สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 578

หลังจากขับรถออกไปได้สักพัก หนานซ่งก็ยังไม่พูดอะไร

ในรถเกิดความเงียบที่ไม่สามารถบรรยายได้

หนานซ่ง ไม่อยากคุย แต่ ยวี่จิ้นเหวิน... ไม่กล้าพูด

โจ๋เซวียนเป็นฝันร้ายระหว่างพวกเขา เขาไม่คิดว่าโจ๋เซวียนจะมีความสำคัญมากนักกับเขาที่ผ่านมา แต่เขาไม่รู้ว่า หนานซ่ง ใส่ใจเรื่องนี้มากแค่ไหน สิ่งที่เขาแน่ใจได้คือการที่โจ๋เซวียนปรากฏตัวขึ้นจะส่งผลต่ออารมณ์หนานซ่งอย่างแน่นอนและจะทำให้เธอไม่มีความสุข

ท้ายที่สุดมันก็ยังเป็นความผิดของเขา

เหอจ้าวนั่งข้างคนขับ รู้สึกถึงบรรยากาศหดหู่ เขามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงพูดคำหนึ่งขึ้นมา

“ยังดีที่ประธานยวี่เป็นห่วงผมลงจากรถมาเพื่อช่วยชีวิตผมไว้”

เหอจ้าวหันศีรษะและยิ้ม “ตอนคุณลงจากรถ ผมตื่นตระหนกมาก คิดว่าคุณจะช่วย โจ๋เซวียนโชคดีที่คุณมาช่วยผมไว้…”

เขาไม่สามารถดำเนินการต่อได้เพราะดวงตาที่เย็นชาของ หนานซ่ง กวาดไปทางเขา ยวี่จิ้นเหวินก็มองเขาอย่างเย็นชา

สองสายตาดูอาฆาต และความหนาวเย็นบนใบหน้าเขาทำให้คำพูดที่อยู่ข้างหลังเขาหวาดกลัวในทันที

คนขับกลอกตาข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ : ถ้าคุณไม่พูด จะไม่มีใครว่าคุณเป็นคนโง่!

เหอจ้าวนั่งอย่างเงียบๆ

เรื่องคู่เขาให้เขาจัดการเอง

ยวี่จิ้นเหวินกดปุ่มในรถ และแผ่นค่อยๆ แยกรถออกเป็นสองช่อง เพื่อให้มั่นใจถึงความเป็นส่วนตัวของเขาและเธอ

เมื่อไม่มีบุคคลภายนอก ยวี่จิ้นเหวินทิ้งทั้งหมดบนร่างกายเข้าหาหนานซ่ง และพูดอย่างระมัดระวังว่า "คุณโกรธหรือ"

หนานซ่ง เหลือบมองเขาด้วยปรายตา "ดวงตาไหนของคุณที่เห็นฉันโกรธ?"

ยวี่จิ้นเหวินยกนิ้วขึ้นและชี้ไปที่ดวงตาของเขา "ทั้งสอง"

หนานซ่งพ่นลมหายใจ "ถ้าฉันโกรธจริงๆ คุณคิดว่าฉันจะยังให้คุณเข้ามาในรถได้หรือ"

ก็ว่าอยู่

อย่างไรก็ตาม ยวี่จิ้นเหวินพูดโดยไม่กลัวความตาย "นี่ดูเหมือนจะเป็นรถของผม"

"..."

หนานซ่ง สำลัก เขาจึงหันจะไปเปิดประตูรถ "งั้นฉันลงก็ได้"

“อย่าไป อย่าไป”

ยวี่จิ้นเหวินใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้กอดเธอโดยไม่พูดอะไร อุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักแล้วหอมแก้มเธอพูดอย่างอบอุ่นว่า “ตอนแรกว่าตั้งใจจะให้คนขับออกไปเลย ถ้าทิ้งเหอจ้าวไว้อาจถูกทำร้ายได้ ทำร้ายไม่เท่าไหร่แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะหาผู้ช่วยดีๆแบบนี้..."

หนานซ่งอดหัวเราะไม่ได้และเหลือบมองเขา "ทำไมคุณไม่พูดต่อหน้าเหอจ้าวล่ะ"

“คำพูดภรรยาของผมไม่จำเป็นต้องให้เขาฟัง”

หนานซ่งจ้องมองเขาเบา ๆ "ใครเป็นภรรยาของคุณ"

“คุณ” ยวี่จิ้นเหวินมองเธอด้วยดวงตาสีดำสนิท และลูบหน้าเธอราวกับลูกสุนัข “ไม่มีใครอื่นนอกจากคุณ”

หนานซ่ง ถูกเขาลูบไล้และเกลี้ยกล่อมอากาศในหัวใจของเขาก็หายไปโดยไม่รู้ตัว

เธอแหย่หน้าผากเขาและถอยห่างจากเขาพอสมควร “อย่าคิดว่าคุณจะใช้วิธีนี้หนี้ไปได้”

“ผมจะกล้าดีได้ยังไง”

ยวี่จิ้นเหวินพูดอย่างจริงใจว่า “กลับบ้านคืนนี้คุณจะให้ผมคุกเข่าบนทุเรียนหรือคีย์บอร์ด ก็แล้วแต่คุณ”

เขาค่อนข้างรู้ใจ