สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 586

อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวก็จะจูบถึงแล้ว

แล้วยวี่จิ้นเหวินก็เขยิบไปใกล้ แต่กลับได้ยินเสียง"แกร๊ก" หนานซ่งคาดเข็มขัดนิรภัยให้เขา แล้วนั่งกลับไปที่เดิม

"นั่งดีๆ กลับบ้าน"

หนานซ่งสตาร์ทรถ หางตาก็เหลือบเห็นสีหน้าเสียใจของยวี่จิ้นเหวิน จึงรู้สึกตลก

ไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นยังอยากจะให้ฉันจูบเหรอ ฝันไปเถอะ

อดทน อดกลั้นไปเถอะ

เงียบไปครึ่งทาง ยวี่จิ้นเหวินมองหนานซ่ง แววตาก็ปริบๆ แล้วเอ่ยอย่างระมัดระวัง "เธอ หึงใช่ไหม?"

"……"

หนานซ่งหันมองเขา "?"

คุณพี่คะ คุณพี่เพิ่งดูออกเหรอคะ?!

เธอโกรธจนหลุดขำ "ฉันแสดงออกไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ความหึงบนตัวฉันยังไม่มากพอเหรอ? นายรู้ตัวช้าเกินไปหรือเปล่า?"

การรู้สึกตัวของคุณชายยวี่ช้ายิ่งกว่าวิ่งรอบมหาสมุทรสามรอบอีก

มหาสมุทรยังรังเกียจความช้าของเขาเลย

"เธอหึงจริงๆเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินนั่งตัวตรง แล้วมองหนานซ่งด้วยสีหน้าจริงจัง "เธอกำลังหึงฉันอยู่เหรอ?"

หนานซ่งทั้งโกรธทั้งขำ "นายจะถามกี่รอบ?"

ไฟแดงจอด

เธอเหยียบเบรก แล้วหันมองเขา "นายคิดว่าเรื่องที่ฉันหึงเป็นเรื่องแปลกเหรอ หรือว่าไม่เชื่อว่าฉันก็หึงเป็น?"

เสียงเพิ่งจบลง เขาก็เอนตัวมาอย่างกะทันหัน แล้วจุมพิตลงที่ริมฝีปากเธอหนักๆ

จูบตลอดทั้งไฟแดง

หนานซ่ง "……"

ข้างหลังมีคนบีบแตรเร่ง หนานซ่งจึงเหยียบคันเร่งขับรถไป แต่ขับไปสักพัก ก็เห็นยวี่จิ้นเหวินนั่งยิ้มอยู่ข้างคนขับ

?

หนานซ่งรีบหันมองเขาตาขวาง เห็นแค่ดวงตาดำสนิทของเขา มีประกาย เหมือนเป็นศูนย์รวมของกาแล็กซีอย่างนั้น

เป็นประกายยิบยับมาก

เขากำลังดีใจอยู่?

"ฉันว่า" หนานซ่งรู้สึกหมดคำพูด "ฉันก็แค่หึง นายถึงขั้นต้องดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินเหมือนเด็กที่สอบได้คะแนนเต็ม แล้วฉีกยิ้ม "อื้อ!"

"……"

หนานซ่งมองเขาอีกรอบ สักพัก ก็เหมือนถูกความซื่อบื้อของเขาแพร่ใส่ จึงอดยิ้มตามไม่ได้ "ได้ งั้นต่อไปฉันจะหึงเยอะๆ"

ยวี่จิ้นเหวินมองเธอ แววตาเป็นประกายมาก "ฉันจะหึงเป็นเพื่อนเธอเอง"

หนานซ่งโกรธจนหลุดขำ

ตอนนั้นเธอชอบคนซื่อบื้อแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย?

……

ยิ้มไปตลอดทางจนถึงคฤหาสน์ คนรับใช้เห็นบนมือคุณชายยวี่มีผ้าพันแผล จึงตกใจกัน

ถ้ากล้าให้เขาถือของได้ยังไง ทุกคนจึงรีบไปถือของที่พวกเขาซื้อมาไปไว้ที่ห้องครัว

หนานซ่งบอกในครัวว่าคืนนี้เธอจะทำอาหารเอง ให้พวกเขาช่วยเตรียมวัตถุดิบให้ด้วย

มาดนายหญิงในบ้านเมื่อก่อน เริ่มกลับมาแล้ว

คนรับใช้ต่างก็ดีใจกัน พวกเขาอยากจะให้คุณชายกับคุณหญิงรีบๆคืนดีด้วยซ้ำ

ตั้งแต่ที่หนานซ่งกลับมาที่คฤหาสน์ยวี่ ในคฤหาสน์ก็เริ่มมีความอบอุ่น คุณชายยวี่ก็ไม่ต้องโดดเดี่ยว อยู่เหงาๆคนเดียวแล้ว

ส่วนหนานซ่งก็พายวี่จิ้นเหวินขึ้นไปชั้นบน หยิบกล่องยาออกมา แล้วฆ่าเชื้อทายาให้เขา

"เจ็บไหม?" เธอใช้สำลีค่อยๆทายาให้เขา ท่าทางอ่อนโยนมาก แต่ก็ยังกลัวว่าจะทำเขาเจ็บ

ยวี่จิ้นเหวินส่ายหน้า "ไม่ค่อยเจ็บ"

เย็บไปตั้งหลายเข็ม จะไม่เจ็บได้ยังไง