดหู่ "ฉันเคยสงสัยเสน่ห์ของตัวเองมาก่อน ฉันยังเคยถามเขาต่อหน้าว่าไม่นอนกับฉันเพราะรู้สึกว่าฉันสกปรกเหรอ? แม้ว่าฉันจะแต่งงานสองครั้ง แต่ตัวฉันก็ขาวบริสุทธิ์นะ ไม่ยอมที่จะให้มือสกปรกของตาแก่เหล่านั้นได้มาแตะต้องฉัน แต่หวังผิงกลับกลายเป็นว่า ฉันเป็นฝ่ายรุกแบบนี้ เขาก็ไม่ยอม”

ในเวลานี้คุณหนูเฮ่อ ทำท่าทางเป็นสาวตัวน้อยที่ประคองใบหน้าอยู่ ทำให้หนานซ่งอดหัวเราะไม่ได้

เฮ่อเสี่ยวเหวินถลึงตา และนั่งตัวตรง "เธอหัวเราะเยาะฉัน!”

"เปล่าๆ......" หนานซ่งโบกมือด้วยรอยยิ้ม "ฉันแค่เห็นเธอเป็นแบบนี้ เลยคิดถึงตัวเองในอดีต"

"หืม?"

เฮ่อเสี่ยวเหวินตกใจเล็กน้อย และเข้าใจทันที จึงได้กะพริบตาปริบๆ "หมายความว่ายังไง? หรือว่า ในการแต่งงานครั้งก่อนเธอกับยวี่จิ้นเหวินก็ไม่ได้......" เธอยกมือขึ้นปรบมือเสียงดังสามครั้ง

แค่กๆ

หนานซ่งจิบกาแฟอย่างมียุทธวิธี และแสร้งทำเป็นเฉยเมยว่า "ไม่"

คราวนี้ถึงตาเฮ่อเสี่ยวเหวินที่ประหลาดใจ ปากของเธออ้าออกเป็นรูปตัว "O" เธอเอามือปิดปากและพูดด้วยสีหน้าอย่างกินแตงโม "ทำไม? ปล่อยสาวสวยอย่างเธอไว้ข้างๆ ก็ไม่หวั่นไหว ยวี่จิ้นเหวินเขามีปัญหาตรงไหนกัน?”

“……”

หนานซ่งตอบเธอตรงๆ ว่า "แล้วสามีเก่าเธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

"เขาไม่มีปัญหา เฮ่อเสี่ยวเหวินพูดอย่างจริงจัง "ต่อมาฉันใช้แผนเล็กๆ น้อยๆ และได้เทไวน์ให้เขาดื่มไปแก้วหนึ่งและประสบความสำเร็จในการ'เอา'เขาออก มีความสามารถ มีพลังมากอย่างกับเสือ...... แต่หลังจากนั้นก็โกรธจนไม่สนใจฉัน เหมือนได้รับความทนทุกข์ทรมานมากอย่างไรอย่างนั้น”

หนานซ่ง: เอ่อ......

ถ้าพูดแบบนี้ เธอสู้เฮ่อเสี่ยวเหวินไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็สามารถจับผู้ชายได้ในการแต่งงาน

ในใจของหนานซ่งมีแต่ความโศกเศร้าจางๆ แล้วกล่าวต่อว่า "เช่นนั้นยวี่จิ้นเหวินก็ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนั้นเขาไม่ชอบฉัน เอาแต่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ตลอดทั้งวัน ตอนนี้ชอบแล้ว ก็…... มีพลังมากอย่างกับเสือ และด้านนั้นก็…... แข็งแรงมาก”