สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 573

คนในโซเชียลก็เอาแต่รีเฟรชหน้าเว็บ รอการขอโทษจากโจ๋เยว่

แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่ใช่คำขอโทษ แต่เป็นการข่มขู่กับการสาปแช่ง ตอนที่เห็นทุกคนก็หวาดเสียวแทน

ใครให้ความกล้าเธอ? ถึงตอนนี้แล้วยังกล้าประกาศสงคราม! ไม่อยากมีชีวิตรอดแล้วใช่ไหม?

คนที่สนับสนุนยวี่เฟิ่งเจียวต่างก็ไปคอมเมนท์ใต้โพสต์โจ๋เยว่ "คนที่สมควรตายคือเธอ คนอย่างเธอสมควรไปลงนรก!"

มีนักจิตวิทยาวิเคราะห์ว่า ตอนนี้โจ๋เยว่น่าจะเสียสติไปแล้ว จึงสู้หัวชนฝา แล้วจะต่อกรกับยวี่เฟิ่งเจียวให้ถึงที่สุด

ยวี่เฟิ่งเจียวรู้ว่าโจ๋เยว่เป็นคนที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เธอก็ไม่คาดหวังที่เธอจะขอโทษ แต่ประกาศสงครามซึ่งๆหน้าแบบนี้ ไม่ใช่สไตล์ของเธอ

"หึ เหิมเกริมมาก! คิดว่าไม่มีใครทำอะไรเธอได้จริงๆเหรอ? เกินเยียวยาจริงๆ"

ลั่วอินดูโกรธมากกว่ายวี่เฟิ่งเจียวอีก แล้วลุกขึ้นยืน "ส่งหมายศาลไปให้เขาเดี๋ยวนี้ ไม่เชื่อว่าจะจัดการเขาไม่ได้!"

ยวี่เฟิ่งเจียวครุ่นคิด แล้วไม่ได้เอ่ยพูดอะไร

หนานซ่งสังเกตเห็นสีหน้าท่านผิดปกติ "ทำไมคะน้ายวี่ ที่ไหนผิดปกติเหรอคะ?"

ยวี่เฟิ่งเจียวเม้มริมฝีปาก "ผิดปกติจริงๆ น้ารู้จักกับโจ๋เยว่มาตั้งหลายปี รู้ว่าเขานิสัยยังไง เขาโอ้อวดจริงแต่นั่นเป็นนิสัยกับคนรู้จัก กับคนนอกเขาจะทำตัวอ่อนแอตลอด ให้ความสำคัญภาพลักษณ์ตัวเองมาก จะทำลายด้วยตัวเองได้ยังไงกัน?"

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เขาก็รู้สึกผิดปกติ โดยปกติ ถึงแม้โจ๋เยว่จะไม่ขอโทษ แต่ก็จะพูดแก้ข่าวอ้อมๆ ทำให้ตัวเองเป็นคนบริสุทธิ์ แล้วใส่ร้ายคนอื่น แต่ตอกกลับซึ่งๆหน้าแบบนี้ แล้วตัวเองไม่ได้เปรียบ เป็นวิธีที่ไม่ฉลาดเลย

"แม่คิดว่า โจ๋เยว่มีแผนซ้อน?"

ยวี่เฟิ่งเจียวตอบ"อื้อ"เสียงเบา "ดูก่อนว่าเขายังมีแผนอะไรหรือเปล่า เรารอไปก่อน อย่าใจร้อน"

ขณะที่คนในโซเชียลกำลังรอให้คุณหนูใหญ่ตระกูลยวี่มาตบหน้ามือที่สาม แต่อยู่ๆก็ขาดตอนไป

คนที่อยากรู้อยากเห็นก็ตั้งตารอคอย

ฝั่งคฤหาสน์เก่าตระกูลยวี่ ยวี่เฟิ่งเจียวกับลั่วอินดื่มไวน์ไปสองขวด ดื่มจนเมาแล้ว จึงแยกย้ายไปนอนพัก

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินก็กลับไปที่ห้อง

ยวี่จิ้นเหวินชงน้ำผึ้งให้หนานซ่ง ให้เธอแก้เมา หนานซ่งรับมาแล้วเอ่ยว่า "ฉันไม่ได้ดื่มเยอะขนาดนั้น แค่แก้วเดียวเอง"

"อื้อ" ยวี่จิ้นเหวินยิ้มอย่างอ่อนโยน "ได้กลิ่นนิดหน่อย"

"บนตัวฉันมีกลิ่นแอลกอฮอล์เหรอ?" หนานซ่งก้มหน้าดมตัวเอง ท่าทางเหมือนแมวมาก จึงทำให้ยวี่จิ้นเหวินคอแห้ง แล้วแววตาก็ลึกลับมากขึ้น

เขารับแก้วน้ำผึ้งที่เหลือครึ่งแก้วมาจากเธอ แล้วมองแววตาที่สงสัยของเธอ "ไม่ใช่กลิ่นแอลกอฮอล์ แต่เป็นกลิ่นหอม"

"……"

คำพูดหวานๆพวกนี้ตอนนี้พูดได้ลื่นปากจริงๆ หนานซ่งจึงยกเท้าขึ้นมาแล้วเตะไปที่ขายวี่จิ้นหวินเบาๆ