สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 577

เมื่อเห็นโจ๋เซวียนปรากฏขึ้นต่อหน้า. คิ้วของยวี่จิ้นเหวินขมวดขึ้นแสดงอาการเย็นชาทางสีหน้าทันที

หนานซ่งที่ยืนอยู่ข้างหลังยวี่จิ้นเหวินเอนตัวในอ้อมแขนของเขา มองไปที่โจ๋เซวียนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ดวงตาของเขากดลงเล็กน้อย

ดูท่าทางเธอแบบนี้. ชัดเจนได้ว่าเธอต้องได้รับการสั่งสอนจากใครสักคน?

เธอมองไปเห็นรถบรรทุกจอดอยู่ข้างถนนจากนี้ไม่ไกลนัก คนหลายคนที่ดูแล้วไม่น่าจะเป็นคนดีอะไรรออยู่บนรถมีบุหรี่อยู่ในปาก ต่างจ้องมองมาทางนี้ด้วยสายตาเคร่งขรึมพร้อมจะกระโจมเข้าทุกเมื่อ... หนานซ่งเข้าใจท่าทางนี้ในทันใด. คงจะหมดหนทางจริงๆ ถึงได้มาถึงนี้

“พี่จิ้น…” โจ๋เซวียนเห็นยวี่จิ้นเหวินราวว่าเขาเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิต เธอคุกเข่าและร้องไห้อย่างหนัก: “ฉันไม่มีทางออกทางไหนจริงๆ พ่อของฉันเป็นหนี้อยู่มาก ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต , คนที่กู้เงินให้เขามารอหน้าประตูบังคับให้ฉันจ่ายคืน พวกเขาจะทุบตีฉันถ้าไม่จ่ายคืน โอ้... มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย?"

ยวี่จิ้นเหวินพูดอย่างเย็นชาและไร้มารยาท "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?"

โจ๋เซวียนสำลักแล้วก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว “ถ้าฉันไม่จ่ายเงิน พวกเขาจะขายฉันไปที่ไนต์คลับให้ฉันขายตัวเพื่อชำระหนี้ พี่จิ้น ถ้าฉันมีหนทางอื่น ฉันคงไม่มาขอร้องพี่เหรอ พ่อฉันตายตอนที่ฉันกลับมา อาของฉันเข้าคุกไปแล้ว ฉันไม่มีที่ไป ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน ฉันไม่มีทางอื่นจริงๆ อย่างน้อยฉันก็เคยคบกับคุณ เห็นแก่ความสัมพันธ์ในวัยเด็กของเราโปรดช่วยฉันในครั้งนี้! เพียงห้าล้าน ห้าล้านเท่านั้น!”

“หนี้ครอบครัวคุณมันเกี่ยวอะไรกับผม ผมไม่มีภาระผูกพันอะไรที่ต้องช่วยคุณ”

ยวี่จิ้นเหวินไม่พูดเรื่องไร้สาระกับเธอ เขาพาหนานซ่ง เดินไปทางรถ โจ๋เซวียนลุกขึ้นทันทีและตามเขาไป"พี่จิ้น..."

เหอจ้าวรับสัญญาณจาก ยวี่จิ้นเหวินและหยุดโจ๋เซวียน

"คุณโจ๋ โปรดให้เกียรติด้วย"

โจ๋เซวียนพูดอย่างโกรธเคือง: "ไปให้พ้น! แกมันตัวอะไรกล้าที่จะมาหยุดฉัน!"

“ต้องขอโทษด้วยในสายตาของประธานยวี่ คุณก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ได้โปรดออกไปที่นี่ มิฉะนั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจเพื่อจัดการกับคุณ”

“พี่จิ้น…” โจ๋เซวียนยังคงตะโกนอยู่ในลำคอของเธอ

หลังจากขึ้นรถ หนานซ่ง มองไปที่ โจ๋เซวียนที่กำลังตะโกนออกไปนอกหน้าต่างรถและถอนหายใจเบา ๆ

ผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนปูนปลาสเตอร์จริงๆ เธออยู่ในเงาของเธอ เธอไม่สามารถฉีกมันออกได้ แม้ว่าเธอจะเกาะติดกับร่างกายของเธอ และไม่มีประโยชน์อื่นใด

โจ๋เซวียนไม่สามารถตามโจ๋เยว่ในทุกแง่ทัน

เมื่อ ยวี่จิ้นเหวินได้ยิน หนานซ่ง ถอนหายใจ หัวใจของเขาบีบแน่นอย่างอธิบายไม่ถูก และหันไปมองเธอ “เสี่ยวซ่ง…”

ทันทีที่เขากำลังจะพูด หนานซ่งก็พูดว่า: "คนทวงหนี้มาแล้ว"

หลังจากนั้น หน้าต่างรถถูกเคาะทันทีที่ ยวี่จิ้นเหวินหันศีรษะเขาก็เห็นชายร่างใหญ่ยืนอยู่ข้างนอกกวักมือเรียกให้เขาดึงหน้าต่างลงมา

เหอจ้าวถูกคนของพวกเขาล้อมอยู่ โจ๋เซวียนยืนอยู่กับพวกเขา หัวใจของเธอไม่แน่นอน

มองไปที่ยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินดึงหน้าต่างรถลง ไม่ได้มองไปทาง โจ๋เซวียนด้วยสายตาเพียงครึ่งเดียว แต่มองไปที่ชายผู้แข็งแกร่งนอกหน้าต่าง "เกิดอะไรขึ้น?"

ชายร่างใหญ่ชี้ไปที่ โจ๋เซวียน: "พ่อของเธอ โจ๋ติ่งเฟิงเป็นหนี้บริษัทของเรา 5 ล้าน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ชื่อ โจ๋ กล่าวว่า คุณจะจ่ายเงินคืนให้"

การแสดงออกของ ยวี่จิ้นเหวินเย็นชา "ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวโจ๋

"เข้าใจละ."

ชายร่างใหญ่ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด เขาแค่ยิ้มๆ หยิบกล่องบุหรี่ออกมา เอามือจุดเล็กๆยัดเข้าปาก "เราเก็บหนี้ข้างนอกตลอดทั้งปี หาเจ้าหนี้สิบคน สิบคนเป็นอย่างนี้ ไม่ว่าคุณหรือเธอจะต้องชดใช้คืน”